Hij was één van mijn dikste vrienden die een outdoor
bedrijfje runde naast zijn reguliere job, en mij uitnodigde om voor zijn
groepen op survivalweekends te koken. Als ik zeg ‘dikke vriend’ dan is daar
geen woord van gelogen. Hij was zeker niet het prototype van een survivalmentor
met zijn één meter en zeventig centimeter lang en honderddertig kilo leek hij
meer op een sumoworstelaar. Dat was al één van de zaken die deelnemers bij het
kennismakingsrondje hem meestal verkeerd deed inschatten. Klimmen, abseilen,
kanoën en kilometers wandelen tot hij het de deelnemers kon laten duizelen,
lieten hem zelf onberoerd. Misvatting twee waren zijn rusturen na een nacht van
vier a vijf uur stond hij alweer op om met eieren, speklappen en worsten, zijn
sumo-buik op te vullen en op peil te houden. Ik werd aanvankelijk ingelijfd om
te koken maar hij vond dat ik talent had om de groepen te instrueren en na een
klim en abseil-cursus te hebben gevolgd was ik bevoegd om te onderrichten.
Ons
werkterrein waren de Franse Ardennen, het was niet veel verder dan de Belgische
Ardennen maar de klim-bergwanden waren in Frankrijk gratis en ruiger, we waren
tenslotte Hollanders…...
Het outdoor bedrijf had verschillende programma’s te bieden
zoals: teambuilding, personeel of familie uitjes, kennismakingsweekenden voor
scholen en bedrijven enz. De weekenden begonnen op vrijdagmiddag tot de late
zondagmiddag en al de buitensport facetten werden daarin geboden. Zoals gezegd
mijn dikke vriend kon verrassen en hij wist echt te overleven in de natuur als
het moest, zelfs zonder voedsel mee te nemen kon hij je uit de natuur een
maaltijd voorschotelen.
Tijdens natuurwandelingen
liet hij de deelnemers kennismaken met kruiden en planten,
knollen of paddenstoelen die eetbaar waren. Humorvol kon hij er over vertellen:
“ Dit blad van deze plant is zeer goed tegen infecties en zweren” liet hij de
groep weten “ En deze bladeren zijn groot genoeg om na het kakken uw kont af te
vegen” vervolgde hij dan ” Gebruikt u beiden bladeren tegelijk, dan hebben
aambeien geen kans!” met dergelijke educatieve weetjes kon hij de mensen
interesseren….
Onze basis was een gemeentelijke camping waarmee hij een
deal had gesloten omdat het aantal deelnemers nogal eens varieerden. Achter
in de camping was een groot terrein voor ons gereserveerd zeker in het voorjaar en najaar hadden we een
zee van ruimte . Het was een weekend rond Pasen en een vijftiental
politieagenten hadden zich aangemeld voor een teambuildingsweekend. Alle zeilen
werden bijgezet omdat goed af te wikkelen gezien het klanten potentieel later. Mijn
vriend huurde wat extra personeel in en dat was achteraf maar goed ook! Ik
hield eigenlijk helemaal niet van kamperen en had er een hekel aan om de nacht
op van die dunne matjes door te brengen. Ik begon op zijn aanraden op een matje
van 3cm dik maar naar gelang het aantal weekenden schafte hij voor mij dikkere
aan …..dus uiteindelijk sliep ik op een normaal matras! Rugklachten dat was
mijn valkuil en dat kwam regelmatig voor, dus ik moest nog al eens verstek
laten gaan………
Deze maal trof het mij al op de heenreis naar Frankrijk en
ik kon de volgende dag nauwelijks lopen. Dat kwam belazerd uit, net nu we
misschien voor de toekomst een grote vis konden binnenhalen, het landelijk
politiekorps bestaat uit meer dan vijftien man en als het de mannen zou
bevallen ….wie weet! Er zat niets anders op! ik zou in het kamp blijven en wat
eten voorbereiden. De groep vertrok in de morgen om laat in de middag pas terug
te komen. Rond het middaguur reden enkele motoren en een vrachtwagen de camping
op. Ons kamp dat bestond uit 6 a 7 tentjes was in een kring opgesteld en daar
vlak naast parkeerde de vrachtauto. De vrachtauto bleek een enorme foodtruck te
zijn met luifel en bar en veel, heel veel kratten bier. Het bleef niet met
enkele motoren ze kwamen met een niet aflatende stroom het terrein achter ons
bezetten.
Stoere gasten op dikke motoren. Het was behoorlijk intimiderend ik
telde meer dan 120 motoren en alle berijders begonnen hun kamp op te slaan tot
tegen in ons niets verdwijnende kampje.
Wat kon ik hier van verwachten? Rugklachten of niet ik
strompelde naar de foodtruck en vroeg wie de leider van de groep was? Ik werd
verwezen naar een nog dikkere gast als mijn eerder genoemde vriend, die zich
had geposteerd in en luie opa stoel die voor de gelegenheid was meegenomen en
waarschijnlijk ook als troon diende. Ik vertelde hem dat ik een outdoor
bedrijfje had en wat centen wilde verdienen en dat ik derhalve niet blij was
met zoals ik het voelde een ongemakkelijke en bedreigende sfeer voor mijn
groepje! (zonder te vermelden dat ze uit politieagenten bestonden). Hij ging
staan en verzekerde mij met zijn vinger in mijn borst priemend, dat ik nergens
bang voor moest zijn, zij hadden een eigen ordedienst en hij liet me kennis
maken met de leidinggevende daarvan. Ook deze ‘biker’ verzekerde mij dat als we
lastig gevallen zouden worden er door hem zal worden ingegrepen. Met een beetje
macho gevoel trok ik mij terug in ons kampje. Ik was toch mooi de confrontatie
aangegaan en had geruststellende toezeggingen ontlokt.
Voordat mijn ‘lieve en sympathieke dikke vriend’ en zijn
politiegroepje tegen de avond terug kwam was de helft van de ‘bikers’ al
bezopen. Onze groep voelden zich totaal niet op hun gemak en mijn vriend en ik
hebben er nog al wat tijd aan moeten besteden om ze op hun gemak te stellen.
Eten drinken en een kampvuur zal de mannen wel wat afleiding geven. Maar
natuurlijk, met zo’n grote groep ‘bikers’ is het ondenkbaar dat ze allemaal in
het gareel blijven. De avond viel in en de foodtruck werd gretig bezocht door
dorstige en hongerige mannen. Het gevolg van veel drinken is dat de mannen ook
veel urineren en velen namen niet de moeite om het toilet te bezoeken. Ze
liepen soms door ons kampje omdat daar naast wat bomen stonden die ze
veelvuldig bewaterden. De heren agenten begonnen zich er aan te ergeren en dat
werd nog erger toen de ‘bikers’ niet eens meer de moeite namen om zo ver te
lopen.
Ze pisten waar ze stonden en dat kon ook zomaar tegen een
tent van ons zijn. Er was toch iets wat agenten weerhield er wat van te
zeggen…Gek hè. Het werd tijd voor mij om de mannen aan te spreken en vroeg
audiëntie aan bij de ordedienst, Na uitleg van mijn ongenoegen kwam de orde
dienst in actie. Ik ga niet etnisch profileren, Ik heb er een hekel aan om
mensen in hokjes te stoppen. Het enige wat opviel was bij hun bezoek aan de
foodtruck de voorkeur voor saté, nasi en sambal. Op alle hoeken van ons kamp werd een ‘bodybuilderbiker’
geplaatst om ons tegen de wildplassers
te beschermen en het kamp ‘biker’ vrij te houden. De geluidsoverlast moesten we
maar voor lief nemen. Er werd nog een orde-demonstratie gegeven door de
‘bodybuilderbikers’ toen een dronken ‘biker’ ons kamp wilde doorkruisen. Deze
jongeman heeft er de volgende dag niet alleen hoofdpijn van overmatig biergebruik
aan over gehouden. De politie greep niet in! Later op de avond werden we
overstelpt met heerlijke oosterse etenswaren ter compensatie van de overlast!
De volgende dag was de hele groep al voor tienen weer
verdwenen waarvan waarschijnlijk de helft nog dronken ……maar wie gaat deze
mannen aanhouden voor een alcoholcontrole. We hadden het kamp weer voor onszelf
en het resterende programma werd afgedraaid en met succes.
Mijn goede vriend (Ik vond hem
lang zo dik niet meer) en ik waren trots op de afloop van dit weekend. Als je
in staat bent om een motorbende en politie samen een avond en een nacht kan laten
doorbrengen. Dan is dat toch wel het ultieme teambuildingsweekend !
Groet Ferrie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten