tag:blogger.com,1999:blog-16006862933378624752024-02-22T02:42:17.322+00:00Casa Ribeira" Bestemming bereikt "Unknownnoreply@blogger.comBlogger86125tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-75250861675915073312018-11-14T17:06:00.002+00:002018-11-14T17:06:47.051+00:00Het taboe of was het bamboe?<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Als je wat ouder wordt komen er soms herinneringen voorbij
die je dacht te hebben verdrongen. Deze herinnering die ik met u wil delen
begon met het voorbereiden van een Indonesische rijsttafel voor mijn vrienden
hier in het buitenland. Het gaat hier om vrienden die met name uit Groot
Brittannië komen. Het was mijn bedoeling om ze nu eens de bek te laten branden
aan onze voormalige kolonie gerechten om hun Indiaanse koloniale curry's te
doen verbleken. Na de vorig jaar ergste branden uit de Portugese geschiedenis
lijkt het me beter om mijn Portugese vrienden later eens uit<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>te nodigen. Wij als Nederlanders zijn gewend
aan de mix van Indonesisch en Chinese gerechten, pittig en zoet<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zijn normale combinaties. Ik wil me nu vooral
op het pittig storten, op de banaan en de spekkoek na dan………. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf2sB_pW_-4-nOPIxx-ZrYjRgkU-AOV3Z2v4_m2O3vVeaWY3Rfi4KJVDJ6NUxC3xeypgkfgTN3m3rAy3yTGqWHuFf509Aq2po9xV3czKrNRrZYeqsLOZc6uy5b8xpQ5ZtGbDH8e95p66Z_/s1600/bamboe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="128" data-original-width="393" height="104" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf2sB_pW_-4-nOPIxx-ZrYjRgkU-AOV3Z2v4_m2O3vVeaWY3Rfi4KJVDJ6NUxC3xeypgkfgTN3m3rAy3yTGqWHuFf509Aq2po9xV3czKrNRrZYeqsLOZc6uy5b8xpQ5ZtGbDH8e95p66Z_/s320/bamboe.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn moeder was al iemand die in de jaren 50 en 60 van de
vorige eeuw dergelijke gerechten klaarmaakte. Toen de meeste mensen de
spruitjes nog aan gort kookte ging er bij mijn moeder al wat santen (kokos)
spekjes en pindakaas bij. Ze had die kookvaardigheid niet van haar zelf, een
Indonesische vriendin was daar debet aan. Als kind was zij voor mij de enige
exotische buitenlandse die we toen over de vloer kregen. En zoals gebruikelijk
moest je toentertijd iedereen die wat vaker met je ouders verkeerden “tante”
noemen. Tante Riet had met moeder samen een paar jaar in het sanatorium gelegen
vanwege tuberculose en daar was de vriendschap ontstaan. In de tijd dat mijn
moeder verpleegd werd zijn mijn broer en ik ondergebracht bij familie. Het was
voor ons zeker geen aangename tijd………..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Natuurlijk was het nobel van de familie om ons op te nemen
maar van opvoeden hadden ze geen kaas gegeten, ze waren allang boven de 60 jaar
en niet erg bemiddeld en mijn vader betaalde dan ook maandelijks een bijdrage.
Mijn broer en ik waren van het platte land midden in de stad gedumpt en dat
trauma heeft gevolgen voor mij gehad. Ik begon als zesjarige te bedwateren iets
wat ik nu nog steeds liever hoor dan “ In je nest zeiken ” zoals mijn broer dat
toen omschreef. Hij was ook direct slachtoffer van de kwaal want we sliepen in
een tweepersoonsbed, middelen als een rubberzeiltje aan mijn kant van het bed die
het matras moest beschermen deed juist<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>kanaaltjes vormen die zijn kant op kwamen. De geur van<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>rubber is vanwege dit trauma niet mijn
favoriet. Het is maar goed dat condooms later in geuren en smaken kwamen. Het
was geen gemakkelijke tijd als jongen van zes die geacht word zindelijk te
zijn…………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Schoolreisjes of logeren was problematisch, de angst om
ontmaskerd te worden als “pissebed” maakte je onzeker en beschaamd. Na de
hereniging met moeder en het normale gezinsleven weer wat op de rails kwam
moest er toch eens wat aan gebeuren was mijn moeders stellige overtuiging. Mijn
geval werd met Jan en alleman besproken en een ieder betrokken persoon had wel
goede raad. De huisarts waaraan ook een bezoekje werd gebracht verzekerde mijn
moeder dat het vanzelf over gaat. Daar nam ze geen genoegen mee er moet toch
een oplossing zijn! en zo werd ook mijn bedwateren besproken met “ Tante Riet ”.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>En die wist wel raad! zij kende een goede
vriendin ook uit Nederlands-Indië met speciale gaven en krachten, misschien dat
een behandeling door haar een oplossing kon bieden. Onder het “motto baat het
niet dan schaad het niet` liet mijn moeder zich overhalen….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En zo werden er sessies voor mij geregeld met een tweede
Indonesische “Tante” die een bloeiende praktijk had om mensen tegen allerlei
kwalen te behandelen met “de stille kracht ”. Het waren de zaterdagochtenden
die er aan moest geloven. Als kind van zes a zeven was de behandeling zeer
intimiderend. De sessie bestond uit een soort van spirituele behandeling die ik
als volgt kan beschrijven: Ik werd ontvangen in een soort behandelkamer die
achter in de woning was gesitueerd. De behandelkamer was vrij donker en
prominent, in de ruimte stond een stoel en de bekende divan die je bij
psychiaters vaak kon vinden, de wanden hingen vol met wajangpoppen die op een
kind niet erg geruststellend overkomt. Ik vermoed ook dat mijn behandeling een
snabbel voor die “tante” was en normaal geknipte volwassenen behandelden die
baat zagen in dit soort geneeskunde……</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik werd geacht op de divan te gaan liggen en de voor mij
“Enge Tante” bewoog haar handen boven mijn hoofd en lichaam alsof ze een duivel
uit moest drijven. Daarna werd mijn buik ingesmeerd met een fel rood smeerseltje
om mijn blaas meer weerstand te bieden, na een verplichte rust van een half uur
kon ik me gaan wassen en de sessie was voorbij. Mijn moeder moest wel heel erg
veel vertrouwen in de stille kracht van deze “tantes” hebben gehad. Deze duistere behandeling heeft
enkele weken geduurd tot mijn vader er achter kwam wat mijn moeder en “Tantes”
hadden bekokstoofd. Ik denk dat de affaire Greet Hofman die Juliana
hersenspoelde en nu de “tantes“ mijn moeder, hem heeft geïnspireerd om mij
direct met die nonsens te laten stoppen. Hij verweet mijn “Tantes” tot duivelse
praktijken en liet mijn moeder weten dat zij maar moest accepteren dat ik in
mijn bed plaste, alles beter dan in de zeik te worden genomen door deze
charlatans……</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het verwonderd mij dat een voorbereiding voor een Indische-rijsttafel
een boost kan geven aan een herinnering die je nooit met anderen hebt gedeeld,
mede omdat het in de vergetelheid is geraakt en tot familiegeheim is verworden.
Het bedwateren is inderdaad zoals de huisarts had beloofd overgegaan. We hebben
nog van vele vrienden en kennissen uit Nederlands-Indië mogen genieten en zij
waren ook degene die een stukje van hun cultuur in de Nederlandse samenleving
brachten en zo ook de eetgewoontes. Ik ga mijn Engelse vrienden proberen een
goede rijsttafel voor te schotelen. Ondanks dat dit voorval weer vers in mijn
geheugen is genesteld ga ik dit verhaal <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>niet
uit de doeken doen bij mijn vrienden.<br />
Met wat bier in de man kunnen er dan makkelijk
grappen over<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>gemaakt worden en ik ben
bang dat ik dan heel pissig word en ze ga afzeiken…… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Salam, Ferrie <o:p></o:p></div>
<br />Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-68591999144929945402018-10-31T14:13:00.002+00:002018-10-31T14:13:18.557+00:00Dierenleed<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Hoe vreemd kan het zijn! Ik woon in dit dorpje met negen
andere Portugese gezinnen en allemaal heel vriendelijke en lieve mensen. Ze
helpen en staan altijd voor iedereen klaar, één ding kan ik niet rijmen, hun
omgang met dieren! Ik zal mijn schoonmoeder nog niet zo kunnen behandelen,
honden aan de ketting, varkens die het daglicht nooit zien en katten die het
zelf maar uit moeten zoeken. Het zal een plattelands-kwaal zijn maar voor ons
noordelingen moeilijk te verteren. En dan te bedenken dat ik vorig jaar mijn 16
jaar oude Golden Retriever heb begraven die ik nog dagelijks mis gelijk een
mens.<br />
Het verbeterd iets de laatste jaren, er is zelfs een wet die zegt dat
honden maar een bepaalde tijd aan de ketting mogen liggen en de
voorbeeldfunctie die wij vervullen m.b.t. de omgang met dieren wordt
schoorvoetend gekopieerd………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Op het dorp woont een aannemer met drie zonen die allen voor
hem werken, bepaald een vetpot is het niet, de zonen zijn aardige jongens maar
geen hoogvliegers. De meeste jongeren zijn allang uit ons dorp vertrokken om in
de stad te studeren of meer te verdienen. De ‘simple minds’ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>om de jongens zo maar even te noemen zijn een
stel apart. De oudste van de drie spreekt soms wel twee woorden achter elkaar
wat dan neer komt op ‘ Bom dia ‘. De tweede is erg sterk en kan werken als een
paard en is zo slim geweest om een baby te verwekken bij de vriendin van de
jongste (nu ex vriendin). De jongste die zijn ex vriendin heeft overgedragen
aan zijn oudere broer is na dit voorval deze zomer uit de ‘kast‘ gekomen! Wat
in het dorp resulteerde in diverse reacties<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>zoals ‘ik heb het altijd geweten!’ tot ‘ hoe kan dat nu opeens? hij is
zo populair bij de vrouwen!’.........<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De vader van de ‘simple minds’ heeft het een tijdje moeilijk
gehad vanwege zijn ouderwetse opvatting dat homo ‘zijn’ een keus was. Ik moet
zeggen dat hij het als een ‘vent’ draagt en nu zelfs wat meer begrip op kan
brengen. Zijn grootste blijk van aanvaarding was, dat hij in het café aan één ieder
liet weten dat de twijfel er insloop over de geaardheid van zijn jongste omdat
hij altijd zo lang deed over schoenen kopen, maar nu mag hij ook die van zijn
vader uitzoeken! Het aannemersbedrijf loopt niet storm maar papa ‘mind’
voorziet zijn jongens van hetgeen ze nodig hebben. Het zijn de wat kleinere
klusjes die ze gevieren doen met elk hun eigen vaardigheden. Pa is voor het
aannemen en de jongens doen het werk. De stille en tevens oudste werkt hecht samen met
het sterke paard en de jongste lanterfant en lult de meeste tijd vol bij een
klant. De betaling van het laatste klusje werd uitbetaald in de vorm van een
moeder-geit en een pas geboren lam van vijf dagen oud……….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De geit en jong werden gedumpt in een schuurtje wat
ingericht was als stal. De moeder-geit blaakte bepaald niet van gezondheid en ze
sleepte het nageboorte nog achter haar aan. Het schuurtje ligt ver van hun huis
maar dicht bij het onze, dus het gemekker van de geit was onze muziek voor de
dag. Het jaar daarvoor hadden de ‘simple minds‘ er een varken ingehouden waar
we pas achter kwamen toen hij getransformeerd was in gehakt en koteletten. Onze
vraag was dan ook wat ze gingen aanvangen met de geiten en of ze ook voor de
consumptie waren? Dat bleek zo te zijn, alleen moest het lam eerst opgroeien en
had daarvoor zijn moeder nog nodig. De behandeling van deze micro veestapel was
bedroevend. De dieren verbleven een hele dag in de stal wat voorzien is met een
heel klein raampje met tralies………..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het werd mijn vrouw Ingrid allemaal te veel en ze voorzag
niet veel goeds ‘ Heb je gezien hoe moeder-geit eruit ziet?’ was haar
bezorgdheid. Ik gaf haar te kennen dat ik niet veel kon zien in een donkere
stal. ‘Laten ze een voorbeeld nemen aan Fatima’ zei Ingrid verwijtend. Fatima
woont ook op ons dorp en zij verzorgt haar geiten alsof het haar kinderen zijn,
ze worden tenminste elke dag geweid en scherp op hun gezondheid gelet. ‘Ja,
Fatima haar geiten worden goed verzorgt’ merkte ik op ; ‘ En dat proef je! ’
voegde ik er aan toe. Ingrid vond mijn opmerking wat minder en opende de stal
om de geiten van de ‘simple minds’ buiten te laten in de zon. Na een paar uur
buiten te hebben gelucht <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>bracht ze de
geiten weer naar binnen, en ze had zich voorgenomen om ze gewoon iedere dag
buiten te laten. Ze zal morgen aan de ‘simple minds’ vragen of ze dat goed
vonden………</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat was voor moeder geit te laat want ze is die nacht
overleden. Nu was het lam helemaal alleen, het enige voordeel was dat er nu
meer naar omgekeken moest worden want het had zijn melk nog hard nodig. Het
beestje weet precies wanneer je buiten komt en mekkert tot je haar buiten laat.
Onze kippenren is vlak naast de stal gelegen en Ingrid laat nu in de ochtend de
kippen en het lam buiten zodat het beestje niet zo alleen is en ze heeft het de
Simple minds laten weten dat ze dat doet. Het lam dartelt dan ook feestelijk in
onze tuinen, achterna gezeten door Scooby ons hondje die er nu een
speelkameraadje bij heeft. De ‘simple mind’ moeder komt twee keer per dag de
geit melk geven en voor de rest zien we haar niet, Zo nu en dan komt de jongste
zoon ook langs, niet voor de geit! maar meer voor ons ‘open mind’ een begrip
voor wat betreft anders geaarde…………</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb natuurlijk geen idee hoelang deze situatie met het
geitje gaat voortduren en in hoeverre Ingrid aan het beestje gaat wennen. Het
ligt voor de hand dat het misschien wel erg moeilijk voor haar wordt om van het
geitje afscheid te moeten gaan nemen als de ‘simple minds’ besluiten om een
broodje shoarma of kebab op het avond menu te zetten. Ik zou kunnen voorstellen
om het beestje tegen een geldbedrag over te nemen maar heb zo mijn bedenkingen.
Stel je eens voor dat Papa ‘Mind’ een wat grotere klus krijgt aangeboden van
Arabieren en hij laat zich weer in natura uitbetalen………..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet, Ferrie<o:p></o:p></div>
<br />Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-39656549392538854762018-08-17T16:24:00.003+01:002018-08-17T16:34:10.241+01:00Aan banden gelegd<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Zoonlief (de oudste) en zijn partner vond het weer eens tijd
om ons te verblijden met een bezoek. Ik vind het fijn om te komen stelde hij
maar je moet me wel van het vliegveld halen. Voor mij is het meestal
makkelijker als ze in Porto op de trein stappen en afreizen naar Pombal wat
maar drie kwartier van ons dorp vandaan is. Nu kost me de rit 5 uur, heen en
terug. Een gruwelijke hekel aan reizen met openbaar vervoer vond hij motiverend
genoeg om zijn vader een hernia te bezorgen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De autorit naar ons huis vanaf het vliegveld is al quality
time met zijn papa, slijmde hij. Ach ja, zoals alle papa’s en mama’s heb je wat
voor je nazaten over en ik zal me wel weer van de beste kant laten zien……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Om de kosten voor mij niet al te hoog op te laten lopen koos
ik voor het vervoer van ons kleine Opel Corsa-tje wat veel scheelt met de veel
grotere Opel Frontera in tol en brandstof. (Je blijf tenslotte Hollander) Het is
eigenlijk Ingrids autootje en er mag niet in gerookt worden dus ik moet er
onderweg zeker een keer uit om de benen te strekken. Had voor mijn gevoel tijd
zat toen ik vertrok maar op volle snelheid is de herrie van de motor nogal
vermoeiend en het begon waarachtig nog te regenen ook niet hard maar genoeg om
de interval van de ruitenwisser aan te zetten……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het is natuurlijk duidelijk dat ik geen benen ga strekken
als ze nat kunnen worden en probeer maar eens een natte sigaret te roken! Vlak
voor Porto werd de nicotine drang te hoog, ik vond dat Ingrid het maar moest
begrijpen en stak een sigaret op. Ik moest nu de ramen open doen om de rook af
te zuigen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en tegelijkertijd een scherpe
bocht naar rechts nemen om van de snelweg te gaan richting airport …….te snel
en door het natte wegdek brak de achterkant van de auto uit en raakte in een slip.
Het achterwiel knalde op een betonnen rand en ik kwam keurig op de vluchtstrook
tot stilstand. De velg had een deuk en de band liep leeg…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Daar stond ik dan Ingrid en die oudste (Wauter) aan het verwensen,
om het feit dat ik niet in dat rot-autootje mag roken en dat, dat jong niet met
de trein wilde. Ik trok een kleurig hesje aan en begon “vrolijk doorzingend” de
band te verwisselen. Kon niet zeggen dat de reserveband echt op spanning stond
maar het vliegveld zal hij wel halen en ik zal hem daarna wel op spanning zetten
bij een benzine pomp. Ik moet zeggen ik was nog netjes op tijd en Wauter en
Miranda (zijn partner) ook. Na een innig onthaal en het verhaal van de
slippartij en een bakje koffie op het vliegveld moesten we de thuisreis maar
eens aanvatten. Het parkeerterrein bij het vliegveld heeft een slagboom dus een
kaartje is een vereiste om er uit te komen. Bij de auto aangekomen bleek de
band het te hebben opgegeven en ik kon meer coupletten aan mijn ruige liedje
toevoegen………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat nu? geen reserve band meer. Ik had bij het kaartjesautomaat
een hulp-intercom gezien en gebruikte de hulpknop. Ik kreeg inderdaad contact
en kon het probleem van de lekke banden uitleggen en verzekerde de hulp-juffrouw
dat ik aan een luchtpomp genoeg had want waarschijnlijk was de reserve band
niet lek maar wat aan de velg leeggelopen. Na lang heen en weer kletsen zal ze
iemand sturen en of ik bij het<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ticketapparaat wil blijven omdat ik de hulp daar zal<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ontmoeten. En jawel na een kwartier kwam er
een jonge man met een pompje in zijn hand waarmee je al een uur doet om een
luchtbed op te blazen. Ik liep “zacht zingend” met de jongen naar de auto en we
sloten het kleine compressor-pompje aan op de band en accu terwijl ik de motor
liet draaien om later niet met een lege accu te staan………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Na een uur was de band genoeg gevuld om naar een
benzinestation te rijden en hem daar op spanning te zetten. We reden even Porto
zelf in om er zo snel mogelijk één te vinden, dat lukte en ik kon de band op
druk zetten. Ik was bang dat er toch iets niet helemaal in orde was en vroeg de
pompbediende waar ik een bandencentrale kon vinden, na het adres verkregen te
hebben zijn we er toch maar even naar toegegaan. Nou ja, even ook dat mocht nog
al duren maar daar was gelukkig een accessoires winkel bij dus we hadden wat afleiding.
Nadat ik makkelijk later een overhoring had kunnen doorstaan van wat er in de
winkel stond, kwam de monteur vragen wat de bedoeling was en ik dacht dat ik
dat had uitgelegd bij aankomst aan de man van de receptie van de bandencentrale.
Dus nog maar een rondje winkel……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Alles was gecontroleerd en in orde verklaard de band stond
op de goede druk maar het was niet mogelijk geweest om een nieuwe band op de
gedeukte velg te plaatsen maar dat risico naar huis durfde ik wel te lopen. We
hadden een behoorlijke vertraging opgelopen maar we hadden meer tijd gekregen
voor quality time zei ik tegen Wauter . Nadat we uren later op de tolweg terug
naar huis reden en bespraken hoe anders het allemaal ging in Portugal dan in
Nederland kreeg ik, naar mijn mening een grappige ingeving om dat jonge stel
eens te laten schrikken. De tolweg is voorzien van geluidsstrepen naast de weg, om
in slaap vallende chauffeurs bij de les te houden. Ik reed over een stukje
streep en verkneukelde me om de gezichten die ze trokken. “ Haha, zeg het maar
jullie dachten dat ik een lekke band had” <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en ik keek in twee opgeluchte gezichten. Na
enkele kilometers leek ik het volgens hun weer te doen…….dat was niet zo! ik
had gewoon een lekke band……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Volgens Wauter was het mijn schuld daar had natuurlijk glas
of zoiets naast de weg gelegen toen ik die streep-grap uithaalde. Schuld of
niet zoon we hebben een lekke band !… de derde!! Als ik nu even snel een
kansberekening maak denk ik<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>dat we nu
een staatslot moeten kopen! Daar stonden we weer op de vluchtstrook ……nu
moesten we allen een kleurig hesje aan. Het regende inmiddels weer maar hadden
net onder een fly-over kunnen parkeren. Daar zaten we gedrieën op de talud met
ons hesje aan.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>We lieten Miranda achter
en beklommen de talud in de hoop iemand tegen te komen voor hulp . En dat
gebeurde ook ! Een wandelaar vertelde dat we de assistência moesten bellen en
kregen een tel. nummer. We begaven ons terug naar de tolweg en belde zoals
voorgesteld……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het duurde zeker een half uur toen er een bestelwagen van de
wegbeheerder bij ons voorreed. De man begon naarstig met pionnen te worstelen en
gevaren linten te plaatsen, waarschuwingslichten op zijn auto gaf de dramatiek
van de situatie aan ….verder deed de man geen moer aan onze situatie. We
moesten maar een takelwagen bellen! stelde hij, omdat hij toch wat medelijden kreeg met de buitenlanders belde hij zelf een takelwagen. En weer een half uur
later was daar de takelwagen met alarmlichten en parkeerde voor ons bij de
vluchtstrook. Zonder al te veel uitleg takelde de man ons Corsa-tje op zijn
autoambulance. We verwachtten dat we mee konden rijden naar een garage. Dat was
niet de bedoeling “We brengen uw auto meestal de volgende dag of twee dagen
later thuis maar zeker binnen een week en u zal een taxi moeten nemen of hotel”
zei de takelgast……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcsM5vW8qTGcUfJ3WgB29PZhbFCn0hj96E9znhL9jq3ooq6Glqy8jXcBqSz1sJsxHRRuvd4MD61ZLKMhAawb2_QXhzdyP8rQaSRpgYKueg8tR8M54OGKgv4VOG72DcD_eoJxTAE8lRAkO5/s1600/banden.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcsM5vW8qTGcUfJ3WgB29PZhbFCn0hj96E9znhL9jq3ooq6Glqy8jXcBqSz1sJsxHRRuvd4MD61ZLKMhAawb2_QXhzdyP8rQaSRpgYKueg8tR8M54OGKgv4VOG72DcD_eoJxTAE8lRAkO5/s320/banden.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een taxi? Een hotel? heeft die takel-laar een klap van zijn
eigen takel gehad? alleen omdat ik een lekke band heb? “ Weet je wat dat kost? ”
maar volgens de takel-laar moest ik me daar absoluut niet druk om maken. Het
word allemaal vergoed door de verzekering en hij belde een taxi voor ons. Het
was natuurlijk weer wachten geblazen maar toen de taxi arriveerde ging alles
van een leien dakje. In de taxi hadden we genoeg tijd voor quality time.
Tweehonderd kilometer in een taxi en in de loop van de week brengen ze m`n autootje thuis en dat alles gedekt door de verzekering, waarom zouden we een
staatslot kopen? Dit was toch een geluk bij een lekke band ondanks dat wij het
wel geweten hadden om wat geld te besparen…….maar ja, wij zijn Hollanders……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tegen middernacht kwamen we met de taxi thuis en inderdaad
hij vertrok zonder ook maar een cent te betalen. We hadden een verhaal te
vertellen Wauter en Miranda vertelde Ingrid dat ik veel “ brute liedjes” had
gezongen onderweg, en stomme grapjes heb uitgehaald. Ik liet Wauter nog eens
fijntjes weten dat een trein geen lekke banden kreeg, dus dat hij daar op de
terugweg naar huis maar mooi rekening mee kon houden. Hij was niet onder de
indruk sloeg zijn arm om me heen en zei: “ Dat doe je me niet aan hoor pa we
hebben een veel te goede BAND met elkaar ” <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-43726327098604844432018-06-07T15:27:00.000+01:002018-06-07T15:27:07.561+01:00Nog een keer buitenland<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Eén van de mooiste mensen in mijn leven was mijn
schoonvader! op zijn dochter na dan. Hij was zakenman in hart en nieren en kon
je zaken verkopen die je niet nodig had maar waar je toch gelukkig van werd.
Hij was winkelier (warenhuis) in een veel bezocht toeristenstadje wat
overspoeld werd door onze zuiderburen, omdat in die tijd veel zaken in ons land (Nederland)
goedkoper waren dan in België. Hij was een keiharde werker en deed dat zeven
dagen in de week. Tijd voor vakantie was er alleen in de wintermaanden en op
een dag riep hij ons samen om zijn vakantieplan te ontvouwen. Ik had nog maar net
verkering met Ingrid dus die uitnodiging kwam als een verrassing te meer omdat
hij me niet zo geschikt vond voor zijn dochter. Het plan was om met zijn
zessen (Ingrid en haar zus, zwager, schoonmoeder en vader) af te reizen naar
Zuid Afrika. Hij had als instrumentmaker tien jaar in Z. Afrika gewerkt in de
diamantmijnen. Zijn dochters waren daar geboren maar ze vonden dat het toch
beter was om ze in Nederland te laten opgroeien…………</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Het waren in die tijd onrustige politieke omstandigheden om
er te blijven wonen, maar een vakantie moest nog wel kunnen Het was met name
voor hen om te laten zien waar de dochters geboren waren en hoe mooi het land
was. Vanuit Nederland werd er een camper gehuurd met het doel om zes weken Zuid
Afrika te doorkruisen. Het was voor mij mijn eerste vlucht en de toen nog
gratis alcoholische drankjes op internationale vluchten hebben de vliegtijd
drastisch bekort. Bij het ophalen van de camper in Johannesburg schrokken we
ons dood, het ding was veel kleiner dan was voorgespiegeld en je moest wel
verrekte veel van elkaar houden<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>om daar
zes weken in door te brengen. Na de uitleg en het inpakken van onze spullen kon het avontuur beginnen. Mijn schoonvader
had een route uitgestippeld met ruimte voor overleg, het Kruger wildpark, de
tuin-route en de Kimberley diamant mijnen waren wel vaste gegevens…………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik werd aangewezen als geschiktste chauffeur omdat ik een
vrachtwagenrijbewijs bezat, toch werd er vaak per<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>toerbeurt gereden (de mannen) nadat een ieder
de grootte of eigenlijk het compacte van de camper gewend was. Het was nodig om
zo nu en dan een hotelkamer te boeken om de lieve pais en vree te bewaren, omdat
we toch wel heel erg kort op elkaars lip leefden. Na zo’n nachtje van roddelen,
konkelfoezen en wat erotische ontspanningsgymnastiek om stoom af te blazen, kon
je er weer een paar dagen tegen. We hadden de tuinroute achter de rug en waren op
weg naar het Kruger National Park. We reden door bergachtig gebied en genoten
van de natuur en uitzichten. De weg ging op en af en voorzichtigheid was
geboden omdat een vrachtauto je nauwelijks kon passeren. Het werd dan ook tijd rond
drieën voor een bakje koffie na een geconcentreerde rit. Er werd een
parkeerplaats gevonden naast de smalle weg en koffie werd gezet……….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
In afwachting van de koffie wilde mijn aanstaande
schoonvader en ik wel even de benen strekken en we vonden een aantrekkelijk pad
om te volgen. Het moest wel een soort van wandelroute zijn omdat er hier en
daar een wit voetje op een boom geschilderd was. We zullen die eens een tijdje
volgen, maar al gauw werd de bebossing wilder en de enige voetjes die we nog
zagen waren als we naar ons eigen schoenen keken. Ik volgde blindelings,
tenslotte had deze man in dit land gewoond.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
Geen voetje of enig herkenningspunt
kwam nog voor en we hadden zeker al een uurtje gelopen Het werd wilder en
wilder en zo nu en dan hoorden we het geschreeuw van apen en andere niet te
herkennen dieren (we wilden het niet weten). Ik begon hem te knijpen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>en merkte aan die ouwe dat hij het ook niet
meer wist. We sjouwden voort en vloekte op die voetjesschilder. Ik voelde dat we
berg op en af gingen door watergangen en doornstruiken……. en we konden
uiteindelijk concluderen, we waren <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>verdomme……
verdwaald!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Uren baggerden we voort, het werd later en later en het begon
al donker te worden “ Als ze ons maar niet gaan zoeken” was die ouwe zijn
opmerking “ want dan zijn we straks allemaal verdwaald”. We moesten de weg
terug vinden en in dit geval de rijweg. Er was veel overleg tussen hem en mij
maar we hadden duidelijk een verschillend richtingsgevoel, als hij rechts wilde
vond ik links beter en andersom. Zijn woorden bleven maar spoken in mijn hoofd “
Als ze ons maar niet gaan zoeken!” Het was nu echt donker en bij elke schreeuw of
brul uit het bos scheet ik zowat in mijn broek. Opeens ver boven ons zagen we
een paar<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>lichten en ze bewogen, dus daar
moest een weg zijn! En inderdaad bij het naar boven klimmen kwamen we een geul
tegen die bij overtollig regen het water van de weg moest afvoeren. Dat stelde
mij al wat geruster, mensenhanden waren hier bezig geweest. Wij bereikten de weg
die naar boven en beneden liep………</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwndxygiLN54BSCXReGNzXVMxJ5k_HFsMFoEpq7LgJirhoYxcap2csiyF8cpIfxBZjswYZ6oZqY1dWoP6UBk4HY17lYPTlWrdMq5zs4BShFM_1RnoYvT5gif2sRPWblShw_T7XxRIhIrYy/s1600/P2154000.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1210" data-original-width="1600" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwndxygiLN54BSCXReGNzXVMxJ5k_HFsMFoEpq7LgJirhoYxcap2csiyF8cpIfxBZjswYZ6oZqY1dWoP6UBk4HY17lYPTlWrdMq5zs4BShFM_1RnoYvT5gif2sRPWblShw_T7XxRIhIrYy/s320/P2154000.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Wat is wijsheid, welke kant op? “Naar boven!” zei die ouwe
“Naar beneden!” zei ik en dreigde alleen te gaan als hij niet wilde luisteren.
“Hoe eigenwijs kun je zijn” was zijn stelling maar sjokte luid protesterend
achter mij aan. Na een half uur op die donkere weg te hebben gelopen kwam er
een vrachtauto van de berg aanrijden en we bleven midden op de weg staan om
hem te laten stoppen. Het kon me niet meer schelen al reed hij over me heen.
Dat deed de chauffeur niet en hij stopte, het eerste wat hij zei was of we wel
goed bij ons hoofd waren om hier in het donker te wandelen omdat het stikt van
de wilde beesten en vooral de bavianen waren nogal agressief de laatste tijd.
We vroegen de man of hij een camper langs de weg had zien staan? waar hij
ontkennend op antwoordde <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“ Zie je wel
ouwe we moeten naar beneden” was gelijk mijn opmerking. De cabine was vol arbeiders
maar er was achterin de open laadbak nog plaats om mee te rijden………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik stond rechtop achter de cabine en kon er zo bovenuit
kijken. Ik begon net te twijfelen of het wel dezelfde weg was die we die middag
hadden afgelegd toen ik daar eindelijk de slecht verlichtte camper zag staan.
Ik ramde onnodig op de cabine omdat de chauffeur al afremde. We sprongen
opgelucht van de laadbak, bedankten de Afrikanen en huppelde naar de camper. Het
onthaal was niet zoals we het ons hadden voorgesteld. Na de eerste opluchting
en juichmomenten kregen we de wind van voren. Hoe onverantwoord we waren
geweest en met de anderen totaal geen rekening hadden gehouden, de stemming was
er uit en er werden over en weer verwijten gemaakt. Het werd nog erger toen
zwager lief zich liet ontvallen dat hij ons was gaan zoeken. Het kookpunt was
bij die ouwe nu gestegen en hij schreeuwde nu ook: “Hoe kun je nu die vrouwen
alleen laten, je had ook kunnen verdwalen” en hij ging door “Je moet altijd op
de plaats blijven waar we<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>elkaar het
laatst gezien hebben” …………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het waren natuurlijk de zenuwen geweest die ons op braken, met
gemengde gevoelens gingen de vier naar bed …..die ouwe en ik hadden nog zoveel
adrenaline gehalte in ons bloed dat we besloten te gaan rijden en wel de hele
nacht door! We kropen samen voorin en die ouwe sloot een gordijntje achter ons
om ons te scheiden van de rest, we voelde ons onbegrepen. Ik reed en hij zat met
zijn voeten op het dashboard nog na te pruttelen. Nadat het “stof “ was neergedaald
hebben we samen de dag doorgenomen en nog veel plezier gehad, we verzonnen
allerlei scenario’s hoe het ook af had kunnen lopen, natuurlijk met de nodige
humor. Het was een dag en een nacht geweest die ons voor het leven aan elkaar
had verbonden. Over mijn geschiktheid<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>om
zijn dochter te trouwen heb ik nooit iets van hemzelf vernomen, wel van anderen:
“Ingrid en Ferrie”<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>dat zit wel snor! was
zijn mening…………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-4285910251118978422018-05-21T15:48:00.000+01:002018-05-21T15:48:04.153+01:00Automatisme,<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc0bgptlVBg7hxkF-PKdtTK_tzN2BhZlSPHyhnWcXJg7c7mkznBOvpcpoUi7qmZzgoE5wvXOIxEuJF-EV8OrqMNTZbeSZxY6rMaf3Bnv7szxTkTl0oGvlSYCEWjE2u-rTzYdfQt6c68Afr/s1600/Ezel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc0bgptlVBg7hxkF-PKdtTK_tzN2BhZlSPHyhnWcXJg7c7mkznBOvpcpoUi7qmZzgoE5wvXOIxEuJF-EV8OrqMNTZbeSZxY6rMaf3Bnv7szxTkTl0oGvlSYCEWjE2u-rTzYdfQt6c68Afr/s320/Ezel.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Het is snel gegaan, in tegenstelling tot tegenwoordig liep je enkele decennia terug, in Portugal nog kans bij onoplettendheid door een ezel of ezelkar
van een zandweg in de berm te worden gedwongen. Nu is de kans groter dat je door
tweehonderd paarden onder de motorkap van een automobiel over het asfalt wordt
verspreid. Hij is belangrijk "de automobiel" voor de Portugezen! (eigenlijk in
meer zuidelijke landen) zoals bij ons vroeger wordt het hier nog als
statussymbool gezien en je viriliteit
(sorry dames) wordt er op afgemeten. Ondanks het voor nog velen schaarse inkomen
staan er vaak auto’s voor een armzalige deur waarvan ik alleen kan dromen. Ik
wil niet generaliseren want niet alle Portugezen rijden alsof ze nog op een
ezelkar zitten maar stunten-makers kom je hier regelmatig tegen. De wegen
mankeert het niet aan, ze zijn gewoon goed en vaak leeg en misschien daarom
worden er vaak capriolen uitgehaald met de gedachten dat er toch niemand last
van kan hebben……….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
We liepen als noordelijke landen natuurlijk wat eerder
voorop, gezien ons economisch klimaat maar ook in de beginjaren dat een auto
voor meer mensen bereikbaar werd, verbonden we er enige status aan. </div>
<div class="MsoNormal">
Mijn vader
verruilde zijn bromfiets in de jaren zestig voor zijn eerste auto waar hij meer
onderlag dan in reed. Het ging hier om Volkswagen kever cabrio die voorheen een
leven bij de Duitse politie had gehad. Redelijk bijzonder dat hij daar voor
gekozen had, het zal wat te maken hebben gehad met het feit dat hij in een auto
ging rijden die de Duitse autoriteiten had gediend en hij daar nu de baas over
was. Ik vermoed dat het een therapeutische keus is geweest (hij had enkele
jaren in een concentratiekamp moeten doorbrengen). Het enige wat hij altijd
wilde beamen van de Duitsers is, dat er kwaliteit vandaan kwam. Ook hij was
iemand die er van overtuigd was dat er geen betere chauffeur was dan hijzelf
en kon vloekend eenieder terecht wijzen die er in zijn ogen niets van kon………….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als kind ging je er ook vanuit dat jou pappie de beste
chauffeur van de wereld was maar naarmate je ouder werd en je goed van slecht wat
beter kon onderscheiden, sloop er wat twijfel in mij en ons gezin. Bij elke
vrolijke rit werd er wel wat gevloekt of op het voorhoofd gewezen naar andere
weggebruikers en hij was de enige oplettende. Jaren gingen voorbij en de ene na
de andere auto werd aangeschaft omdat hij niet gauw tevreden was, er waren te
weinig middelen om een betrouwbare auto te kopen. De autoritten met pa waren
voor ons geen echt genoegen meer en we sprongen een gat in de lucht dat ons ma
haar rijbewijs ging halen. Het verschil was duidelijk, moeder had er meer gevoel
voor om auto te rijden. Pa had een agressieve rijstijl, hij schakelde pas over
nadat de automotor bijna niet veel toeren meer kon draaien en vertraagde dus
eigenlijk bij het overschakelen dan versnellen.
Een spuugzakje was dan ook geen overbodige luxe……….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Nu moeders ook door haar rijervaring erachter kwam dat haar
man eigenlijk geen beste chauffeur was en wist dat het een hekel punt voor hem
was om hem daar op aan te spreken bood ze vaak aan om zelf te rijden. Dat was
voor het gezin een verademing als moeder reed, vader wilde nog wel eens een
opbouwende aanwijzing geven maar kwam er gauw achter dat alles op rolletjes
verliep. Toch op de momenten dat er lange ritten gemaakt moesten worden zoals
vakanties zagen we de bui al hangen. Mijn moeder kon dan niet voorkomen dat
manlief het stuur weer overnam want als overtuigd chauffeur kon je niet je
vrouw de hele weg laten rijden. Dus als kinderen hadden we spuug en rust
momenten. Mijn moeder probeerde het wel eens om hem te bewegen wat eerder over
te schakelen maar dan beweerde hij geen vrouw te zijn. Hij was echt de mening
toegedaan dat hij sportief reed……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Moeder opperde eens dat het misschien wel wat was om in de
toekomst een automaat te kopen. Dat was tegen het verkeerde been van pa, die
beweerde dat automaten voor oude wijven was of mensen die maar een half
rijbewijs hadden. Na enkele jaren en groeiend maandsalaris kon die ouwe
eindelijk een splinternieuwe auto aanschaffen en beiden togen zij naar de
autodealer om er één uit te gaan kiezen. Ze hadden al veel folders doorgespit
en wisten wat ze wilden, alleen de kleur was nog een issue. Daar waren ze na
het bezoek aan de dealer snel uit en een koopovereenkomst werd getekend het
betrof hier een auto met vier deuren, groen, en een tweeliter motor. Trots als
een pauw werd de aanschaf van een nieuwe auto thuis door vader aan ons meegedeeld.
De auto moest nog uit Duitsland komen (ssst, eigenlijk uit Antwerpen) dus kon
wel een maandje duren. Het was net of pa de lotto had gewonnen, hij ging iedere
dag zo vrolijk naar zijn werk. Het moet het kind in hem geweest zijn dat in
afwachting was van een cadeau voor zijn verjaardag………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik vroeg moeder of ze nog aan een automaat gedacht hadden en
ze antwoordde er totaal niet aan gedacht te hebben, waarschijnlijk ook gezien
pa zijn standpunt daarin want hij kon zo koppig zijn als een ezel. Ik had het
zaadje gepland met die vraag en een uur later belde ze de dealer dat ze toch
iets wezenlijks waren vergeten met betrekking tot de nieuwe auto en of er nog
een optie aan toegevoegd kon worden. Dat was geen probleem en ze moest er niet
speciaal voor naar de dealer om de overeenkomst te veranderen. Zeg maar niets
tegen je vader dan is dat een verrassing voor hem was haar overtuiging. Overbodig
was die mededeling, ik keek wel uit om hem te vertellen dat hij een oude wijven
auto had gekocht. Het duurde nog zes weken voor het telefoontje van de dealer kwam dat de auto geleverd kon
worden. Het was een zaterdag en we waren allen vrij, mijn ouders gingen om de
nieuwe auto. Vader vroeg nog of ik mee wilde maar ik gaf te kennen dat ik hem
thuis wel uitgebreid zal bekijken…………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Natuurlijk wachtte ik in spanning af op hun thuiskomst. Na
enkele uren kwam de nieuwe auto de oprit van ons huis op rijden met een
glimmende vader achter het stuur. Uiteraard begaf ik me gelijk naar buiten om
belangstelling te tonen maar vooral om zijn oordeel te horen over de niet verwachtte
uitvoering. Hij stapte met trots uit zijn bolide en liep alle toen nieuwe
opties na die de nieuwe auto had zoals stuurbekrachtiging, radiocassette,
elektrische antenne enz. Geen woord over de automatische versnellingsbak. Er
volgde het moment om een ritje te maken en
trots reden we de oprit af en hij keek me vol spanning aan, ik gebaarde van
niets en hij vroeg of mij niets opviel? Hij wees op de automaat "Wat een luxe" riep ik schijnheilig "Ja nu rijd ik echt
in een limousine, ik moet alleen nog maar gas geven en de rest gaat vanzelf" zei
hij "Ik wist niet dat je een automaat gekocht had" zei ik slinks. Hij keek me
aan over zijn bril en zei "zit standaard in de betere auto! jongen" en daar
liet ik het maar bij………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Op een moment alleen met mijn moeder vroeg ik haar hoe hij
de confrontatie had verwerkt met het feit dat de auto een automaat had. De
autoverkoper had volgens haar nog even een duit in het zakje gedaan en gezegd
dat het niet meer van deze tijd was dat zulke luxe auto’s nog met een gewone
schakelbak werden uitgevoerd en pa had zich daar trots mee verzoent. Even was
ze nog bang geweest voor een mindere reactie op de weg naar huis omdat pa met
zijn koppelingsvoet op de rem getrapt had en bijna met zijn snuit door de voorruit
was gegaan. Dat kwam volgens hem omdat de auto met rembekrachtiging was
uitgevoerd. Hij was de automaat al snel gewend en vond zijn auto de meest luxe
die hij ooit gehad had……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik denk nog vaak aan mijn pa hier in Portugal……………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-44850772409698101532018-05-13T16:46:00.001+01:002018-05-13T16:46:20.533+01:00Oud, ouder, oudst<br />
<div class="MsoNormal">
Het was een pakje Duracell batterijen in de winkel dat me
deed beseffen dat het leven eindig is, ze hadden een houdbaarheidsdatum tot 2038…….mijn batterij zal dan wel op
zijn! Alles best, als huizen bomen en kerken mij overleven maar een paar
lullige baterijen vond ik schokkend. Na thuiskomst stelde ik Ingrid voor om nog
meer van Portugal te gaan bekijken. Wat me geïnspireerd heeft vertelde ik maar
niet. Ik woon nu al weer zeven jaar in het centrum van Portugal en wil het
zuiden wat gaan exploreren. Ingrid was er ook voor in en middels internet werd
er een huisje in de Alentejo gehuurd voor een week. Mijn voorwaarde was in een
klein dorp en in de natuur, ik heb het niet meer zo op drukte. Het heeft ook
iets speciaals om een vakantiehuisje te huren terwijl je zelf in de branche
zit. Ze vond er één en er werd geboekt. Het weekend voor vertrek (die maandag)
overviel mij een buikgriep met krampgolven waar een surfer jaloers op zou zijn……….</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Totaal van de kaart sleepte ik mij door het weekend. Ik zag
de vakantieweek al in het water vallen. Mijn toiletbezoeken waren tal en
fecaliënrijk, het toiletpapier ervaarde ik als een nootmuskaatrasp en het was dus
een kwestie van pappen en nat houden. Ik heb het al eerder beschreven ik ben
als man zittend gaan urineren om gespetter te voorkomen dat zouden mannen meer
moeten doen! Het heeft zijn voordelen; de zitpositie geeft direct zicht op je
ondergoed (vrouwen weten dat allang) wat een aardige indicatie kan geven dat
het tijd wordt voor een eventuele verschoning. Mannen kunnen strontvervelend
zijn als ze ziek zijn en in mijn geval was dat letterlijk en figuurlijk. Ingrid
zag de bui al hangen en kon de vakantie twee dagen uitstellen. Het vertrek zou
dus de woensdag worden! Zelfs die woensdag was ik nog niet de oude. Ingrid had
alles geregeld en gepakt het enige wat ik moest doen was in de auto stappen en
een zitpositie te zoeken om mijn schrale achterwerk te ontzien…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wonder boven wonder begon ik mij beter te voelen en als
passagier genoot ik van de uitzichten. We hadden er voor gekozen om de tolwegen
te vermijden met het idee meer van de omgeving te zien. Ik had mij voorgenomen
om Ingrid (de chauffeuse) te ontzien van
commentaar waar ik mij nog al eens schuldig aan maak als ik zelf niet rijd. Het
navigatietoestel werd van locatie naar locatie ingesteld omdat je anders
overal voorbij vliegt. Het toestel is al wat gedateerd en zou eigenlijk een
update moeten hebben. Met het ouder worden zie ik wat slechter dan vroeger en
mijn taak was het sprekende navigatietrutje te ondersteunen met visuele
waarneming op het schermpje. Dat mondde dan toch weer uit in meningsverschillen
tussen Ingrid en de TomTom-trut en mijzelf, in plaats van één vrouw had ik er nu met twee te maken. Toch had dat
ook weer voordelen, Ingrid vond het minder erg als ik het niet met het TomTom-trutje
eens was en ik kon er lustig op los schelden zonder dat ze wist wie in dat geval
de aangesproken persoon was………</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbK-sqa3-o3TxSyQO0k-HOK5CU2nS0JOUT5VurbKaAvKXN5HX_od5ZNgiapVcfGkw0putlTHlFXjDA1wQd6Tzp3PNi-FnRb7ZAxaJbjWneJ-w-f83NnCs29DoREIUciTUP8bEESRlz3hfS/s1600/P1263930.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbK-sqa3-o3TxSyQO0k-HOK5CU2nS0JOUT5VurbKaAvKXN5HX_od5ZNgiapVcfGkw0putlTHlFXjDA1wQd6Tzp3PNi-FnRb7ZAxaJbjWneJ-w-f83NnCs29DoREIUciTUP8bEESRlz3hfS/s320/P1263930.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ons uitvalbasis was een vakantiehuisje in een dorpje waar
het leven totaal uit was, er woonden alleen nog maar hoogbejaarden en een paar verdwaalde buitenlanders. De natuur met zijn kurkeiken was overweldigend.
Nieuwsgierigheid dwong ons om voor het avondeten de plaatselijke taverne te
bezoeken. Alsof we in een tijdmachine waren gestapt dat was wat ons overkwam. Nog nooit had ik zo
een kale bende gezien twee tafels, een houten toog, een vat wijn en wat
verdwaalde glazen en een lege fles was de totale inboedel. In het midden van de
taverne stond een koperen schaal waar een vuurtje in smeulde om de kilheid te bestrijden.
Er stond een oude man achter de toog en er zat een leeftijdsgenoot van hem op
een stoel met zijn handen uitgestrekt warmend boven de koperen schaal. Nou “doe
ons maar een wijntje” vroeg Ingrid en we namen plaats op wat krakkemikkige
houten stoelen…… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De waard wat later bleek ooit de burgermeester van het
gehucht te zijn geweest schonk wat wijn vanuit het vat in een lege fles en
vanuit de fles in ons glas. Het was gelijk afrekenen en de schade bedroeg
dertig eurocent per glas. De Alentejo wijn was voortreffelijk en als ik drie
euro had moeten betalen was het de wijn ook waard geweest. We lieten ons glas
nog eens volmaken en trakteerde de mannen op een glas. Er kwam een gesprek
opgang en langzaam druppelde wat volk binnen die ook het naadje van de kous
moesten weten. Wie we waren? Wat we deden? En hoelang we bleven? De gemiddelde
leeftijd lag rond de tachtig en ouder. We werden ingewijd in het reilen en
zeilen van het dorp. De sluitingstijd van de taverne lag rond acht uur in de
avond waarna de bevolking zich naar huis begaf om te eten. In tegenstelling tot
de normale gang van zaken werd er die dag toch wat langer gebleven er werden
nog wat takken op het vuurtje gegooid en wijn vloeide rijkelijk………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De stemming was opperbest en om de honger wat te stillen
werden er wat mandarijnen op tafel gelegd, makkelijk eten voor de tandeloze en
vol vitaminen om klaarblijkelijk met het doel om nog ouder te worden. Er
moesten leeftijden geraden worden en beroepen zoals wijnboertjes, herders,
steenhouwers en ga zo maar door. De glazen moesten eerst leeggedronken worden
voor er een nieuwe ingeschonken werd, dat resulteerde in het feit dat de waard
achter je ging staan met de opnieuw gevulde fles en je maande om je glas leeg
te drinken om dat er weer een rondje was gegeven. Het werd een geweldige avond
mede door de verhalen van mensen die al een heel leven achter de rug hadden.
Rondje naar rondje maakte de boel vrolijk en jolig en men nodigde ons uit om de
volgende dag de lunch te gebruiken in het ouderen dagcentrum. Ik voelde me er
wat te jong voor en probeerde het af te wimpelen. Ik vond geen gehoor, hoe kun
je nu gebraden kip met patat en een toetje afslaan………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Halftien rolden we de deur uit van de taverne die nog een
tijdje van binnen op slot was gedraaid omdat één van de gasten er op stond dat
er toch niemand naar buiten ging zonder dat hij getrakteerd had. We voelden ons
geen vakantieganger meer, op één avond was je iemand van hen. U begrijpt dat slapen
geen probleem was ik viel als een blok in slaap. Ook de volgende dag voelden wij
aan de atmosfeer in het ouderen dagcentrum dat men het leuk vond dat wij met hen de
lunch gebruikte en weer hadden we
een leuke middag. We hebben nog veel rond gereden met als doel, het verkennen van
het zuiden te bewerkstelligen. Na een dag verkenning en thuiskomst in ons
vakantiehuisje ging ons gesprek over wat we allemaal al gezien hadden in ons
leven en dat misschien de helft of meer van de bewoners in dit dorp nooit
verder dan de Alentejo waren geweest en toch ook zo van hun oude dag konden genieten…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Onder de voorwaarden dat je gezond oud wordt is dat een zegen en haast maken om alles mee te maken en te hebben in je leven is geen pre om
gelukkig te kunnen zijn. Ingrid stelde dat ik er nu echt niet alles aan gedaan
hebt om oud te worden; ‘Je drinkt te veel,
rookt teveel en je zou meer gezond moeten eten’ was haar conclusie. Daar kon ze
wel eens gelijk in hebben, ik zal er wat aan gaan doen!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Morgen naar de
winkel en dan vreet ik wel wat Duracell batterijen.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie. <o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-28834055218748457252018-03-06T16:05:00.001+00:002018-03-06T16:05:15.975+00:00Wat nou buitenland!<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Dag Nederland, ik heb het gehad met je! Ferrie gaat zijn
laatste hopelijk nog vele levensjaren in het buitenland vertoeven. Ik neem de
regie over mijn eigen leven zonder al die bemoeienis van overheden of bazen. Ik
begin een B&B in Portugal een naar mijn mening lekker warm land en minder
gecompliceerd. Zo is mijn uittocht begonnen, toch had ik eigenlijk niet veel
problemen, had een leuke baan, een mooi ruim huis, heb drie geweldige jongens
en een heerlijke en lieve vrouw, zelfs een Mercedes voor de deur en een cabrio
in mijn garage. Nee ik had niets te klagen. De drang om nog iets anders met
mijn leven te doen kwam dus niet voort uit ontevredenheid maar meer
ongedurigheid en misschien wel wat mid-life overdenkingen. We hebben er iets
leuks van gemaakt van onze B&B en onze gasten iets te bieden. En inderdaad
ik kan wel stellen dat we een totaal ander leven leiden……….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
We begonnen opnieuw….op een gezin stichten na dan, ondanks
het oefenen nog wel één van mijn prioriteiten heeft! Alles wat we in Nederland
bezaten is verkocht. In plaats van een dikke Mercedes rijd ik nu een zeventien
jaar oude Opel Corsa. In plaats van onze heerlijke centrale verwarming in
Nederland doen we het nu met een houtkachel. Ik kan u verzekeren dat ik hier in
de wintermaanden meer kou lijd dan vroeger, een hele dag 12 graden is minder
aangenaam dan de 21 graden vroeger in mijn hele huis in Nederland. Als ik het
zelfde warmte comfort hier in huis in Portugal wil kan ik beter houthakker
worden. Ook mijn bad momenten zijn zaken die niet zo vanzelfsprekend zijn als
voorheen, de waterdruk is niet altijd voldoende om nog niet te spreken van het
gesjouw met gasflessen, plus ook weer die kou in de badkamer. Natuurlijk zijn er
wel oplossingen te bedenken zoals elektrische verwarming, als de stroom niet
wegvalt tenminste…..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wij wonen in een buitengebied in de bergen omdat de natuur
op onze verlanglijst stond, dat heeft natuurlijk andere gevolgen als dat men in
een stad vertoefd. Een simpel voorbeeld is het bereik van het telefoonsignaal
om het signaal optimaal te ontvangen is een gebit met veel vullingen een aanbeveling
of een satelliettelefoon. Wanneer er wat slechter weer wordt afkondigt liggen
de kaarsen en het pakje speelkaarten al klaar omdat een stroomstoring
onvermijdelijk is. Zaken zoals riool kennen we niet, we hebben het te doen met
een septic tank die buitenom het lichamelijk afval maar weinig andere zaken kan
verdragen om de afbrekende bacterie niet om zeep te helpen. Ons huisafval kan
in zakken buiten de deur worden gezet zodat diverse dieren ze in de nacht
kunnen verdelen over het dorp, beter is dan toch om ze naar de containers te
brengen op een centrale plaats in het dorp. Vaak gebeurt dat met de auto die op den duur hetzelfde ruikt als de container………</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Mijn post valt hier niet in de brievenbus (heb er geen eens
één) ze dient opgehaald te worden op de berg en bij het openen van de postbox ligt
daarin vaak zelf een berg. Ook de interacties met ambtenaren is een groot
verschil met wat we gewend waren. Een tip van de lokale inwoners was om de
desbetreffende ambtenaar die iets voor je moet betekenen uit te nodigen voor
een lunch! Mijn ervaring is dat er gretig op de uitnodiging wordt ingegaan maar
verwacht nu daarna niet dat het je zaak bespoedigd, het stilt wel de honger!
Een eventueel rijbewijs verlengen zou wel eens een overbodige zaak kunnen zijn,
de ergernis die dat met zich meebrengt doet je leven toch bekorten. Als je
verwacht dat afspraken in het algemeen met wie of wat dan ook worden nagekomen,
geeft dat aan dat je pas in dit land woont. Een aanbeveling is dat op het
moment dat je in aanraking komt met de uitvoerend gerechtelijke macht in de
vorm van politie je onderdanigheid te tonen om bij een auto controle tegen de
voorband te plassen om de altijd gelijk hebbende politieambtenaar te verleiden
er nog eens overheen te plassen………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Om mij tegen meer geestes-leed te beschermen breng ik
tegenwoordig bij elk bezoek aan de gemeente, ziekenhuis of bank alvast een
archiefkast aan documenten mee. Ik vermoed ook dat de gemeentes om die reden
zijn uitgerust met een dubbele deur die naar binnen opengaat, De Portugese
manier van administreren is nog niet helemaal bekomen van de dictatuur-tijd. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Al ben je tachtig jaar, bij het invullen van
documenten en formulieren wordt er vaak naar de bloedlijn gevraagd, wie is je
vader? en wie is je moeder? Je bent hier niet zomaar zelfstandig. Er word aan
Europese wetten en verdragen vaak door overheden een eigen interpretatie
gegeven of ze lappen het aan hun laars. Het woord corruptie durf ik bijna niet
te laten vallen, laten we zeggen dat men hier voor een tegenprestatie genegen
is iemand wat voordeel te bieden. Ik weet niet zeker of dat onder het gezegde
valt “Wie goed doet, goed ontmoet” eigenlijk denk ik meer aan “ Voor wat, hoort
wat”!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ondanks al deze hobbels en bobbels kan ik u verzekeren dat
we nog geen dag spijt hebben van onze keuze. De bevolking hier lijkt meer
gelukkig terwijl er toch minder te besteden is dan in de Noord-Europese landen.
De vriendelijkheid en bereidwilligheid om elkaar te helpen zijn overweldigend.
Het lijkt er op dat hoe minder men hier heeft te besteden hoe meer sociale
ruimte ontstaat. Ik ken de verhalen van mijn ouders en hun leeftijdsgenoten
“vroeger was alles beter!” Ik denk dat de conclusie moet zijn “vroeger begrepen
we elkaar beter!”<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Nederland staat hoog
in de ranglijsten van alle geluks-statistieken, Ik heb toch het idee dat ze dat
soms op een rare manier tonen. Ik ga hier nu niet de moraalridder uithangen,
natuurlijk zijn er in Nederland lieve en aardige mensen, absoluut het merendeel.
Het is misschien het geld verdienen en moeten bewijzen dat je iemand “bent” dat
het lijkt of dat we wat minder vriendelijk (lees druk) zijn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Als geld dus niet gelukkig maakt! ……dan heb ik ook niet de
behoefte om miljonair te zijn en dat is mooi want daar kom ik net een miljoen
voor te kort!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p> </o:p> </div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHo1MlXiOIvOrAF4lS5VwX48qdOdDM7JTOwBPMIRIM-_dag19hZmS7YSguXg5InHFqJtQsgdV3-z0vUIaT35qE6BZcHgzS6lODleoHzMJ8PFfeq3Ev9WUoxaBuYpLehfnAnT-VWN5dW8Hb/s1600/28514897_1644774195611862_4604359175039931536_o+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="188" data-original-width="1416" height="42" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHo1MlXiOIvOrAF4lS5VwX48qdOdDM7JTOwBPMIRIM-_dag19hZmS7YSguXg5InHFqJtQsgdV3-z0vUIaT35qE6BZcHgzS6lODleoHzMJ8PFfeq3Ev9WUoxaBuYpLehfnAnT-VWN5dW8Hb/s320/28514897_1644774195611862_4604359175039931536_o+%25282%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<br />Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-15310440751224039832018-02-15T17:01:00.002+00:002018-05-06T10:55:35.747+01:00Vive la France,<br /><div class="MsoNormal">
Hij was één van mijn dikste vrienden die een outdoor
bedrijfje runde naast zijn reguliere job, en mij uitnodigde om voor zijn
groepen op survivalweekends te koken. Als ik zeg ‘dikke vriend’ dan is daar
geen woord van gelogen. Hij was zeker niet het prototype van een survivalmentor
met zijn één meter en zeventig centimeter lang en honderddertig kilo leek hij
meer op een sumoworstelaar. Dat was al één van de zaken die deelnemers bij het
kennismakingsrondje hem meestal verkeerd deed inschatten. Klimmen, abseilen,
kanoën en kilometers wandelen tot hij het de deelnemers kon laten duizelen,
lieten hem zelf onberoerd. Misvatting twee waren zijn rusturen na een nacht van
vier a vijf uur stond hij alweer op om met eieren, speklappen en worsten, zijn
sumo-buik op te vullen en op peil te houden. Ik werd aanvankelijk ingelijfd om
te koken maar hij vond dat ik talent had om de groepen te instrueren en na een
klim en abseil-cursus te hebben gevolgd was ik bevoegd om te onderrichten. </div>
<div class="MsoNormal">
Ons
werkterrein waren de Franse Ardennen, het was niet veel verder dan de Belgische
Ardennen maar de klim-bergwanden waren in Frankrijk gratis en ruiger, we waren
tenslotte Hollanders…... <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het outdoor bedrijf had verschillende programma’s te bieden
zoals: teambuilding, personeel of familie uitjes, kennismakingsweekenden voor
scholen en bedrijven enz. De weekenden begonnen op vrijdagmiddag tot de late
zondagmiddag en al de buitensport facetten werden daarin geboden. Zoals gezegd
mijn dikke vriend kon verrassen en hij wist echt te overleven in de natuur als
het moest, zelfs zonder voedsel mee te nemen kon hij je uit de natuur een
maaltijd voorschotelen. </div>
<div class="MsoNormal">
Tijdens natuurwandelingen
liet hij de deelnemers kennismaken met kruiden en planten,
knollen of paddenstoelen die eetbaar waren. Humorvol kon hij er over vertellen:
“ Dit blad van deze plant is zeer goed tegen infecties en zweren” liet hij de
groep weten “ En deze bladeren zijn groot genoeg om na het kakken uw kont af te
vegen” vervolgde hij dan ” Gebruikt u beiden bladeren tegelijk, dan hebben
aambeien geen kans!” met dergelijke educatieve weetjes kon hij de mensen
interesseren….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Onze basis was een gemeentelijke camping waarmee hij een
deal had gesloten omdat het aantal deelnemers nogal eens varieerden. Achter
in de camping was een groot terrein voor ons gereserveerd zeker in het voorjaar en najaar hadden we een
zee van ruimte . Het was een weekend rond Pasen en een vijftiental
politieagenten hadden zich aangemeld voor een teambuildingsweekend. Alle zeilen
werden bijgezet omdat goed af te wikkelen gezien het klanten potentieel later. Mijn
vriend huurde wat extra personeel in en dat was achteraf maar goed ook! Ik
hield eigenlijk helemaal niet van kamperen en had er een hekel aan om de nacht
op van die dunne matjes door te brengen. Ik begon op zijn aanraden op een matje
van 3cm dik maar naar gelang het aantal weekenden schafte hij voor mij dikkere
aan …..dus uiteindelijk sliep ik op een normaal matras! Rugklachten dat was
mijn valkuil en dat kwam regelmatig voor, dus ik moest nog al eens verstek
laten gaan………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Deze maal trof het mij al op de heenreis naar Frankrijk en
ik kon de volgende dag nauwelijks lopen. Dat kwam belazerd uit, net nu we
misschien voor de toekomst een grote vis konden binnenhalen, het landelijk
politiekorps bestaat uit meer dan vijftien man en als het de mannen zou
bevallen ….wie weet! Er zat niets anders op! ik zou in het kamp blijven en wat
eten voorbereiden. De groep vertrok in de morgen om laat in de middag pas terug
te komen. Rond het middaguur reden enkele motoren en een vrachtwagen de camping
op. Ons kamp dat bestond uit 6 a 7 tentjes was in een kring opgesteld en daar
vlak naast parkeerde de vrachtauto. De vrachtauto bleek een enorme foodtruck te
zijn met luifel en bar en veel, heel veel kratten bier. Het bleef niet met
enkele motoren ze kwamen met een niet aflatende stroom het terrein achter ons
bezetten.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNfr0eQwLBrlcL2ZJW2wNEvM8XFxjORjGNGZuIFQVtun9_ITdjDYRdF6b0HZcbkOxQ9Ee9AeyxTycK3A68y_7V5wxMYHqdHSqi0jWkWiMjKpQrIQ64wdrL6P1znohZa4x-ittO7HciNL5K/s1600/motorclub.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNfr0eQwLBrlcL2ZJW2wNEvM8XFxjORjGNGZuIFQVtun9_ITdjDYRdF6b0HZcbkOxQ9Ee9AeyxTycK3A68y_7V5wxMYHqdHSqi0jWkWiMjKpQrIQ64wdrL6P1znohZa4x-ittO7HciNL5K/s1600/motorclub.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Stoere gasten op dikke motoren. Het was behoorlijk intimiderend ik
telde meer dan 120 motoren en alle berijders begonnen hun kamp op te slaan tot
tegen in ons niets verdwijnende kampje.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Wat kon ik hier van verwachten? Rugklachten of niet ik
strompelde naar de foodtruck en vroeg wie de leider van de groep was? Ik werd
verwezen naar een nog dikkere gast als mijn eerder genoemde vriend, die zich
had geposteerd in en luie opa stoel die voor de gelegenheid was meegenomen en
waarschijnlijk ook als troon diende. Ik vertelde hem dat ik een outdoor
bedrijfje had en wat centen wilde verdienen en dat ik derhalve niet blij was
met zoals ik het voelde een ongemakkelijke en bedreigende sfeer voor mijn
groepje! (zonder te vermelden dat ze uit politieagenten bestonden). Hij ging
staan en verzekerde mij met zijn vinger in mijn borst priemend, dat ik nergens
bang voor moest zijn, zij hadden een eigen ordedienst en hij liet me kennis
maken met de leidinggevende daarvan. Ook deze ‘biker’ verzekerde mij dat als we
lastig gevallen zouden worden er door hem zal worden ingegrepen. Met een beetje
macho gevoel trok ik mij terug in ons kampje. Ik was toch mooi de confrontatie
aangegaan en had geruststellende toezeggingen ontlokt.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Voordat mijn ‘lieve en sympathieke dikke vriend’ en zijn
politiegroepje tegen de avond terug kwam was de helft van de ‘bikers’ al
bezopen. Onze groep voelden zich totaal niet op hun gemak en mijn vriend en ik
hebben er nog al wat tijd aan moeten besteden om ze op hun gemak te stellen.
Eten drinken en een kampvuur zal de mannen wel wat afleiding geven. Maar
natuurlijk, met zo’n grote groep ‘bikers’ is het ondenkbaar dat ze allemaal in
het gareel blijven. De avond viel in en de foodtruck werd gretig bezocht door
dorstige en hongerige mannen. Het gevolg van veel drinken is dat de mannen ook
veel urineren en velen namen niet de moeite om het toilet te bezoeken. Ze
liepen soms door ons kampje omdat daar naast wat bomen stonden die ze
veelvuldig bewaterden. De heren agenten begonnen zich er aan te ergeren en dat
werd nog erger toen de ‘bikers’ niet eens meer de moeite namen om zo ver te
lopen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ze pisten waar ze stonden en dat kon ook zomaar tegen een
tent van ons zijn. Er was toch iets wat agenten weerhield er wat van te
zeggen…Gek hè. Het werd tijd voor mij om de mannen aan te spreken en vroeg
audiëntie aan bij de ordedienst, Na uitleg van mijn ongenoegen kwam de orde
dienst in actie. Ik ga niet etnisch profileren, Ik heb er een hekel aan om
mensen in hokjes te stoppen. Het enige wat opviel was bij hun bezoek aan de
foodtruck de voorkeur voor saté, nasi en sambal. Op alle hoeken van ons kamp werd een ‘bodybuilderbiker’
geplaatst om ons tegen de wildplassers
te beschermen en het kamp ‘biker’ vrij te houden. De geluidsoverlast moesten we
maar voor lief nemen. Er werd nog een orde-demonstratie gegeven door de
‘bodybuilderbikers’ toen een dronken ‘biker’ ons kamp wilde doorkruisen. Deze
jongeman heeft er de volgende dag niet alleen hoofdpijn van overmatig biergebruik
aan over gehouden. De politie greep niet in! Later op de avond werden we
overstelpt met heerlijke oosterse etenswaren ter compensatie van de overlast! <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De volgende dag was de hele groep al voor tienen weer
verdwenen waarvan waarschijnlijk de helft nog dronken ……maar wie gaat deze
mannen aanhouden voor een alcoholcontrole. We hadden het kamp weer voor onszelf
en het resterende programma werd afgedraaid en met succes. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn goede vriend (Ik vond hem
lang zo dik niet meer) en ik waren trots op de afloop van dit weekend. Als je
in staat bent om een motorbende en politie samen een avond en een nacht kan laten
doorbrengen. Dan is dat toch wel het ultieme teambuildingsweekend !<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie <o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-41588898532775281332018-02-11T11:50:00.000+00:002018-02-15T16:38:42.582+00:00 Sociaal?<br />
<div class="MsoNormal">
’We zullen woensdag eens Skypen! ’ was het Email bericht van
mijn broer! Het is dan drie januari en dat zal wel de reden voor hem zijn om
ons dan ‘Nieuwjaar’ te wensen en gelijk Ingrid te feliciteren met haar verjaardag. Hoe ouder je wordt hoe meer
herinneringen er boven komen en op deze saaie tweede januari overkomt me dat. Wij
waren vroeger als kind erg close ondanks hij vier jaar ouder is. We kwamen van
oorsprong uit Zeeland maar door mijn moeders medische omstandigheid (TBC) in
Den Haag verzeild geraakt. Een arme boerenfamilie in de stad! Mijn broer
(introvert) en ik (extrovert) hadden een verschillende benadering van omgaan
met de situatie om als provincie kneuters te overleven in de grote stad. Onze
buurt wat een typische volksbuurt waarvan de meeste mensen geen cent te makken
hadden! (jaren zestig). We woonden in Spoorwijk en de voorbij denderende
treinen op vijftig meter van onze kleine bovenwoning deden je daar om het
halfuur aan herinneren…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zoals gezegd broers overlevingstactiek was verschillend van
de mijne. Ik was degene die de contacten moest leggen met andere buurtkinderen
en hij distilleerde daar zijn vriendenkring uit. Met mijn tien jaar oud was ik
zijn loopjongen en hij (veertien) al de manager. Hij was vaak de stille leider binnen
onze vriendenkring bestaande uit schoolvriendjes en straatschoffies.
Straatvoetbal, bordje tik, belletje trekken, verstoppertje en al dat soort
spelletjes werd gemanaged door hem, met mij als spreekbuis! Dat laatste niet
zonder reden, we waren ons Zeeuws dialect nog niet helemaal kwijt en ik kon
beter uitgelachen worden dan toen al ‘Mijnheer de leider’. Ik voelde me niet
ondergeschikt voor de dingen die ik voor hem moest doen, hij had altijd wel een
beloning in het verschiet in de vorm van Belga-kauwgom of Mars-reep . Geld was
er thuis niet en zakgeld al helemaal niet, dus hij verdiende wel eens wat met
klusjes en met het helpen van de melkboer of bakker. Hij hield wat van zijn
centjes voor zichzelf en het meeste droeg hij af aan ons moeder die ze toen
zeer goed kon gebruiken………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Hij was al jong politiek geëngageerd want manipuleren, omkopen,
en liegen om bestwil was hem niet vreemd (hij werd zelfs nog raadslid later).
Dit alles wel met een sociaal doel voor ogen hoe vreemd dit ook klinkt. Het was
in het jaar 1963 toen in Rijswijk een nieuw winkelcentrum (In den Bogaard) werd
geopend. Dat was een evenement wat je als straatschoffie niet mocht missen. De
inmiddels opgerichte schoffies-club van tien man had zich dan ook voorgenomen
om dat feestje op te luisteren onder leiding van juist,…. broer lief. Het
feestprogramma vermeldde dat er ballonnen opgelaten werden of uitgestrooid met een
vliegtuigje met enveloppen waar zich geld in kon bevinden en daar hadden we
kilometers lopen voor over. Er werd afgesproken dat we ons strategisch zouden
verdelen en later de eventuele buit bij elkaar op zouden tellen en te gebruiken
voor de clubkas. Zoals afgesproken kwamen we na die dropping en festiviteit
weer bij elkaar en de gevonden enveloppen werden geopend en warempel het geluk
had ons niet in de steek gelaten……..</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zeven en een halve gulden was de buit en dat betekende groot
feest voor ons allen en al snel werd besloten het geld te gebruiken om onszelf
te trakteren op een halve Hema worst<img alt="Afbeeldingsresultaat voor hemaworst" height="200" src="" width="181" /> en flessen Exota limonade.</div>
<div class="MsoNormal">
Het feest kon
niet op en broer lief werd gelouterd voor zijn geweldig sociaal idee om het geld
te delen. Na thuiskomst werd het verhaal aan moeders gedaan en zij was verrukt en
verrast over de uitkomst van onze missie. Broer lief was na het verslag echter
nog niet klaar met verrassen want hij diepte nog een envelop op uit zijn zak
met daarin vijfentwintig gulden en overhandigde deze aan ons moeder. De
farizeeër had deze gevonden en achtergehouden zonder deze te delen onder de
vrienden zoals afgesproken. De andere kant van de medaille was dat hij wist hoe
ons gezin moest sappelen om aan geld te komen en ons moeder hier ontzettend
blij mee maakte…….</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Zijn liefde voor zijn moeder ging ver …heel ver. Het zou te
maken hebben gehad dat wij haar twee jaar hebben moeten missen omdat een
sanatorium-opname daaraan vooraf was gegaan. Nog een wapenfeit van hem was dat
hij een vakantieclub onder de vriendjes oprichtte. De bedoeling was dat we met
zijn allen de zomer van het volgend jaar zouden gaan kamperen in een eigen gemaakte
hut in de bosjes langs het treinspoor. Het plan wat uitgedacht was door
broerlief omhelsde om alvast te gaan sparen die winter, in de vorm van houdbaar
voedsel om de kosten van het kamperen zo laag mogelijk te houden. Een plek
onder ons stapelbed werd hier voor ingeruimd en de vriendjes werden uitgenodigd
om allerlei conserven in te leveren in de vorm van bonen, appelmoes, jam, worsten,
koek en ga zo maar door. Dit alles werd geïnventariseerd, genoteerd en in dozen
bewaard. Zelfs enkele voorwerpen zoals
een zaklamp en stripverhalen, ook nog een exemplaar van het toen zeer omstreden
erotisch magazine de ‘Lach’ werden daar bewaard……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een jaar in een kinderleven is een lange tijd …..zeer lange
tijd! en vergetelheid is daar een onderdeel van. Vriendjes komen en gaan op die
leeftijd, ruzie kan een oorzaak zijn of een verhuizing, in ieder geval kwam het
er op neer dat niemand meer taalde naar het kamperen laat staan naar de
ingezamelde conserven enz. De enige die zich er nog wel degelijk van bewust was
van wat voor schat er onder ons stapelbed lag was mijn broer. Elke maal als de
week langer was dan het loonstrookje van vader was daar weer mijn broer met een
blik erwtensoep of appelmoes om het leed te verzachten. De ‘Lach’ werd niet gedeeld met vader en moeder maar voor
eigen bevrediging onder het matras bewaard. Kortom hij groeide op en
ontwikkelde zich als een zeer sociaal mens met oog voor de minder bedeelden,
ging de strijd graag aan om de rijken te laten delen met de armen. Later toen
vader allang was overleden was hij ‘het’ die iedere zondag zijn opwachting bij moeders maakte tot haar
dood aan toe………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
‘We zullen woensdag eens skypen! ’……..dat was afgelopen nieuwjaarsdag
mijn broers bericht.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik ben er van overtuigd dat het hierboven beschreven deeltje
van zijn jeugddaden een onschuldige bedoeling heeft gehad maar bedenk me nu toch
dat ik hem met terugwerkende kracht ga bedanken voor de paar levenslessen die hij
mij onbewust al vroeg heeft voorgehouden.</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Les
1: Dat politici je vaak een (Hema) worst voor houden om er toch zelf veel te
kunnen kopen.<br />
Les 2: Iets sparen wel een deugd
kan zijn maar een ander er mee kan gaan lopen. </div>
<div class="MsoNormal">
Les
3: Dat je bij inzamelingsacties niet altijd moet denken dat alles op de juiste plaats
terecht kom<br />
Les 4: Een sociaal idealisme goed
is om voor te strijden, als je er zeker van bent dat jezelf niet te kort komt. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hij gaat mij ongetwijfeld een ‘Gelukkig Nieuwjaar’ wensen….bijgedragen
aan mijn gelukkige jeugd heeft hij al gedaan! <o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-37879904994699575132018-01-14T21:57:00.001+00:002018-01-14T21:57:36.027+00:00Proficiat<div class="MsoNormal">
(Je kan niet altijd lachen om Fer-haaltjes)<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Het was 1962 of 1963 daar wil ik van af zijn, mijn moeder
was herstellende van TBC en was opgenomen geweest in een sanatorium te Delft.
Mijn vader had werk in Den Haag gevonden om dicht bij haar te zijn. Wij kwamen van
het Zeeuwse platteland, tijdens de herstelperiode van Moeder waren de vier
kinderen ondergebracht bij familie. Twee zussen in Zeeland (Moederskant) Ik en
mijn broer in Den Haag (Vaderskant). Het was niet mijn beste tijd! Den Haag was
voor mij “buitenland” mede door mijn boerenaccent. Ik werd in het begin niet
verstaan op school en daarbuiten. Na het herstel van mijn moeder huurde ze een
bovenwoning in Spoorwijk toen al een achterstandswijk met de intentie zo vlug
mogelijk terug te keren naar Zeeland. Mijn vader werkte voor een bedrijf dat
kantoormachines verkocht. Hij had een rijbewijs maar reed vanwege het schaarse
geld brommer. Wel mocht hij van zijn baas (die hij verafgoodde) zo nu en dan
boodschappen doen voor de zaak met de Mercedes “van de baas”………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNFM8EkObGe2ctJj_mUvqaTjD1XWxfC7Ijzgih7sAfsj5DD0XfxCgHU-Zn8UucvgZYhOze1iPYBhWqJZ_sPluhCcqkKn213HDGtvlwZBdro4kYUlK01E4dKtfU3fFH0GxIjIm1ONjs2488/s1600/mercedes+benz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNFM8EkObGe2ctJj_mUvqaTjD1XWxfC7Ijzgih7sAfsj5DD0XfxCgHU-Zn8UucvgZYhOze1iPYBhWqJZ_sPluhCcqkKn213HDGtvlwZBdro4kYUlK01E4dKtfU3fFH0GxIjIm1ONjs2488/s1600/mercedes+benz.jpg" /></a></div>
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Daar zal ik
wel mijn voorliefde voor dat merk hebben gekregen en ben achteraf blij dat het
geen Dafje was. Tussen de middag kwam hij zo nu en dan thuis met de Mercedes. Mijn
vader was iemand die nogal autoriteitenvrees had, en vandaar het op een
voetstuk zetten van zijn baas. Het volgende moet een groot autoriteiten-trauma
voor hem geweest zijn, het enige auto-ongeluk in zijn leven kwam omdat een politieauto
hem van links in de flank reed, er was geen persoonlijk letsel maar geestelijk
moet de man helemaal in de war zijn geweest omdat de schuld bij de
wetshandhaver lag.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Op een
middag kwam hij thuis met de Mercedes met in de kofferruimte een verroest oude
jongensfiets. Het was een restauratieproject wat hij voor de baas moest
opknappen, die had ook een zoon van mijn leeftijd en mijn vader was een handige
kloot en kon zo wat bijverdienen. We waren zo klein behuisd dat het restaureren
in de woonkamer moest gebeuren en of soms in de keuken. Na het werk werd de
fiets gedemonteerd en elk onderdeel werd afzonderlijk opgeknapt. Weken heeft
die grap geduurd en zo nu en dan was mijn hulp vereist, ik was namelijk net zo
groot en oud als het zoontje van de baas……… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dat voordeel werd aangegrepen om mij te laten passen of het
zadel hoog genoeg was en het stuur wel recht stond enz. De fiets werd in de
keuken mooi blauw gelakt en het resultaat was alsof hij gespoten was. De fiets
vorderde zijn eindstadium en ik werd met de dag jaloerser op dat rotventje van
de baas, die ik overigens niet kende maar ik had bij voorbaat al een hekel aan
dat jong. Alles was als nieuw aan de fiets en het stuur glom als een “tiet”
zoals mijn vader dat uitdrukte. Ik was trots op het feit dat die ouwe dat zo
goed had gefikst. De fiets werd op een middag weer in de Mercedes geladen en
verdween uit ons kamerbeeld, alleen de lak-geur bleef nog dagen hangen. Ik kan
de geur zo herkennen al is het meer dan vijftig jaar geleden. Soms komt het tegenwoordig
nog wel eens voorbij als Ingrid haar nagellak verwijderd, dus ik vermoed dat de
lak wel een vleugje aceton heeft bevat. Het is echt een feit dat de geuren uit
je jeugd je zo goed bijblijven…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik had er laatst nog een gesprek over met mijn zoon Tim (hij
heeft nu zelf ook twee kinderen) dat geur essentieel blijkt te zijn bij
herinneringen, spruitjeslucht associeer ik met portieken in een stad of meer
logisch de zilte zeelucht met mijn geboorte streek Zeeland. Ik vroeg Tim of hij
ook zulke geur herinneringen had en die had hij zeker : “ De geur van die plantenkassen
in Turkije toen we daar op vakantie waren ”antwoordde hij “ Ik ruik het soms nog,
als ik een bepaald soort kruid gebruik bij het koken”. Ik wist gelijk waar
hij op doelde. We waren die dag namelijk van het padje af (verdwaald) en hebben
uren langer moeten lopen dan de bedoeling was, midden in het kale niets bij
veertig-vijftig graden. We waren niet eens voorbereid op die wandeling, geen
water geen eten.</div>
<div class="MsoNormal">
Een lief oud vrouwtje in een schamel huisje naast de kassen was
degene die ons liet uitrusten en thee en eten presenteerde. Dat is dus belangrijk
voor je memorie, een min of meer heftige gebeurtenis doet je een geur onthouden
en andersom.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
“De geur van zelfgemaakte appeltaart als we een verjaardag
te vieren hadden” vervolgde Tim, ook de verjaardagen zelf, kan ik nog wel wat
van herinneren”. Het woord verjaardag deed mij opschrikken, “O ja, binnenkort is jou jongetje Jairo
jarig, weet je al wat je het ventje gaat geven?”. Hij zat te denken aan een
trampoline daar had Jairo al zolang om gezeurd. Het was iets wat hij heel graag
wilde hebben, en Tim was er eigenlijk wel blij om. Tegenwoordig zitten ze meer
met en achter een computer te spelen dan buiten. Toch mocht Tim daar niet over
klagen Jairo is een echte avonturier en speelt nog veel buiten, desnoods alleen!
Het is maar hoe je ze opvoed en “ van een appelboom vallen geen peren” Tim zelf
was ook een buitenkind. Daar zijn ook nadelen aan verbonden want we zijn met
hem meer naar de dokter en eerste hulp gemoeten dan naar een pretpark of speeltuin.
Het zat niet in zijn aard om voorzichtig te zijn, ik ben achteraf blij dat wij
hem toen geen trampoline hebben gegeven hij zou op één of ander balkon of tuin van
de buren zijn beland…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat voor cadeaus hij kreeg kon Tim zich niet goed meer herinneren,
wel dat ik een keer met zijn verjaardag
al zijn vriendjes had uitgenodigd voor een survival weekend in de Franse
Ardennen. Deze gebeurtenis staat niet alleen in Tim zijn geheugen gegrift ook
zijn vriendjes hebben toen naar hun idee een spektakel weekend gehad. Het was
ook eigenlijk best bijzonder om met vijf kinderen zonder hun ouders maar wel
met terdege opgeleide mensen een weekend in de natuur te vertoeven als ze nog
maar rond de negen a tien jaar zijn. Zelfs nu ze ruim in de dertig zijn en ik
kom nog wat van die jongens tegen als ik in Nederland op het dorp ben, refereren
ze er aan. Kanovaren, rots klimmen, abseilen, en vooral een nachtwandeling was
voor die leeftijd een mega spannende gebeurtenis. De meester van de lagere
school heeft later in dat jaar nog een survival-run moeten uitzetten vanwege de
enthousiaste verhalen van Tim zijn
vriendjes<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
“Kan jij je nog verjaardagen herinneren en wat je kreeg? “
vroeg Tim aan mij… Ik werd
even stil van die vraag en antwoordde ; “Ja Tim, ik ben nu ruim zestig en kan
het mij nog als de dag van gisteren herinneren” Ik begon wat zachter te praten
en kreeg warempel een brok in mijn keel ; “ Het was mijn achtste of negende verjaardag
dat weet ik dan weer niet meer precies, ik kwam na een nacht weinig slapen op
de ochtend van mijn verjaardag beneden en merkte op de trap al een geurtje op
dat ik even niet thuis kon brengen, bij het openen van de kamerdeur stond daar
een blauw gelakte fiets met een stuur dat glom als een “tiet” ik zakte op de
drempel door de knieën en heb minuten lang gehuild van verwarring en vreugde
voor ik de fiets durfde aanraken….. en zelfs nu voel ik weer tranen opwellen omdat ik weet wat die
ouwe ervoor heeft moeten doen …om mijn verjaardag onvergetelijk te maken. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-6802544992402530542017-12-10T15:04:00.000+00:002017-12-10T15:04:01.887+00:00De Bull<br /><div class="MsoNormal">
Regelmatig brachten we onze vakanties door op het Afrikaanse
continent. De ouders van mijn vrouw (toen vriendin) hebben er jaren gewoond en Ingrid is er geboren (toenmalig
Rhodesië) en dat was voor mijn aanstaande schoonvader reden om mij kennis te laten
maken met Afrika. Eenmaal met dat virus behept laat het je nooit meer los.
Landen als Zuid-Afrika, Namibië, Botswana, Zambia, Zimbabwe, Kenia en Tanzania
blijven je hele leven bij. De eerste reis trokken we door Zuid-Afrika met een
camper en toekomstige schoonouders. Ze waren niet alleen fijne schoonouders maar
droegen ook de kosten. Nadat ik met Ingrid
getrouwd was probeerden we zoveel mogelijk toch weer die kant uit te gaan waar
veel sparen aan vooraf ging. Het was nu eenmaal ons ding en de geweldige natuur
in Afrika riep ons om de zoveel jaar terug. We probeerden wel reizen te plannen
maar gingen ook regelmatig op de bonnefooi voor het avontuur……</div>
<br /><div class="MsoNormal">
Ingrid en ik zijn gezegend met drie zonen en ook gestraft
als je de vakantiekosten rekent. We vonden het belangrijk dat ze ook een andere
wereld leerden kennen en met name de volkeren en natuur van Afrika, zelfs
vrienden konden we interesseren voor zulke reizen. We huurden dan wat gidsen in,
waaronder een kok en met enkele landrovers trokken we door het land van keuze.
Ik moet u niet vertellen dat de jongens zulke avonturen geweldig vonden. Het
zijn toch altijd spannende reizen en dan is het een veilig gevoel dat je met inheemse
mensen rond reist die het land en de gewoontes kennen. Na het verstrijken van
jaren en opdoen van ervaringen durfdem we zelf wel de onderneming te
organiseren ondanks het feit dat ik wel eens verdwaald ben en er wel eens bijna
op ons geschoten was in het verleden. We huurden vanuit Nederland een 4x4 auto
met dak-tent en een tentje en zette een route uit door verschillende landen
vanuit Zuid-Afrika……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Er zit een tijdsspanne van vier jaar tussen onze jongens en
dat geeft een leuk beeld van hoe verschillende leeftijden zo’n reis beleven.
Deze maal ging onze middelste niet mee, hij had er voor gekozen om een jaar
door Australië te trekken en dat is ook niet verkeerd om levenservaring op te
doen. En zo trokken wij gevieren door Namibië Botswana en Zambia.</div>
<div class="MsoNormal">
De 4x4 is van
alle gemakken en ongemakken voorzien, <o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiMLtNKC8l2BQ_RlS_zsaM0Odt8FyatVVyyKCnuu8siNr0qU0RUoDNKph3gesdkaiD6C6BsgE5hbXM8pERWTJj1LfaoZYgY2PcNrN3tTske6Fj02x5CeuY6giPZhOj7ntBli0fl9Ih1Z0/s1600/jeep.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFiMLtNKC8l2BQ_RlS_zsaM0Odt8FyatVVyyKCnuu8siNr0qU0RUoDNKph3gesdkaiD6C6BsgE5hbXM8pERWTJj1LfaoZYgY2PcNrN3tTske6Fj02x5CeuY6giPZhOj7ntBli0fl9Ih1Z0/s320/jeep.JPG" width="320" /></a></div>
zoals een koelkastje (die het de helft
van de tijd niet deed) een gasstel, watertank en een dubbele brandstoftank. Zo
was het een kwestie van proviand inslaan en gaan met die banaan. De oudste, Wauter
(drieëntwintig), Ingrid en ik hadden een rijbewijs dus we deden elk ons deel,
op afgelegen gebieden was het Bennie (vijftien) die wel eens mocht rijden omdat
een jongen nu eenmaal een jongen is. Steden hadden niet onze voorkeur, wel
dorpen en de bush en vooral het observeren van wilde dieren. We hadden ervaringen
opgedaan met de eerdere reizen en konden aan het landschap zien welk wild we
konden verwachten……..<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wat een feest en hoe bevoorrecht waren we om al dat moois te
aanschouwen en mee te maken. We hadden afgesproken dat we om de beurt in de
dak-tent en dan weer in het bij-tentje zouden slapen maar de jongens gaven elke
nacht weer de voorkeur aan het bij-tentje omdat er minder spullen in werden
opgeslagen als het kamp opgeslagen werd.
Ingrid en ik hadden wat meer werk om het bed in orde te maken en dat zal ook
wel een reden geweest zijn voor de heren. De dak-tent is een ideale
overnachtingsplek, uitklappen van de tent
is een fluitje van een cent, het opmaken van je bed is een gescharrel
maar het comfort en veiligheidsgevoel maakt veel goed. De jongens plaatsten hun
tent vaak dicht tegen de auto om communicatie met ons mogelijk te houden en
waren vast bang dat wij hun veelvuldig geritst van de tent zouden missen. Elke
dag is een nieuw avontuur maar ook elke avond is een evenement, één avond die
we nooit meer vergeten wil ik u beschrijven………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
We reden van noordelijk Namibië om drie uur Botswana in om
daar een kamp op te slaan Ik zal u de grens perikelen onthouden maar rond vijf
uur reden we Botswana echt binnen en rond zes/zeven valt de duisternis in en
voor die tijd wilden we een kampeerplek hebben. De hoofwegen voor zover je daar
van kan spreken was ons ding niet dus we zochten een plek in de bush. Die was
gauw gevonden een prachtige majestueuze boom
omringd met struikgewas markeerde onze kampeerplaats. We parkeerden de
4x4 en het bij-tentje onder de boom en het kamp werd in orde gemaakt met wat campingstoeltjes,
een tafeltje en de BBQ prominent in het midden.
Het is niet altijd slim om in de bush vlees te eten maar de koelkast was
weer eens uitgevallen en er lagen nog vier T bonesteaks in. Het was een
vermoeiende dag geweest en het was heerlijk om van de zwoele avond te genieten.
De steaks waren zo groot als de bekende stoeptegels uit Nederland (weet u het
nog?) dus we hadden er een kluif aan.……</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Plots klonk er achter ons geritsel gevolgd door een immense brul.
Ik kan u verzekeren dat het dierenrijk beter op zijn kinderen past dan wij
mensen, Bennie vloog het trapje op van de daktent en ik in de boom, Ingrid achter die zelfde
boom en Wauter stond met een opgeheven campingstoeltje klaar om de eventuele
aanvaller een aluminiumallergie te bezorgen. Het liep met een sisser af we
hebben geen leeuw of cheeta gezien. Na onze schrik te hebben verwerkt klonken
de verwijten over en weer. Wij hadden elkaar in de steek gelaten, dat was een
leermomentje, voortaan staan we voor elkaar was de conclusie. We dronken nog
wat wijn en enkele biertjes en maakten ons op voor de nacht, het was een
spannende avond geweest en dat had veel mentale kracht gekost . Ik vroeg de
jongens of ze die avond niet liever in de dak-tent sliepen maar hun stoerheid
overwon……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Nog half slaperig in de nacht schudde ik Ingrid wakker, ik
had weer geritsel gehoord en omdat zij dichter bij de rits van de tent lag leek
het me verstandig om haar even te laten gluren. Omzichtig en geconcentreerd
ritste ze de tent een stukje open, het geritsel ging over in krakende en
brekende takken die zo van onze mooie boom afgescheurd werden. We gluurden nu
samen door het gaatje van de tent naar buiten en naast de auto en tussen het
bij-tentje stond de grootste olifant die wij ooit gezien hadden. Hij leek uit
te zoeken welke takken hij nu eens zou breken. Ik kan u melden dat als de
T-bonesteak eerder geconsumeerd was, hij toen als diarree langs mijn been had
gelopen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ondertussen in het bij-tentje,<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het was Bennie die het eerste wakker werd van het kabaal en
even met zijn hoofd onder het tentzeil naar buiten had gegluurd. Hij was zo
slim om een hand op Wauter zijn mond te leggen zodat hij niet gelijk kon praten
toen hij hem wakker maakte : ‘ Er staat een joekel van een bull naast onze tent
’ fluisterde hij in Wauters oor ‘ Waarom maak je me dan wakker’ fluisterde
Wauter nadat zijn mond vrij was. ‘ Ja ik bang… jij ook bang! ’ was Bennie’s
antwoord ‘ We hebben afgesproken dat we voor elkaar staan’. Wauter was in de
veronderstelling dat Bennie een buffel bedoelde en scheen met zijn zaklantaren onder
de tent door naar buiten, hij kon op nog geen vijftig centimeter afstand alleen
een grote olifantspoot zien. ‘ Verdomme, dat geen buffel maar een olifant! ’
fluisterde Wauter met paniek in zijn
stem . ’Ik heb toch ook niet gezegd dat het een buffel was ’ zei Bennie. ’ik
zeg dat er een bull naast de tent staat!
‘ Voorzichtig kropen de jongens naar het einde van de tent hopend dat de
olifant de tent niet voor porseleinkast
aanzag…</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvCA7Hxycw_l1Nms_tHZ0EFkQm_hSHPJ61s1LCy67rBEWv37-66wz3j4z-JJkChx8rbPPqRy2VQBa7ILzglh8HNnpWz3WTDFpol3T-x9E8BbqpEGn52Fa2tEP8m0QVBJUQ4MWL9Lueoxb/s1600/olifant.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvCA7Hxycw_l1Nms_tHZ0EFkQm_hSHPJ61s1LCy67rBEWv37-66wz3j4z-JJkChx8rbPPqRy2VQBa7ILzglh8HNnpWz3WTDFpol3T-x9E8BbqpEGn52Fa2tEP8m0QVBJUQ4MWL9Lueoxb/s320/olifant.JPG" width="320" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
De olifant stapte omzichtig langs de tent van de jongens alsof
hij wist dat zij er sliepen, sleepte een stuk boom mee met de precisie van een
heftruckchauffeur, zonder ook maar iets van de auto of tent te raken en trok
zich met veel gekraak terug in de struiken. Het is werkelijk ongelooflijk dat
zo’n groot beest opgaat in wat struikjes en je echt niet meer ziet waar die
gebleven is. Het ontbijt werd nog in het donker gemaakt, van slapen kwam de
rest van de nacht toch niets meer. We hadden de BBQ maar weer aangestoken om
een keteltje water te koken voor koffie en in een pannetje wat eieren te koken,
om gas te sparen. We rilden nog na van de belevenis maar genoten van ons
ontbijt, langzaam werd het licht …ergens klonk er weer gebrul maar geen van ons
sprong op of raakte in paniek, </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Wauter
merkte op: ‘ Als die ons bang wil maken moet die maar eens een nachtje in mijn
tent komen slapen!’.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Groet, Ferrie<o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-28294369834866880802017-11-19T19:28:00.000+00:002017-11-19T19:29:36.523+00:00Liefdes-mug<br />
<div class="MsoNormal">
Na een seizoen gasten te hebben ontvangen en vermaakt in
Portugal werd het weer eens tijd om mijn neus in Nederland te laten zien op
uitnodiging van mijn zonen. Ze hebben gedrieën een huis gekocht om het na de
verbouw weer te verpatsen. Ze verwachtten dat vader nog het één en ander aan
hun plannen kon toevoegen gezien mijn klusverleden. Zelf zijn ze ook niet
onervaren ze hebben allen hun eigen woning gebouwd. Ze wonen dicht bij elkaar
en twee zelfs in dezelfde straat. De oudste 36 jaar (sportinstructeur bij
defensie) de middelste 32 jaar (between jobs omdat meneer Phillips de
starterproductie voor Tl’s in een ander land heeft onderbracht) en de jongste
28 jaar (onderhouds- monteur). Het zijn broers die het goed met elkaar kunnen
vinden en samen door één deur kunnen. Ze willen wel hetzelfde! maar zijn
natuurlijk niet hetzelfde. Om ze even te typeren een voorbeeldje: gesteld dat
ze gedrieën getuigen zijn van een meisje dat op straat van haar kinderfietsje
lazert, dan zou de oudste reageren met de woorden: ”Met vallen en opstaan wordt
je groot, hup fietsen” de middelste met “ Ach meisje je hebt je toch geen pijn
gedaan?” en de jongste met “Je kan al aardig vallen nu nog leren fietsen!”
……dit moet wel een team zijn om iets samen te doen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Deze jongens hebben van vader niet veel meer te leren ondanks
dat ik tegen beter weten in nog alsmaar commentaar geef. Ze hebben afgesproken
om alles democratisch te beslissen als er geen directe overeenstemming mocht
zijn over wat en hoe iets zou moeten gaan. Hun partners (Bij toeval vrouwen)
hebben geen stem! volgens de oudste om: “het werk niet op te houden”, de
middelste stelt “om ruzie te voorkomen” en de jongste zijn argument was “Ik kan
uren luisteren naar vrouwen zonder stem ”. </div>
<div class="MsoNormal">
Ik (en mijn vrouw) hebben er alle vertrouwen in
dat ze het tot een goed einde gaan brengen. Mijn adviezen en beschouwingen
werden gewaardeerd en als waardevol bestempeld, voor de rest voelde ik me net als
hun partners. De oudste had vakantie genomen om samen met vaders lekker te
verbouwen. Ik fungeerde meer als wandelende gereedschapskist dan als bouwer
maar die rol beviel me wel. Ik verzorgde de koffie en lunch en had met hem en
de broers heerlijke bouwweken. Ook de nog niet besproken nieuwtjes en familie
roddels passeerden de revue zodat ik mijn vrouw (Ingrid) bij terugkomst in
Portugal ook weer wat kan melden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hoe leuk het ook is om je zonen en je vrienden weer te zien
en ik spreekwoordelijk “overal op tafel kan schij….” en welkom ben, is het
verlangen naar mijn nieuw uitgezet leven in Portugal met Ingrid groot. Na twee
weken heerlijk samenzijn is het “thuis zijn” toch echt Portugal. De oudste zijn
manier van afscheid nemen is van ; “Pa bedankt ik vond het fijn dat je er weer
was we zijn lekker opgeschoten” de middelste omhelsde mij alsof ik hem nooit
meer zou zien en zei: “Ik kom snel weer bij jou langs hoor Pa” en de jongste
deed zijn duit in het zakje met de woorden; “ Kop op pa, ik weet dat je mij
gaat missen” en hij was degene die me naar het vliegveld bracht. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het is
misschien wel goed dat je eens een paar weken per jaar van huis bent, je
waardeert weer wat je als normaal ervaart. Ik keek er dan ook weer erg naar uit
om in mijn eigen bed te slapen en dat mijn gedrag waaronder eens boeren en een
per ongeluk een wind laten niet alsmaar bekritiseerd wordt, hoe belangrijk
kunnen kleine dingen zijn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Met de reis naar Portugal werd het verlangen steeds groter
om maar thuis te zijn. In het vliegtuig en trein begon ik in de vrouwen “mijn”
Ingrid te zien maar eerlijkheidshalve kwam hun leeftijd niet boven de
vijventwintig-dertig en waren het ook niet de lelijkste. Ingrid is toch
beduidend ouder (maar zeker zo aantrekkelijk ) kun je nagaan wat verwijdering
van je liefje met je doet. Ik overdacht dat ze toch wel heel veel voor me
betekent en dat ik daar eens wat vaker bij moet stilstaan. Soms is dat zo
moeilijk wanneer je bijvoorbeeld denkt of vind dat ze dingen zegt of doet wat
je niet bevalt, het ontlokt soms een scheldwoord of een grimmige bui en dan is
er even een moment dat je niet aan liefde denkt. Meestal betreft het onzinnige
kleine meningsverschillen die je met vooraf niet te snel reageren kan afdoen
als een kleinigheidje. Het voorbij gaan van de vrouwen terwijl ik op de trein
aan het wachten was in Porto bij dertig graden had mijn liefde en verlangen
alleen maar vergroot…naar huis, naar huis!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Deze keer begin ik weer opnieuw om onszelf nog gelukkiger te
maken. Na thuiskomst en mijn verhaal gedaan te hebben hoe het met de jongens
ging keuvelden we nog wat en was een drankje op zijn plaats. Ik werd steeds
verliefder en verlangde om naar bed te gaan en lekker tegen haar aan te
kruipen. Het zal niemand verbazen dat met deze verliefdheid de liefde maar eens
bedreven moest worden. Nee het was deze keer geen ongerepte vrijpartij om aan
je mannelijke behoeftes te voldoen die ik voor ogen had, het moest een teder en
liefdevol moment worden. Na een douche en mezelf extra gesoigneerd te hebben
was het moment daar om ter bed te gaan. Ik kroop dicht tegen haar aan en begon
haar te kussen. Met de hoop er een liefdevolle reactie op te krijgen. Echt
mannen of vrouwen het wordt echt wel gevoeld of het puur eigen bevrediging
betreft of echte liefde en tederheid. </div>
<div class="MsoNormal">
En geloof het of niet mijn toenadering
werd echt beantwoord met de opmerking:…. “ Ik hoor een mug!”…..</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ2wKFiDmrTAjnjI0XbnQl4bPFuLssDv_FRHnivb7aurXGs49pdES0enR_QGA10GkfgE3Lm0Z82e5e3jwu3usQS5k_44-mXmF5mbRP4bC6YhykKZYXs4WnlxFYhu_AJQRQhVPbkhwSsSTv/s1600/mug.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ2wKFiDmrTAjnjI0XbnQl4bPFuLssDv_FRHnivb7aurXGs49pdES0enR_QGA10GkfgE3Lm0Z82e5e3jwu3usQS5k_44-mXmF5mbRP4bC6YhykKZYXs4WnlxFYhu_AJQRQhVPbkhwSsSTv/s1600/mug.jpg" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
Ik probeerde haar gerust te stellen door op te merken dat de
muggen in dit jaargetij niet meer steken omdat het mannetjes betreft. Ze was er
niet gerust op en vond dat die dood moest, het licht ging aan en de muggenjacht
begon. We lagen op ons rug te luisteren wanneer het muggenkreng voorbij kwam. U
kent het waarschijnlijk zelf, je hoort het maar ziet niets en als je hem ziet
is het een flits, pas als hij ergens land kun je hem waarnemen. Ze had hem
ontdekt spoedde het bed uit en probeerde hem te verschalken met een
vliegenmepper die nu de functie muggenmepper had aangenomen. Mis….en de mug
liet zich niet meer zien of horen. Het licht ging weer uit en we namen onze
slaapposities weer in met dit verschil dat we scherp waren gefocust op een “muggenzoem”.
Ik had recuperatie tijd nodig om het spel opnieuw te beginnen. Het moment dat
ik het weer aandurfde zoemde de mug in mijn oor waarna ik bruusk op mijn oor
sloeg en Ingrid die in het donker toenadering zocht haar met mijn elleboog bijna
knock-out sloeg. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat was dat, ik kon mijn amoureuze intentie wel vergeten op
het troosten van een elleboogslachtoffer na. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ondanks mijn teleurstelling omdat
het weer niet liep zoals ik wilde was het maar beter om te gaan slapen. Hoe een
klein insect zoveel invloed op het verloop van een voorgenomen liefdesavond kon
hebben was wat me ontstemt deed raken en zelfs een beetje kwaad. Of was het een
teken wat ik al eerder geopperd heb dat die mug model staat voor een onzinnig
klein ding waaruit zomaar een ruzie kan ontstaan en ik voortaan mijn
teleurstelling maar moet leren beheersen en …….van een mug geen Olifant moet
maken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-25335593779890971562017-09-21T08:42:00.000+01:002017-09-21T08:42:39.859+01:00Je moet toch eten! <div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Sinds wij in Portugal wonen en de supermarkt niet direct om de hoek ligt wordt het
moment van boodschappen doen nogal eens uitgesteld. We proberen om de veertien
dagen een hoorn aan overvloed in onze auto te proppen tot een volgend bezoek en
dan tussentijds bij eventueel gebrek nog eens iets aan te vullen van de
plaatselijke aanbieders. De rit naar de supermarkt begin ik al een beetje als
sleur te ervaren, ook de levensmiddelen die je koopt zijn geen groot avontuur
meer, het wordt een soort boodschappen-huwelijk. Een vegetariër behoeft niet te
wachten bij het vlees en iemand van de blauwe knoop behoeft geen drank en
mensen met een lactose intolerantie geen melk of toetjes en zodus is het
boodschappen-pakket vaak voor eenieder het zelfde. Zo nu en dan probeer ik nog
wel eens iets avontuurlijks in het karretje te dumpen maar kom er dan aan de
kassa achter dat het product soms verdwenen is of omgeruild voor een goedkopere
aanbieding…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Om de sleur te ontlopen wilde ik er wel eens een keer alleen
op uit. Ik kreeg een lijstje mee met de noodzakelijke dingen en de vrijheid om
het dagelijkse eetpatroon en kooppatroon te doorbreken. Ik ben de kok in huis
en meen mezelf die vrijheid te permitteren om eens lekker uit de ban te
springen. En toch! na jaren in gemeenschap van goederen te zijn getrouwd heb ik
het idee dat de goederen die ik wil kopen ook de gemeenschappelijke goedkeuring
moet dragen, ik merk dat ik die vrijheid moeilijk aan kan. Ach hel, ik kwak in het
karretje wat ik lekker vind deze keer en kijk ik niet naar de prijs of het budget
en begon aan mijn taak om de winkelwagen te vullen. </div>
<div class="MsoNormal">
Ik diepte het boodschappenbriefje uit mijn
achterzak en ging de winkel rond voor de normale dagelijkse dingen. Na dat
gedaan te hebben had ik me voorgenomen om dan gewoon weer vanaf de ingang te
beginnen om dan de anti-sleur levensmiddelen te gaan verzamelen…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik startte bij de groente en fruit en rook met gemaakte
interesse aan een ananas, zette mijn duim er nog eens in om de omstanders even
te laten weten dat ik er verstand van heb, zo ook met een honing meloen. Daarna
volgde een paar artisjokken bij het groenten-schap en verschillende verse
kruiden die een vega goeroe nog zou laten liggen. Op naar de diepvries! Nee dat
is niet slim, beter als laatste, anders maak ik als een incontinent oud mens een
nat spoor voordat ik aan de kassa ben. Ik nam een kijkje bij de verse vis
afdeling. Keus genoeg maar dan zal ik thuis de boel weer in moeten vriezen
want we zijn deze week maar met zijn tweeën. Dan straks maar wat vis bij de
diepvriezers inslaan. De lekkerste desserts en taart verdween in de winkelwagen,
normaal maak ik veel zelf maar deze keer lekker niet. Ook bij het drankenschap
verdwenen de duurdere dranken in de wagen. Sausen, oliën en div. soorten
mayonaise en de duurste verse pasta’s, ze gaan allemaal mee naar huis. Ik was nu
helemaal los en winkel-diepvries …“Here I come” </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzhk3VIsdOZ2KElPxLhHtpfbe2L-253ZDZaOhstXzr6Tk3UfY2sjTEN3RZ9bZgZoNtdZ0e0AJKAOepjVTiTTTssNHbdljI89xGQJzslSg9zr3wAxa7DVPblCvpJIOowxb9IK4VpocvInm/s1600/winkelwagen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="195" data-original-width="260" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzhk3VIsdOZ2KElPxLhHtpfbe2L-253ZDZaOhstXzr6Tk3UfY2sjTEN3RZ9bZgZoNtdZ0e0AJKAOepjVTiTTTssNHbdljI89xGQJzslSg9zr3wAxa7DVPblCvpJIOowxb9IK4VpocvInm/s1600/winkelwagen.jpg" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
Bij de diepvries werd ik getrakteerd op een cadeautje, er
was een Nederlands stel dat duidelijk (halfnaakt)
op vakantie was hier in Centraal Portugal en dus ook hun boodschappen deden.
Normaal zie ik het al op het parkeerterrein aan een kentekenplaat als er
landgenoten aan het winkelen zijn. Als ik dan met Ingrid boodschappen doe kan
ze mijn aanwezigheid naast haar vergeten want ik zoek ze op om hen zo
onopvallend mogelijk te schaduwen en af te luisteren. Ik kan er niets aan doen!
er is iets dat mij dwingt, misschien wel om Nederlands te horen praten en te
raden waar ze vandaan komen. Ik laat de vakantiegangers niet merken dat ik een
landgenoot ben zodat ze vaak vrijuit spreken omdat ze er geen erg in hebben dat
een ander het kan verstaan. Ik raad het alle Nederlanders in het buitenland aan
om mijn voorbeeld te volgen, u kunt de dag van uw leven hebben.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn luxe
boodschappen moesten even wachten, ik had nu een detective taak en schoof
binnen gehoor afstand richting Nederlanders, pakte uit de diepvries een paar
dozen met pizza’s die ik bestudeerde maar niet wilde hebben…..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het stel dat naast me stond waren ook de diepvries aan het
uitpluizen met een interesse en belangstelling alsof ze elkaar later moesten
overhoren wat ze gezien hadden als ze weer thuis op hun vakantieadres waren. De man merkte op dat het
stonk in de winkel en zijn vrouw of vriendin beaamde dat! Het klopt, als je
als Nederlander in Portugal in een winkel komt dan ruik je de penetrante geur
van gedroogde en gezouten vis. Het nationale gerecht genaamd Bacalhau is hier
immens populair, het schrikt vaak de Nederlander af vanwege de geur. Ze vielen
van de ene verbazing in de andere, het feit dat er een compleet vacuüm verpakt
biggetje (haast nog een embryo) in de
vitrine lag deed hen walgen en dan de varkens oren en snuiten op een schaal
hielp ook niet echt om Portugal te zien als het land van “haute cuisine”. </div>
<div class="MsoNormal">
Ik
genoot en bedacht stel dat het vakantie-stel in Vietnam of Japan op de markt
lopen, die mensen eten nooit meer. ……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb nog wat nagenoten van de Hollanders in den vreemde maar
moest nu echt mijn eigen winkelwagen voorzien van de diepvriesproducten. Ha,
daar zag ik kreeft en die ging in het karretje, daarna tijgergarnalen,
mosselen, krab, zalm en een beetje jammer, sardines! die heb ik liever vers!
Ach we kunnen niet alles tegelijk eten. Het karretje begon aardig vol te
geraken en ik zag al een denkbeeldige kassa-teller lopen en op tilt slaan. Het
werd tijd me aan te sluiten bij de kassa . Het Hollandse stel was voor mij en
zo te zien aan hun inkopen zal er nog wel een andere winkel bezocht moeten
worden. Het was hun hier klaarblijkelijk niet bevallen. Het kassa-meisje vroeg
hen van alles in het Portugees waar ik het antwoord wel op wist! Nee deze
mensen moeten geen zegels en hebben ook geen klantenkaart en ja, ze willen een
plastic zakje. De Nederlandse man reageerde in het Engels en het kassa meisje
wist genoeg, ze toonde op de kassa wat ze schuldig waren en nam een creditkaart
in ontvangst en er werd betaald……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Intussen plaatste ik met één hand al wat levensmiddelen op
de lopende band om met de andere hand mijn Portemonnee op te diepen, maar mijn
achterzak was leeg! het zweet brak me uit. Zal die in de auto liggen? Ik nam de
spullen van de band terug en liet andere klanten voorgaan en veinsde dat ik
iets vergeten was. Ik laat de winkelwagen gewoon achter in een gangpad en ga
dan onopvallend mijn portemonnee uit de auto halen bedacht ik. Achteloos tussen
de tanden fluitend verliet ik de supermarkt. Ik doorzocht de hele auto maar
geen portemonnee! Even dacht ik er over om zo weg te rijden…. nee dat kan ik
niet maken stel dat de hele affaire vastgelegd is op een bewakingscamera dan
loop ik over veertien dagen echt niet lekker door de winkel. Er zat maar
één ding op en dat is terug de winkel in
en alles wat in het karretje ligt terug te leggen. Het is ook geen optie om de
kar apart te laten zetten en later te betalen, het meeste is diepvries en ik
woon echt te ver weg.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Met schaamrood op mijn kaken begon ik aan de vervelende
klus. Ik voelde me zo ongelukkig en ik
begon de winkelgang weer van voren af aan om nu de levensmiddelen stiekem terug
te leggen. Ik kreeg het idee dat ik al heel de middag in de supermarkt was en
nu ben ik ook nog eens de vakken aan het vullen. Als een dief in de nacht
verliet ik de supermarkt. </div>
<div class="MsoNormal">
Bij mijn auto aangekomen wilde ik toch nog wel eens
de auto goed doorzoeken. Uit de koffie bar die naast de supermarkt gelegen is
stapten de twee Nederlanders die ik eerder in de winkel gestalkt had. En nu zag
ik ook dat hun auto vlak bij de mijne stond. Ik heb een Portugees kentekenplaat
dus dat kan me niet verraden. De Nederlandse man stapte evengoed recht op mijn
auto af waarvan de deur nog open was vanwege mijn zoek actie onder de stoelen .
Hij sprak me aan in het Engels en wees op mijn portemonnee die half onder de
auto lag en vroeg of ik die zocht? Ik gaf me bloot en antwoordde in het Nederlands
dat ik hem inderdaad kwijt was en bedankte hem uitvoerig en bood beide aan om
iets te gaan drinken?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
“Nee hoor, hartelijk bedankt” zei hij en vervolgde ”Ik ben
er op mijn vakantie niet op uit om Nederlanders te ontmoeten!”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-16756882098820710592017-09-10T14:03:00.000+01:002017-09-10T14:03:13.959+01:00Een schreeuw om aandacht<div class="MsoNormal">
Hij is een vondeling, onze Scooby en in huis genomen om
toentertijd nog opgeleid te worden door onze Bimba (het gaat hier om honden).
Hij was de helft kleiner dan de Golden Retriever en derhalve voor mij niet zo
geschikt om aan een riempje te lopen, ik ben zelf bijna twee meter en voel me
lullig met dat hondje in het openbaar. Nu moet ik zeggen dat Scooby
klaarblijkelijk minder moeite heeft met maten en gewichten, het opjagen van
wilde zwijnen (liefst mijn kant op) en reeën of herten is zijn grootste
plezier. Het bos in met Scooby is voor een wildspotter een crime, hij verjaagt
en verraad alles wat er loopt, ik noem hem wel eens “ nsb hondje” wat Ingrid
als beledigend ervaart maar dan vertel ik haar dat het voor “niet snel bang”
staat.</div>
<div class="MsoNormal">
Er zijn meer dingen waar hij totaal niet bang voor is; bussen, vrachtauto’s en jeeps verjaagt hij blaffend van straat, personenauto’s zijn te
min en draait hij zijn kop niet voor om.</div>
<div class="MsoNormal">
Nu wonen wij in een streek in de
bergen waar je het verkeer op één hand kan tellen, om zeven uur de schoolbus en
de bakker en soms een verdwaalde auto…..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De weg door ons gehucht en het gehucht zelf ligt tegen een
berg, wij wonen in het dal en zien nooit verkeer we kunnen het af en toe horen. </div>
<div class="MsoNormal">
Ingrid laat iedere ochtend het
mormel uit zo ook deze keer, gebruik maken van de weg is nooit echt nodig want we kunnen zo het bos in. Zo nu en dan
komt ze een stukje terug over de weg om het brood op te halen wat de bakker aan
een hek aan de weg ophangt voor zijn en ons gemak. Ook dit maal was brood
broodnodig en Ingrid trotseerde de weg, het is maar een paar meter en de kans
dat er iets langs komt is zeer klein.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik bevond me op het toilet met open raam
en hoorde boven op de weg naar het leek een sirene afgaan en een doodsgil
van ja welste. Wat zijn ze daar aan het uitvreten? was mijn eerste gedachte
maar de darmendrang liet het mij nog niet toe om te gaan kijken. Vijf minuten
later hoor ik Ingrid mijn naam roepen vanuit de kamer beneden en de wijze
waarop…deed mij koud worden, met half afgeveegde plakbillen stoof ik de trap
af……….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Daar zat ze op de bank met Scooby op haar schoot, wit als een
laken (Ingrid bedoel ik) “ Scooby is onder een auto gelopen!” snikte ze, Ik
vloekte en riep: “Hoe kan dat nou weer?”
Ze begon haar verhaal; de landrover van de boswachters passeerde net
toen ik het brood ging halen en ik maande Scooby te zitten! wat hij ook netjes
deed en hij liet de auto voorbij gaan, opeens besloot hij om hem toch maar te
verjagen en kwam onder het achterwiel terecht. Het aanblik van die twee op de
bank was niet om aan te zien, ze leken alle twee veel kleiner dan normaal en
zagen er verslagen uit. Ik schelde nog even door, of die rothond nergens geen
rekening mee houd, we hebben net Bimba begraven en nog nauwelijks verwerkt of
die moet ook zo nodig aandacht. Nou, die zal die nu wel hebben, nu kunnen wij er
mee naar de dierenarts. Na even snel gedoucht te hebben vanwege wat ongewenste
fecaliën resten tussen de billen was de gang naar Figueiro dos Vinhos om de dierenarts te bezoeken……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De dierenartspraktijk is ons bekend vanwege allerlei eerdere
bezoekjes zoals de jaarlijkse inentingen met Bimba en een keer met Scooby.
Het viel me op dat er vaak wisselingen van artsen zijn in de praktijk, het was alweer
een nieuwe. Dit keer een dierenartsvrouwtje van pocket formaat wat ons
verwelkomde en een assistente die direct vroeg hoe het hondje heette en de
computer indook om Scooby zijn medische geschiedenis boven water te halen
(staat ook zo betrokken).</div>
<div class="MsoNormal">
Ingrid gaf te kennen dat Scooby waarschijnlijk nog
onder een prototype naam stond omdat het een vondeling was en toen we hier met
hem voor het laatst geweest waren had hij nog geen naam. Ze vond hem onder onze familienaam en de nodige administratieve rompslomp werd verricht. We volgde het
artsenminiatuur naar de onderzoeksruimte waar Scooby voorzichtig werd
onderzocht, diverse röntgenfoto’s werden genomen en getoond zodat ik nu van de
binnen en buitenkant van Scooby kan houden……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Zo op het eerste zicht wel een opdonder gehad maar niet echt
hele grote interne schade was de eerste diagnose van de arts. Zijn achterpoot
bleek wel uit de kom en om meer te onderzoeken moest hij een dag en nachtje blijven. In de loop van de
dag bleek dat de achterpoot niet in de kom bleef en een operatie moest volgen. Er volgde een opsomming van wat het zou gaan kosten, daar schrok ik wel van
maar Ingrid vond geld in dit geval niet belangrijk: “Het arme schaap” zei ze. </div>
<div class="MsoNormal">
Ik wees haar er op dat als het een schaap was overkomen dat die dan na een
noodslachting als shoarma vlees in de diepvries was geëindigd. Ik ging nog even
door om te zeggen hoe hypocriet wij mensen konden zijn: “Ooit al eens een lammetje
op schoot gehad?”. Ze vond het geen vergelijk en ze had wel een punt. </div>
<div class="MsoNormal">
Scooby
onderging zijn operatie en Ingrid kon hem de volgende dag ophalen.</div>
<div class="MsoNormal">
Na haar
thuiskomst met Scooby schrok ik me dood het beestje was natuurlijk geschoren en
zijn hele achterlijf was opgezwollen en bont en blauw, hij mocht de eerste drie
weken niet lopen………<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Na een zeer onrustige nacht van piepen en janken viel hij in
de ochtend in slaap. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn8hl9BAVAiOSMWGtH5XudLsbnmXYi6y5Vd52gmeF7hXg1QCm0ADqGFUNapqEZ4k472TH-nGDZ62AyQ11pRCLCB0ZTDp0PTrd8xrFRdopK1VSN2AfHN1lxCOdNkp6I7ExFuJT4J-iOadGi/s1600/P9043702.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
We draaien een B&B en moeten er voor onze gasten
staan. </div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn8hl9BAVAiOSMWGtH5XudLsbnmXYi6y5Vd52gmeF7hXg1QCm0ADqGFUNapqEZ4k472TH-nGDZ62AyQ11pRCLCB0ZTDp0PTrd8xrFRdopK1VSN2AfHN1lxCOdNkp6I7ExFuJT4J-iOadGi/s1600/P9043702.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhn8hl9BAVAiOSMWGtH5XudLsbnmXYi6y5Vd52gmeF7hXg1QCm0ADqGFUNapqEZ4k472TH-nGDZ62AyQ11pRCLCB0ZTDp0PTrd8xrFRdopK1VSN2AfHN1lxCOdNkp6I7ExFuJT4J-iOadGi/s320/P9043702.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
We hadden het geluk dat onder de gasten drie dierenliefhebbers bij waren
die nota bene nog verpleegkundige waren ook. Ze namen veel zorg op zich wat ons
wat verlichting gaf om nog andere dingen te regelen. Scooby leek steeds
iedereen te bedanken voor de knuffel want hij stak elke keer zijn voorpootje
uit. Dat deed hij voor zijn ongeluk ook als hij iets tussen zijn pootje had om
het er dan door ons uit te laten halen. We vertrouwden het niet en omdat hij na
thuiskomst ook nog steeds niet geplast had ging Ingrid terug naar de
dierenarts. Na weer wat foto’s bleek zijn voorpootje gebroken, en moest gespalkt
worden. Hoeveel pech kon het hondje hebben. Weer thuis moest er op gelet worden
dat hij niet ging lopen volgens de dierenarts, wellicht een wat overbodige
opmerking gezien zijn verwondingen……….<br />
<div class="MsoNormal">
Met meer pillen dan hondenbrokken moet Scooby dit gaan
overleven en trotseren. Ook van ons word er natuurlijk inzet gevraagd, hij zal
zijn behoeftes bijna op commando moeten leren doen en na de drie weken zal er
eerst nog geoefend moeten worden met lopen enz. </div>
<div class="MsoNormal">
Ingrid liet zich van haar
crea-bea kant zien en naaide van spijkerstof een draagzak met ruimte voor het
plas en poep gebeuren.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZOPvRNv7qyDZ4RzhWi1E1eJ8EL6xMv1nvqfk54FrpCY87LjqnVHFhHJWCPbuoQynj5SO1mJhGU-ZP7oJvgct7oSwcNwgC1696ZQktQC_D1x76J9Qk9B3G4nRxOqg1VzQI1vkPyd8KlRFK/s1600/P9083708.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZOPvRNv7qyDZ4RzhWi1E1eJ8EL6xMv1nvqfk54FrpCY87LjqnVHFhHJWCPbuoQynj5SO1mJhGU-ZP7oJvgct7oSwcNwgC1696ZQktQC_D1x76J9Qk9B3G4nRxOqg1VzQI1vkPyd8KlRFK/s320/P9083708.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Na diverse pogingen om hem zijn behoefte te laten doen
wat hij niet deed op commando, werd het ons te gek, zijn buikje voelde zeer
gespannen aan en het moest vast pijnlijk zijn na olijfolie van eigen makelij
door zijn brokken hoopten we op een goed resultaat. Vergeet het maar! het lukte
niet en een laxeermiddel moest de oplossing bieden. De dierenartsrekening liep
lekker op (maar geld is niet belangrijk) en om de acht uur diende het spul
toegediend te worden. Na vier dagen nog geen resultaat stonden wij op het punt
om hem middels hulp van de dierenarts een klysma toe te dienen….</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Voor vertrek probeerde Ingrid het nog een keer …en jawel, hondje
Scooby legde het ei van zijn leven. Wij zijn nog nooit zo blij geweest om een
hond te zien kakken zelfs de geur op dat moment kon niet op tegen de geur van
een vers gebakken appeltaart, zelfs in een hondendrol stappen zal nooit meer
het zelfde zijn! Nu wisten we dat alles nog werkte en dat gaf ons wat meer
vertrouwen in herstel. </div>
<div class="MsoNormal">
We hebben nog een paar weken te gaan en dan volgt
volgens de dierenarts fysio therapie! En weer voelde ik me wat ongemakkelijk
gezien het feit dat er zoveel mensen zijn die dat ook nodig hebben maar niet
kunnen bekostigen. Ik denk dat een idee van een FB vriend, in dit geval Esmee
Beerenschot om hem als therapie te laten zwemmen wel eens uitkomst kan bieden. Ik
ben al wat poolshoogte gaan nemen, ons riviertje met de waterval en zwembad zal
te koud zijn, wij hebben wel een stuwmeer in de buurt waarvan het water meestal
lekker warm is……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik weet alleen niet hoe Scooby op een speedboot reageert!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-24045515963849610702017-08-20T10:51:00.000+01:002017-08-20T10:51:33.883+01:00Die (stink)hond had een missie!<br />
<div class="MsoNormal">
Het was Kerst en meer dan vijftien jaar geleden toen we met
onze hele familie en vrienden van een kerstdiner genoten bij de Chinees.
Verschillende onderwerpen passeerde de rijk gevulde tafel. En zo ook het punt
huisdieren. Ingrid liet het gezelschap weten dat de kinderen toe waren aan een
hond en dat het zo goed voor de opvoeding was om hen te leren delen en zorgen!
Het verbaasde mij temeer omdat wij toen al drie jongens hadden die vaak genoeg
ruzie hadden om iets te delen en dus aan het leren. Of we opgegroeid waren met
honden? was de vraag, ik pareerde de vraag met het antwoord, dat ons vader erg
goed in het afblaffen en toebijten was. We hadden vroeger wel huisdieren maar
ik wilde dat tegenover de kinderen nog even onder de pet houden, Ik was nog
niet toe aan een hond, laten we er over ophouden, ik vind een hondengesprek
niet gepast bij een chinees……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Een wat ouder nichtje kwam er later toch op terug en
vertelde ons dat een vriendin van haar ging scheiden en zij de zorg van een Golden
Retriever niet langer op zich kon nemen en haar aanstaande ex had zeker geen
belangstelling, het was haar hond geweest! “Kijk dat krijg je er van als je een
hond neemt” probeerde ik het gesprek weer op een ander onderwerp te krijgen.
Ingrids belangstelling was echter gewekt en vroeg hoe hij heette en hoe oud hij
was? Het was een zij! en geen hij! ze is vijf maanden en heet “Bimba” haar
vriendin was een Italiaanse en de naam Bimba stond voor zuigeling misschien zo
genoemd omdat ze zo gulzig bij haar moeder had gedronken. Nu ging Ingrid los en
ze vroeg wanneer we eens konden gaan kijken. Stiekem was ik wel benieuwd welke
Bimbo een Bimba kwijt wilde en liet het geregel aan de meiden over……<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Tussen kerst en nieuw werd een bezoekje gebracht aan de
vriendin van mijn nichtje. En ja, er liep een heel leuk hondje in de tuin, die
rijkelijk bemest was met hondenpoep. Haar bazin vond dat als we haar wilde
hebben, we haar gelijk mee moesten nemen. Het afscheidsritueel zal ik u
besparen. Het hondje ging mee met ons terug in de auto. Ik stelde me nog wat
bazig op, je moet niet flauw zijn met een hond en zette hem op de achterbank
maar voor we thuis waren zat het harig beest op mijn schoot. De volgende dag
had ik van roestvrijstalen hekken in onze tuin een prachtige honden kennel
gemaakt want iedere honden bezitter en zeker je visite weet het!.... een hond stinkt!
De hond zelf vond dat niet en blafte die nacht de buurt bij elkaar. Dan maar in
de garage, de garage is verbonden met een interne deur naar de keuken dus ik
had het idee dat ze dan niet zo alleen zal zijn in de nacht……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De jongens begonnen te mekkeren en vroegen of Bimba in
huis mocht slapen? Ik wees ze er fijntjes op dat we geen stoepranden in de
kamer hadden en derhalve mijn schoenen dus niet kon schoonmaken als ik in een
hondendrol zou trappen. Ze vonden mijn opmerking niet leuk, Bimba had nog
nergens iets achter gelaten. En dat was ook zo! ze lieten haar drie maal per
dag uit in het bos en het beestje deed zelfs nooit meer wat in de tuin. Daags
daarna stond de hondenmand in de kamer en ik had het gevoel dat die “stinkhond”
hyena-neigingen had en me uitlachte. Ze had het gewonnen! Meer, en meer veroverde die hond je hart. Ik
betrapte me erop dat als er vrienden op visite waren het gesprek vaak over de
hond ging , net als een moeder over haar pasgeboren kind (zuigeling). “Nee,
last van haar, nee hoor, ze is hartstikke slim ze kan al een poot geven en
netjes zitten en op commando liggen”. Ik liet haar in de avond voor het slapen
gaan uit, en de band begon meer en meer te groeien…….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Elke gebeurtenis in ons leven was nu ook onderdeel van
Bimba’s leven. Ze was inderdaad lief, slim en speels ze heeft nog nooit iemand
gebeten of bedreigd. Ze leerde heel snel, natuurlijk gaat het bij een familiehond
niet om de trucjes maar het kon wel handig zijn, boodschappen uit de auto halen
draaide ze haar poot niet voor om, eieren uit de kippenren, geen probleem ze
bracht ze ongebroken in de keuken en liet
ze vervolgens vlak voor je uitgestoken hand op de tegels kletteren. Ik
had haar aangeleerd (op een middag) om de deur achter haar te sluiten, als u
kinderen heeft kent u de kreet “sluit
die deur achter je reet” zij deed het met plezier. Ingrid was wat minder blij
vanwege de poot afdrukken op de deuren. Als ik aan het werk was in de tuin of
garage en het werd tijd voor een peukje moest ik haar alleen maar vragen “ ga
mijn shag eens halen” en ze kwam ermee terug. Het gaat er niet om wat ze kon
maar ze werd steeds meer dan een hond……..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mijn avontuur om het roer om te gooien en in Portugal een
B&B te beginnen was ook voor Bimba een ommezwaai in haar leven. Ze was al
reeds negen jaar maar kwam in haar tweede jeugd. De begin- jaren was ik alleen
om de B&B op te bouwen. Ingrid kwam in die tijd om de zes weken (Ze werkte
nog in Nederland) minstens tien dagen naar Portugal om te helpen en mij
corrigeren in het gene een man fout kan doen. We besloten dat Bimba maar naar
Portugal moest komen. De kinderen waren het huis uit en Ingrid moest overdag
werken. Na een bezoek met de auto aan Nederland was het Bimba’s beurt om met
mij mee terug te gaan naar Portugal zodat ik wat minder alleen was. Het bleek
voor haar een paradijs te zijn. Ze kon hier in ons kleine dorpje (gehucht) doen
en laten wat ze wilde. Ze was snel vriendjes met de bakker waarvan ze elke
ochtend een broodje kreeg. Ze zat dan statig op de weg te wachten tot het busje
van de bakker er aankwam. Ze werd de vriendin van iedereen en ze mocht overal
komen………..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Door haar goede manieren en inborst zijn we er zeker van dat
ze nog iets bijgedragen heeft aan de kijk op huisdieren hier in ons dorp, nog
veel honden liggen hier aan de ketting en er word weinig meegelopen en naar
omgekeken wat toch stiekem wat veranderde. Niemand kon Bimba weerstaan als ze
op het plein voor het cafeetje lag, ( verrek waar was ik dan? ) een aai of
klopje werd haar altijd wel toebedeeld …ze was de dame van Sarnadas en ze
noemde haar dan ook… “Donna Bimba”. Kilometers hebben we samen gelopen en door het
bos gezworven. Altijd weer blij en enthousiast als Ingrid of de jongens weer
uit Nederland langs kwamen. Ze sliep op onze slaapkamer (Jazeker) op haar eigen
bed. Blaffen was een zeldzaamheid …één blaf was genoeg om aan te geven wat ze
wilde, eten en drinken of gaan slapen. Na twee jaar kwam Ingrid permanent over
en ons vakantie paradijsje ging serieus van start…… <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Niet alle gasten hadden iets met een hond zoals sommige
honden niets met gasten hebben, Bimba’s
knuffelwaarde doorbrak vaak de aversie tegen honden, ze had er talent
voor. Ik denk dat menig kind na een verblijf hier hun ouders de oren van hun
kop hebben gezeurd om toch vooral een hond te nemen. Er waren ouders die
claimde dat ze een huisdieren-allergie hadden maar vielen vaak na omgang met
Bimba door de (honden)mand als het een smoes was geweest voor de kinderen.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik ben geen dweper als het
om huisdieren gaat! het gaat me te ver om te zeggen dat het mijn kinderen zijn
maar een bijzondere band met je huisdier moet je een dierenbezitter (of
andersom) niet uitleggen …die weten het… je gaat van ze houden!........ <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dit verhaaltje resumerend kom ik er opeens achter dat Bimba
een missie in het leven heeft gehad!</div>
<div class="MsoNormal">
Er
voor iemand zijn! en haar omgeving gelukkig maken en sommige namen een hond
omdat Bimba bestond…..(toch een beetje dweper?) Er zijn mensen die het minder
doen in het leven. De jaren met haar zijn omgevlogen en nog vele avonturen en
belevenissen kan ik de revue laten passeren maar u heeft vast voorstellingsvermogen
genoeg om het zelf in te vullen. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Bimba
was naar ruim zestien jaar, te moe om nog ouder te worden en is in haar eigen
huis, pijnloos en ik weet het zeker “vredig” ingeslapen. Onbedoeld
tactloos vroeg wel iemand of ik na Bimba een andere zal nemen? Toen beet ik hem
toe en blafte hem af….er is maar één Bimba.
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsoHOqPJGUsk_eFX4VGe52bkpIai2ES1Hb03wd23jBaQ41YknwdR978IDxnJTNwNlX8veIy0inCozQFaNnU60uisg3TQjVUCWjOrTilHnBHeKBX9T3oaqNDZB13jPQc4dJq_mgSWkv1rq3/s1600/P9052929.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsoHOqPJGUsk_eFX4VGe52bkpIai2ES1Hb03wd23jBaQ41YknwdR978IDxnJTNwNlX8veIy0inCozQFaNnU60uisg3TQjVUCWjOrTilHnBHeKBX9T3oaqNDZB13jPQc4dJq_mgSWkv1rq3/s320/P9052929.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Nogmaals ik ben geen dweper maar als ik
god was, liet ik huisdieren net zo oud worden als de mens. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Hopend dat dit verhaaltje bijdraagt aan
het verwerken van verdriet bij het verlies van uw huisdier. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet, Ferrie <o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-72521709798334718082017-08-13T12:31:00.000+01:002017-08-13T12:31:33.330+01:00Persoonlijke hygiëne <div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc0NEL8u1m8UBdwO8E6YxIKiRpBR1MKSZaQ_wykfIFNxp9t1s0-8JIth1o0UGHDYFO08f6P30uD7ioM7q9I26RhSuH7wLSdYd5QKheI5zjA1n6W2_MkATY0gxKJZ6XNNRqAD3d8VCD8ITZ/s1600/hygiene.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="200" data-original-width="185" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc0NEL8u1m8UBdwO8E6YxIKiRpBR1MKSZaQ_wykfIFNxp9t1s0-8JIth1o0UGHDYFO08f6P30uD7ioM7q9I26RhSuH7wLSdYd5QKheI5zjA1n6W2_MkATY0gxKJZ6XNNRqAD3d8VCD8ITZ/s1600/hygiene.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Ik begon
naar te veel Ferrie te ruiken maar tegenwoordig ruiken ze liever “Hugo Boss” of
“ Joop” dus werd het tijd voor een douche. Ik was mij tegenwoordig wat vaker
aan de wastafel en douche hier beduidend minder dan in Nederland omdat ikzelf
met de gasflessen moet leuren. Dan te bedenken dat toen mijn kinderen nog thuis
woonden je een nummertje moest trekken, ik had wel eens het idee dat als ze
ooit opgedroogd zouden raken ze de helft kleiner zouden zijn. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het is niet mijn gewoonte om met leesbril te douchen, meestal
sta ik er al onder voor ik er aan denk om te kijken welke shampoo ik ga
gebruiken dus zoek ik de shampoo uit op geur zoals daar zijn: Appel, perzik,
abrikoos, kiwi en kokosnoot, onze fruitmand heeft minder variatie maar was daar
je haar maar eens in. Terwijl ik ontspannen douche realiseer ik me wat een zooi
schoonheidsmiddelen en cosmetica spullen de badkamer bevat. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Vroeger (O jee, ik bedoel eerder) stond er een fles shampoo
met dennengeur en je voelde zelfs de naalden in je ogen prikken en dat was het!
Als men nu in ons led-verlicht bad-meubel duikt duizelt het mij vaak. En niet
alleen in de badkamer! kijk maar eens in je keukenkastjes voor ieder schoonmaak-karwei
is er wel een product. Er is zelfs een fabrikant die vind dat hun producten “doen
wat ze beloven” tegenwoordig kunnen wij daar als mens nog een voorbeeld aan
nemen, één op de drie huwelijken strand na de belofte. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Om toch maar even bij de producten in de badkamer te blijven
ging ik mij na mijzelf afgedroogd te hebben eens wat verdiepen en analyseren
wat er stond. Diverse flessen gingen door mijn handen. Antiklit, antikrul,
antiroosshampoos, shampoo voor mannen en shampoo voor vrouwen, ik zal die
laatste wel vaak gebruikt hebben want begin al wat borsten te ontwikkelen, ik
ging over op de aftershave, zes halfvolle flesjes en een paar nog in
cadeauverpakking, oké daar zal Vaderdag wel eens debet aan kunnen zijn. Tien volle
tubes tandpasta met tegenwoordig zo’n klein irritant lipje onder de dop, ik
krijg het zonder bril niet open en ram er wel eens een wattenstokje in met het
gevolg dat de badkamerspiegel naar mint ruikt. Zal toch mijn leesbril vaker op
moeten zetten….naast de tandpasta ligt gevaarlijk de spierbalsem en aambeienzalf,
je weet zonder bril maar nooit wat je op je tanden smeert….<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De ontdekkingsreis ging verder. Ik kwam bij de vrouwenlaatjes
terecht en ja hoor ……wat laten die vrouwen zich allemaal op de mouw spelden of
moet ik zeggen “aansmeren “ vocht inbrengende gezicht crèmes, anti-age-crème
(mooi dat scheelt verjaardagscadeautjes want ze willen niet meer jarig worden )
diverse deodoranten in rollers en spuitbussen en natuurlijk allerlei geurtjes, eau
de cologne, parfums en ik vond zelfs een pot antirimpel-crème deze laatste vind
ik een goed voorbeeld van belazerd worden. Die reclame gasten weten wel hoe ze
het aan de man-vrouw moeten brengen: Men neme een filmster van middelbare
leeftijd plamuren haar vol en zie een rimpelloze dame mag de vrouwen overhalen
om er uit te zien zoals zij. Het is in
ieder geval duidelijk dat in deze branche veel, heel veel geld verdiend wordt met
gebakken lucht.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipYgDZEvJKYRgKuYLLhfAUb4-qC9280aUTZdrv0QQDu91_qUszFuIQCjiLOqMA9D4tqoVnRcWsjPDIP4E3isAjTvR2octgAW4qJayrXiv5-KN9KbrUGU2dmPp3ZmCBrXSdk9pBZ4t1kvgi/s1600/shampo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="437" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipYgDZEvJKYRgKuYLLhfAUb4-qC9280aUTZdrv0QQDu91_qUszFuIQCjiLOqMA9D4tqoVnRcWsjPDIP4E3isAjTvR2octgAW4qJayrXiv5-KN9KbrUGU2dmPp3ZmCBrXSdk9pBZ4t1kvgi/s320/shampo.jpg" width="310" /></a></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal">
Natuurlijk kan ik me voorstellen dat vrouwen het fijn vinden
iets op te smeren en er goed uit willen zien en dat moeten ze zeker doen….Ik
stond nog even met de pot antirimpel-crème in mijn handen en het verbaasde mij
dat men daarin geloofde, van antirimpel-crème geloof ik geen zak!…Om bij dit
laatste woord te blijven ben ik bereid om me als proefpersoon op te geven, ik
weet zeker, ook al smeer ik het drie maanden lang op die plek dan nog zal er geen
rimpeltje minder zijn….en als dat wel het geval zou zijn is dat voor mij het
ultieme bewijs dat het werkt! En ben ik de eerste die zijn ongelijk zal toegeven
en beloven zelfs tien jaar gratis voor dat bedrijf te werken…. maar dat
verwacht ik niet. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
We gaan verder op de zoektocht en ik kom erachter dat er op
veel flesjes en smeersels de tekst dermatologisch getest staat…maar een
bevinding staat er nooit op! ik vertrouw
er maar op dat dat is wat ze bedoelen! ……geen uitslag! Ik raak helemaal
verdiept in mijn onderzoek en kom tot de verwondering dat hoe meer ik lees hoe
meer ik me afvraag hoe mensen vroeger hebben geroken of er uitzagen, het is
overweldigend wat de kastjes en laadjes hier bevatten ….en vooral wat er door
die vrouwen bewaard word, Ik kwam nog een doos tampons tegen van voor de
overgang …van die ouderwetse die jezelf nog moest inbrengen nog zonder lanceerbuis
en dwang-richting-ribbels die ze tegenwoordig wel hebben…….zeker iets voor een
museum later?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het geld en gebakken lucht spenderen gaat maar door… met
nieuwe moderne producten! ik refereer even aan wat ik herhaaldelijk op de tv-reclame
zie om vrouwen te overhalen om toch vooral producten te gaan kopen tegen
vaginale ongemakken. Zuurtegraad en PH waarde zijn belangrijk om op peil te
houden, waarschijnlijk om mijn zwembad te beschermen (zie verhaaltje
zwembad-les) en ook eventuele verdroging ligt op de loer. Lieve vrouwen laat u
niet verleiden u kunt uw geld beter
besteden, U zult zelf wel weten dat als er enig vaginaal ongemak of als er
ietwat geluidsoverlast bij het lopen optreed, een beetje olijfolie of vaseline
wel volstaat. Toch ik weet het… reclames zijn zo moeilijk te weerstaan en als u
het product toch wilt proberen en of er prettiger door voelt, vraag dan uw
partner m/v de kosten van dat spul te delen, u kunt ze altijd nog wijsmaken
dat het om lip-balsem gaat en om het insmeren dan wat spannender te maken is
het delen met uw partner misschien leuker als het product al opgebracht is!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb van de zes halfvolle verschillende flesjes aftershave
volle gemaakt, door ze over te schenken en zo wat meer plaats te maken in het
bad-meubel. Op die manier heb ik zo toch mooi mijn eigen geurlijn gecreëerd, de
naam heb ik ook al bedacht wat dacht u van? ... S.F.W …. (Smell Ferrie Well) </div>
<div class="MsoNormal">
Ik had genoeg gezien en begaf
me nog ongekleed naar de slaapkamer om me aan te kleden trok wat kasten en
lades open om schone kleren op te scharrelen en dacht……….wat zal ik eens over
mijn kledingkast schrijven!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-48872312139801093042017-07-25T18:02:00.000+01:002017-07-25T18:02:11.895+01:00Evacuatie<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Men (overheid) vond het verstandig om ons dorpje te
evacueren vanwege de bosbranden en de daaruit ontstane rookontwikkeling om ons
heen. We waren er al een beetje op voorbereid, een paar tassen met de meest
belangrijke dingen stonden al in de auto alsmede een volle tank. Het was
duidelijk dat de situatie ernstig was, 64 dodelijke slachtoffers en 200
gewonden zijn geen zaken om mee te lachen. Deze tragedie zal inmiddels bij een
ieder wel bekend zijn. Ik zal niet beschrijven wat iedereen zich al zal kunnen
voorstellen. Onze gedachten gaan uit naar de achterblijvers die deze ramp
zullen moeten verwerken. Hulde aan de brandweerlieden maar eigenlijk aan de
hele bevolking die door deze ramp sociaal
gezien boven hun zelf zijn uitgestegen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het was een advies! en op het moment van verzoek om te
evacueren zaten alle dorpsgenoten bij elkaar omreden dat er de dag tevoren een
varken was geslacht en dan is het gebruikelijk om samen te eten en behoorlijk
te drinken. De bosbranden waren natuurlijk het onderwerp van gesprek en een
gedeelte van de mannen (werkend in de bosbouw) had de hele nacht gewerkt i.v.m.
het ruimen van bermen en bomen om het vuur minder kans te geven. Wij blijven!
was hun stellige overtuiging , ze zagen de twijfel op mijn gezicht en ze
verzekerden mij dat ik beter gehoor kon geven aan de GNR (Politie) met de
geruststelling dat zij mijn huis wel in de gaten zouden houden.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Onze eerste evacuatie in ons leven werd een feit. We waren
niet de enige, vrouwen en bejaarden plus de kinderen en huisdieren werden naar
Castanheira de Pera gebracht en “Jan lul “ zo voelde ik mij omdat de stoere
mannen achterbleven, reed er achteraan. Na een vluchtpoging om ons te voegen
bij vrienden aan de kust wat ondoenlijk bleek omdat we totaal omringt waren
door de bosbranden sloten we ons weer aan bij de rest van de evacuees . </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
We
werden verzameld bij de brandweerkazerne en verdeeld over clubhuizen en
openbare ruimtes. Wij werden ingekwartierd tegenover de brandweerkazerne in een
verlaten maar nu weer tijdelijk ingerichte bejaardensociëteit. Dekens en kussens werden
ons uitgereikt en ik voelde me een vluchteling die asiel moest aanvragen, dat
is overigens niet verkeerd voor je inbeeldingsvermogen omdat eens aan de lijve
te ondervinden.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
We bleken aanvankelijk geluk te hebben er was een grote
ruimte op de eerste verdieping beschikbaar en we waren op dat moment met zes
volwassenen en twee kinderen en drie honden, de meeste andere geëvacueerden
verbleven beneden. De ruimte was erg warm en benauwd, hij was ingericht met
dertig leren zetels, die langs de kanten waren geplaatst. Een tafel met daarop flessen,
water, broodjes kaas en wat energierepen. Het echtpaar met de kinderen waren Engelsen
uit een naburig dorp die voor de kinderen een nood-bedje in elkaar aan het
frommelen waren, het was al laat en het werd tijd voor hen om te slapen na zo’n
slopende dag. De twee meisjes waren zeven en negen jaar oud, normaal heb ik het
niet zo op die schreeuwende kinderen maar ik vond deze meisjes zulke schatjes
en lieve smoeltjes hebben dat ze me compleet vertederde, de emotie van de dag
zal bij mij wel meegespeeld hebben.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het werd voor ons allen tijd om te gaan slapen en we namen
onze posities op de vloer in om het eens te proberen. De honden deden het
voorbeeldig en het was of ze het voelde om niet balorig of lastig te worden, ze
gingen ook in de slaapstand. Het rumoer buiten belette mij te slapen en besloot
rond twaalf uur in de nacht om onze Scooby nog maar eens uit te laten. Na mijn
terugkomst was het een drukte van belang in inmiddels onze ruimte! Vrijwilligers
en verplegend personeel waren alle stoelen met oude mensen en hoogbejaarden aan
het vullen, een helder licht onder de vrijwilligers had een airco ontdekt en zo
werden de oudjes naar “onze ruimte” getransporteerd. Het werd een chaos omdat
de oudjes over de slapende kinderen ofwel hondjes struikelden, nadat iedereen
in zijn stoel was geplaatst en ik praat over twintig ouderen en een dekentje
kregen vanwege de airco (?) ging het licht uit en was het even stil. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Toen begon wat ik al vreesde, men moest naar het toilet of
het was te warm of weer te koud de volwassenen-luier zat verkeerd of was vol,
het hoesten, rochelen, snurken, winden laten, snikken werden de nachtelijke
geluiden. Ik weet wel dat deze hoogbejaarden vaders en moeders zijn waar van
gehouden wordt en respect en onze aandacht verdienen maar ik had er al gauw
genoeg van en had het gezien. De nachtelijke bejaardengeluiden dwongen mij om
maar weer eens met Scooby te gaan wandelen. </div>
<div class="MsoNormal">
Zoals ik al aangaf we waren
ingekwartierd tegenover de brandweer kazerne en het was er een drukte van
belang het was al ruim na middernacht en vrachtauto’s en bestelauto’s reden af
en aan, allen gevuld met plastic flessen bronwater die na een oproep van
burgerbescherming werden gedoneerd door grote of minder grote winkels.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De kazerne werd als opslagruimte gebruikt, alle
blusvoertuigen waren toch ergens ingezet en vele jongeren met mondkapjes vanwege
de rook en padvinderij, scouts en brandweer lostte de wagens. Ik nam plaats
tegenover de kazerne op een muurtje zonder rookkapje gezien mijn vermeende
immuniteit (ik ben roker) om dit circus gade te slaan. Ten elke male als er
weer een transport binnen kwam liepen de jongeren met grote verpakkingen in en
uit de kazerne om het op te slaan. Ik ben geen padvinder maar wel gemaks-vinder
en riep de jongens vanaf mijn positie toe om een ketting te vormen en zo kracht
te sparen. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Vanaf dat moment bleek ik hun knuffel-evacué te zijn en de één
na de ander vroeg of ik wat wilde eten of drinken er was er zelfs één die een
pakje sigaretten aanbood en voor Scooby ging men om water en hondenbrokken. Het
muurtje werd een rustplek voor hun allen als er even opnieuw transport gewacht
moest worden. Het transport van flessenwater bleef maar doorgaan tot ik plots
de bestelwagens van de bakker zag arriveren, daar komt het vaste voedsel dacht
ik even maar ik had het mis, ook deze auto’s waren gevuld met flessen water. Het
schoot me opeens te binnen “ Water naar de zee dragen” dat is natuurlijk een
nutteloze bezigheid maar…. “ Water naar de brandweer dragen” is natuurlijk
hartstikke nuttig. De hele nacht ben ik in de rokerige lucht met Scooby buiten
gebleven. Het begon al licht te worden ondanks dat de zon moeite had om door de
met rook gevulde vallei te prikken en er werden nu bestelwagens met fruit en
brood gelost, het was een welkome afwisseling voor de los-jongeren een andere
verpakking en houding deed hun opleven na een hele nacht water dragen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik vond het tijd worden om Ingrid en Bimba (hond) op te
halen en eens te proberen weer thuis te geraken. Natuurlijk had Ingrid ook niet
best geslapen en wilde graag naar huis als dat toegelaten zou worden. Het was
alweer een drukte van belang in de hal van de sociëteit omdat men bezig was met
namen registreren. We piepten langs de rijen mensen met Bimba in mijn armen
omdat het beest niet meer zo makkelijk kan lopen, de registranten hadden vast
het idee dat ik de hond zijn behoefte ging laten doen maar ik was vastbesloten
een vluchtpoging te doen. Het lukte en we reden in alle vroegte naar huis
zonder problemen, we werden door de politie, brandweer en het leger netjes
doorgelaten. Thuiskomst was vreemd juist omdat ons dorp en vallei gespaard was
en de rest erom heen zwartgeblakerd en
zo kaal was als een maanlandschap.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Later hoorde ik dat onze geregistreerde mede-evacuanten nog
drie nachten zijn gebleven. Wij daarin tegen werden gewoon thuis beschermd door
de stoere mannen van de brandweer (Bombeiros) en bosbouw. Ingrid heeft de
evacuatie-nacht ook niet gemist, dat gedeelte “bejaarden-ergernis” had ik gewoon
thuis ingevuld, ze bedoelde het hoesten, rochelen, snurken en winden laten.</div>
<div class="MsoNormal">
We
hopen zulke avonturen niet meer mee te maken maar het is maar een schril
contrast met degene die huis en haard en geliefden door deze brandramp hebben
verloren…..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het zal wel altijd zo blijven “morgen” gebeuren er op de
wereld weer vreselijke dingen die dit overtreffen…..Sterkte alvast ! <o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ZNLC_E_2VtBDOoaR5d9MeiVdl77UAqhmoxqbolvMxi50bppsoILW56CuqzJEQR0mjezVmg4Mfdih1XH6_ybs_fmzZTD2pimpwYy3mcjIBQkQXezBuofditV88vtDHy27x2MiL73-l1tD/s1600/P7103583.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6ZNLC_E_2VtBDOoaR5d9MeiVdl77UAqhmoxqbolvMxi50bppsoILW56CuqzJEQR0mjezVmg4Mfdih1XH6_ybs_fmzZTD2pimpwYy3mcjIBQkQXezBuofditV88vtDHy27x2MiL73-l1tD/s320/P7103583.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape id="Afbeelding_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 340.5pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 453.75pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="" src="file:///C:\Users\FWESTP~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.jpg">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Groeten, Ingrid en Ferrie<o:p></o:p></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-73552417702084003682017-05-08T13:59:00.000+01:002017-05-08T13:59:00.837+01:00Skype opa.Het was het jaarlijkse bierfestival dat mij deed terugkeren naar Nederland om samen met mijn drie zonen, vrienden en wat kennissen er weer een feestje van te maken. Gehuld in monnikspijen ( als hommage aan de trappisten-monniken en hun bier) reizen wij ieder jaar af naar Leuven (België) om diverse bieren te proeven en op carnavalsachtige wijze ons samenzijn te vieren. Ik zal hier later een verhaaltje over schrijven.<br />
<br />
Ik verbleef een hele week in Nederland en om die reden hadden mijn zoons vakantie genomen voor wat zoals dat tegenwoordig heet, quality time met hun Pa. Zij en hun partners wonen dicht bij elkaar en twee zelfs in dezelfde straat. De jongens; Bennie Tim en Wauter hebben een goede band met Pa waar ik erg trots op ben. Het geeft me het gevoel het goed te hebben gedaan wat betreft de opvoeding, het is geen toeval dat hun voorletters BTW vormen kinderen zijn toch altijd een Belasting Toegevoegde Waarde in een relatie. Kortom we mogen als ouders niet klagen, ze komen graag naar Portugal en Skypen regelmatig. Ze stonden compleet achter onze beslissing om nog een avontuur in het buitenland aan te gaan en steunen ons daarin.<br />
De jongste woont pas samen, de oudste al wat jaren en zo ook de middelste Tim die mij al reeds opa heeft gemaakt, voor zijn kinderen zijn wij opa en oma Sype de oudste “Kytana” is een meisje van zes jaar en de jongste “Jairo” een jongetje van vijf vraag me niet hoe ze op de namen zijn gekomen maar tegenwoordig zijn Marie en Piet niet meer in de mode. Het moge duidelijk zijn dat we het meeste contact met hen over Skype hebben. In de regel duren die gesprekken met de kleinkinderen niet al te lang, gezien het moderne adhd label op kinderen (geen geduld). Niettemin is Oma skype immens populair omdat ze de juiste tonen weet aan te slaan. Vergis u niet ik vind ze leuk en lief maar ben wat onhandiger in Skype omgang. De communicatie met jong volwassenen gaat me beter af.<br />
<br />
Nu u weet dat ik van mezelf vind dat het opvoeden me aardig afging volgt er nu de volgende gebeurtenis. Het was een sms’je van Tim naar zijn broer Bennie waar ik logeerde die vroeg of ik de volgende dag wat te doen had en of dat we iets gepland hadden. Neen er was niets gepland, op lekker chillen na dan! Vraag dan eens aan Pa of hij een middagje op de kinderen kan passen want Eliny (zijn partner) moest werken en hij moest afrijden voor zijn motorrijbewijs en met nog een les vooraf koste dat wel een paar uren. “Natuurlijk kom ik oppassen “ was mijn reactie. De volgende dag melde ik me om de afgesproken tijd bij huize Tim. Ik werd enthousiast onthaalt en overladen met kusjes en omhelzingen. De nodige instructies van Tim volgde die me wees op een whiteboard in de hoek van de kamer, die weergave gaf van de dag om zo de dagelijkse structuur te waarborgen. Het vermelde wat pa en ma die dag gepland hadden en wat ze van de kinderen verwachten. Zo moest Jairo nog ieder uur gaan plassen en Kytana een half uurtje lezen en hun spulletjes opruimen voor het eten enz. <br />
<br />
Zo, dat was toch anders als hoe wij het deden, bedacht ik me. Tim vertrok en mijn taak begon. De kinderen waren naar televisie aan het kijken met een schermafmeting om nooit meer te moeten behangen en kropen dicht tegen me aan, dat verveelde al snel en het was tijd voor een spelletje “zullen we kwartetten Opa” vroeg Kytana “ ik heb een nieuw dieren kwartet”. “ Jaaaaa kwartetten “ riep Jairo knoerthard in mijn oor en hij snelde naar de tafel om het kwartetspel te pakken ”Ik deel” riep hij maar dat was niet naar de zin van zijn zus die het spel uit zijn handen rukte en gilde “Nee ik deel” Het ruziede even door tot Opa met de oplossing kwam en vroeg of hij mocht delen. Dat was goed en het spel begon, de vraag naar kaarten over en weer ging vier ronde goed tot Kytana haar broertje van vals spel betichtte, die daarop woest alle kaarten in de lucht wierp en weer op de bank plofte om verder televisie te kijken. Ik gaf te kennen dat Opa even in de tuin een luchtje ging scheppen en bloemetjes ging kijken (peukje doen)<br />
<br />
Bij terugkomst in de kamer stond Kytana op tafel “Wat doe jij nu ”merkte ik op “Je mag toch niet op tafel staan” ze keek me ondeugend aan “Dat mag ik wel” en ze begon te springen, op dat moment trekt Jairo aan mijn broek met de vraag “Verstoppertje spelen Opa?” Ik richtte me weer tot Kytana en riep “Dat gaat papa niet leuk vinden kytana” Oei.. ik realiseerde me gelijk dat ik daar papa als boeman mee weg zette en corrigeerde de pedagogische fout met de opmerking “ Opa vindt dat niet leuk hoor! ik zal het fijn vinden als je van de tafel komt” Jairo riep vanuit de kamerhoek ”Ik ga me verstoppen!” en draaide zichzelf in een gordijn daarbij een bloempot van de vensterbank stotend. Kytana volharde in haar positie “ Opa pak me dan” riep ze. Ik wende me tot Jairo “ Wat doe jij nu?” stomme vraag want hij had duidelijk gezegd dat hij zich ging verstoppen, “Opa kun je me nog zien?” kwam het vanachter het gordijn “Kytana als je nu niet van tafel komt, zal ik je er eens af halen!” dreigde ik en maakte een schijnbeweging richting tafel als pressingmiddel, Jairo had zich inmiddels nog wat verder in de gordijnen gedraaid en de gordijnroe stortte naar beneden. Ik verloor de controle (als die er al was) en plukte Kytana iets te hardhandig van tafel en plofte haar in de bank, ze barstte in huilen uit “Blijf zitten jij!” snauwde ik en begon de gordijnmummie te ontwikkelen die ook begon te blèren omdat hij de gordijnroe niet had kunnen ontwijken, na zijn ontwikkeling plofte ik hem ook met een vol geplaste broek op de leren bank en ging voor hen op de salontafel zitten ……<br />
“Je mag niet op tafel zitten Opa” snikte Kytana “Nee Opa dat mag niet van Papa” deed Jairo zijn duit in het zakje.<br />
<br />
Ik wil dat jullie nu opletten en naar Opa luisteren” siste ik hen toe en vervolgde : Bij deze wil ik graag jullie volledige attentie, allereerst zal ik het fijn vinden als jullie je open en oprecht verontschuldigen tegenover Opa. Het is geenszins mijn bedoeling jullie te berispen voor alles en nog wat maar jullie gedrag moet wel binnen de kaders van het toelaatbare blijven als aangegeven op het whiteboard. Ik verlang dan ook dat jullie meewerken aan herstel van onze relatie die node is verstoort. Mocht het zo zijn dat jullie iets van Opa verlangen in het belang van jullie welzijn ben ik daarin natuurlijk welwillend. Derhalve verlang ik ook van jullie dezelfde welwillendheid en toewijding om er samen een fabelachtige middag van te maken. Laten we samen in consensus beslissen hoe we de middag verder zonder kleerscheuren gaan invullen. En om even terug te komen op de afgelopen ongeregeldheden. Ik zal jullie ouderlijk gezag ontzien van jullie daden en zal er enigszins daar zelf ook de vruchten van plukken gezien mijn overschatte vermeende pedagogische kennis. Dank voor jullie geforceerde aandacht en het lijkt me nu het moment om culinair iets voor jullie te betekenen… laat ons pannenkoeken gaan bakken met daaraan gekoppeld de symbolische waarde dat alles weer koek en ei is! <br />
<br />
Volgens mij hadden ze alles gesnapt want het snikken was over en ze snelden naar de keuken om de koekenpan, melk en bloem voor Opa klaar te zetten.<br />
<br />
Het was zeker nog een aangename middag die bekroond werd met het slagen van Tim voor zijn rijbewijs. Op de vraag van Tim wat wij die middag zoal gedaan hadden kwam het verhaaltje van Opa op de eerste plaats en pannenkoeken bakken op de tweede. Van afscheid wilde de kinderen niet horen Opa Skype moest altijd bij hun blijven en werd bedolven met kusjes en knuffels.<br />
<br />
Buitengekomen pinkte ik een traantje weg …..en dacht bij mezelf Opa’s blijven in de regel nooit!<br />
<br />
Geniet maar van uw (Skype)( klein) kinderen<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0A2OPaO7HmT0NSGFwpXlDlUxi_O927H_amljr57mc75rnlWIy_DcLliWB-V1CViWeXGyfmnsxPn3eqKu9Y36hi8jvh9NNVVZQ7GM4HHyL-s_BgpFL12roI50Oe45ZwMwlmkGqS-Yq5NVu/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0A2OPaO7HmT0NSGFwpXlDlUxi_O927H_amljr57mc75rnlWIy_DcLliWB-V1CViWeXGyfmnsxPn3eqKu9Y36hi8jvh9NNVVZQ7GM4HHyL-s_BgpFL12roI50Oe45ZwMwlmkGqS-Yq5NVu/s320/images.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Groet Ferrie<br />
<br />Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-65438762789385883072017-04-03T23:01:00.000+01:002017-04-03T23:01:33.067+01:00Rijvaardigheidsbewijs in buitenland!<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Bijna
verlopen dat is hij, mijn rijbewijs, dus dat vraagt om actie maar hoe, wat, waar?
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ik had hem allang in moeten
ruilen voor een Portugees exemplaar. Ik
ben niet zo accuraat en dat nekt me nogal eens. Na rondgevraagd te hebben werd
mij geadviseerd om eerst een formulier bij een rijschoolhouder op te halen
(gezondheidsverklaring) en die in te laten vullen door een arts. Oké bij deze,
en inderdaad een behulpzaam deskmeisje bij de rijschool kon er mij één doen
bekomen. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nu
nog een arts bezoeken, en daar heb ik dus wel ervaring mee. Deze jongen gaat
echt niet meer in de wachtkamer van het Centro de Saude zitten, tegen de tijd
dat ik dan een dokter zie is mijn rijbewijs definitief verlopen en wacht me een
nieuw rijexamen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Ik had een
beter plan; in een dorp verder zit een privé dokter en daar had ik wel wat geld
voor over. Je behoefde geen afspraak te maken werd mij verzekerd en het is er
nooit druk. Het was even zoeken maar tussen twee winkels een payshop (tijdschriftenhandel)
en een groenteboer zat de praktijk van de betreffende dokter. Het pandje was
nog geen twee meter breed en het bordje met het opschrift “Medico” was niet
groot en maakte een latere ogentest overbodig.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Men had
gelijk, het moment dat ik de wachtkamer binnenstapte piepte juist een patiënt
voor mij de artsenkamer binnen, verder zat er niemand. Ik nam plaats op één der
zes stoelen die ooit een bordeauxrode bekleding hadden gehad en waren nu wat vettig
zwart net als de rest van de ruimte. Ik vroeg me af hoe moeilijk het was om een
ruimte van twee bij drie schoon te houden! Af en toe de voordeur open laten
staan had al veel effect gehad. Goed daar kwam ik niet voor en vond het wel
best. De deur naar de artsenkamer was met
leer gecapitonneerd om het geluid naar de wachtkamer te beperken, wat geen
bijster beste job was geweest want ik hoorde de patiënt om de haverklap rochelend
zijn keel schrapen en kuchen. Ha dacht ik pilletje voor zijn keel en aftaaien jij………mijn
beurt!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Het duurde
toch langer dan mij beloofd was en bekeek het formulier nog eens dat ik eerder
bij de rijschool verkregen had. Nu ik toch zit te wachten zal ik mijn gegevens
alvast invullen dat zal het bezoek verkorten. Na alle tegels en vliegen geteld
te hebben zwaaide plots de deur van het artsenverblijf open en de patiënt werd
uitgezwaaid. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh26oPQfqpl6KEdFcKF8cAwIjoKN1aMdrLOJIqT1_RXuRZvCQVh9CzDs19Y0h3Z2rU05zDqytoww0qy5S5xfZLyfVWD_-IiuWB6mHCLu0l6Hyt3IqShvDzJEHD3Vs5MW1Lqb0_0P31U7u6N/s1600/dokter.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh26oPQfqpl6KEdFcKF8cAwIjoKN1aMdrLOJIqT1_RXuRZvCQVh9CzDs19Y0h3Z2rU05zDqytoww0qy5S5xfZLyfVWD_-IiuWB6mHCLu0l6Hyt3IqShvDzJEHD3Vs5MW1Lqb0_0P31U7u6N/s1600/dokter.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Rochelend en zijn keel
schrapend waarna een kuch, stelde de arts zich voor ……..?? De arts was zeer klein van stuk en
al ruim zeventig hij droeg een papieren artsenjas die veel te groot was en los
om zijn lijf wapperde. Hij deed me denken aan een half afgewikkeld wc rolletje.
Het artsenverblijf zelf was raamloos en werd verlicht met een TL balk waarvan de starter aan het wedijveren was met
de TL-buis om licht te verspreiden. De ruimte was ongeveer drie bij drie meter
met een veel te groot bureau en aan weerskanten een stoel waarvan een
draaistoel, een onderzoeksbed en een kast voorzien van een schuifdeur. Het
bureau was bezaait met papieren en een lamp, asbak met pijp en een pakje tabak!! Aan de artsenruimte was een toilet gebouwd eveneens met een
schuifdeur die openstond waarschijnlijk voor eventueel meer zitplaats als je
als stel binnenkomt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Wat was het
doel van mijn bezoek? Ik overhandigde het formulier met de hoop dat er dan
weinig uitleg nodig was. En dat was ook zo! “ U heeft het al ingevuld” was de
reactie van de arts “Ik heb mijn gegevens alvast ingevuld” was mijn verweer met
enige trots omdat ik het Portugees zo goed had begrepen. “ Dat is mijn werk “
stelde de arts en verscheurde het formulier om daarna een nieuwe te pakken van
een formulierenstapel. Ik was dus voor Jan … bij de rijschoolhouder
geweest. Hij vroeg om mijn rijbewijs en een
cartao de residencia (inwonerskaart) die ik hem netjes overhandigde. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Hij zag dat ik Nederlander was en ontdooide
uit zijn artsen(wc)rol en begon een verhaal over zijn zus die al veertig jaar
in Amsterdam woont en een Portugees restaurant uitbaat aan de overkant van het
Rijksmuseum. Als je die plek kan betalen zal uw zus wel muito dinheiro (veel
geld) hebben stelde ik en hij begon te glimmen en een lach verscheen op zijn
gezicht “Ja meer als ik” was het antwoord en noemde een aantal plaatsen op waar
hij al eens was geweest tijdens zijn bezoeken aan zus lief. Ik heb een
behoorlijke topografische kennis maar vermoed dat al die plaatsen op Vlieland
liggen want ik herkende er geen één van maar op Vlieland ben ikzelf nog nooit
geweest (Of was het zijn uitspraak?)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> Hij vroeg of ik alle categorieën wilde
behouden die op het rijbewijs stonden, (Ja zeker ik heb ze allemaal) “doe maar, hoezo?” hij begon uit te leggen na weer een rochel en
een kuch dat er voor de vrachtwagen en bus een psychologische test vereist was!
Die durf ik niet meer aan, vergeet het maar! Ik vermoed dat ik dan alleen nog
maar in een ambulance mag rijden (achterin met dwangbuis) doe dan alleen de
auto en motor maar. Met het motorrijbewijs wil ik me misschien als ik tachtig
ben nog eens aansluiten bij de Hells Angels voor wat avontuur!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">De test
begon, ik moest mijn arm op een kussen leggen (die met dezelfde stof als de
stoelen in de wachtkamer was bekleed en ook zo vettig), om de bloeddruk op te
meten. Te hoog was de conclusie. Ja dat is me bekend daar heb ik medicijnen
voor! Die schijnen dan niet te werken zei het doktertje en schreef me andere
voor “kosten bijna niets maar ze kunnen je leven redden”. Ik wees op het pakje
tabak “ kost veel maar kan je leven bekorten” Geen lachje kon eraf hij richtte
zich weer op de gezondheidsverklaring terwijl het anti hoge bloeddruk-recept
tussen zijn korte beentjes uit een printer rolde onder het bureau. Wederom
verscheurde hij de verklaring zonder uitleg en begon een verse in te vullen (altijd
moeilijk om een foutje toe te geven). Eindelijk was de taak voltooid en met een
zegel en handtekening overhandigde hij mijn felbegeerde formulier. Ook de
recepten, drie stuks voor drie maanden kreeg ik mee voor de farmacia. Ter
afscheid moest ik twintig euro aftikken, geen wonder dat zijn zuster het beter
deed!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Nu rest mij
nog om bij de desbetreffende instantie mijn rijbewijs te gaan verlengen. Dat
zal wel in de grote stad Coimbra of Leiria worden dat is van mijn dorp een uur
rijden maar met de wetenschap dat ik gezond verklaard ben moet dat wel goed
aflopen. Nee ik mankeer niets….Ik heb hier in Portugal al zoveel mensen met een
hoge bloeddruk zien rijden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Met een
bijna verlopen rijbewijs en met de naam van de straat waar de betreffende
instantie (IMTT) zich bevind in mijn navigatie systeem, gingen we (Ingrid en
honden) vol vertrouwen naar Leiria
afstand 80 km. Ik moet zeggen dat verliep vlot en we hadden het zo gevonden.
Een groot parkeerterrein omsloot het gebouw waar we moesten zijn en stond ook
vol.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Een tip voor de Nederlander als men
met ambtenaren in Portugal of Spanje dan wel Italië te doen heeft, zorg dat je
net voor de lunch aan de beurt bent, je wordt in de regel wat sneller geholpen
en drank en slaap speelt nog geen rol. In dit geval was dat overbodig want het
kantoor werkte gewoon tussen de middag door. De receptieruimte zat vol en er
stonden zelfs mensen buiten. Ingrid wurmde zich langs de menigte om uit te
zoeken waar we moesten zijn Ik verbleef nog even buiten (roken). Ze kwam na
vijf minuten terug en had een nummertje
moeten trekken en meldde dat er nog veertig mensen voor ons waren!! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">We konden al
gauw zien hoe snel ( beter gezegd langzaam) het verliep en Ingrid stelde voor
om maar wat boodschappen te doen tussendoor. Dat is nu niet echt iets voor mij
om weg te lopen! maar gezien de rij mensen leek het me een goed plan. Het
boodschappen doen liep voor mij uit de hand “Moet je nu net deze keer de winkel
leeg kopen” vroeg ik Ingrid maar ze liet zich niet opjutten en stelde voor de
honden ook maar even uit te laten. Ik kreeg de kippenkoorts en maande haar op
te schieten. Na terugkomst bij het IMTT
waren er nog twintig wachtende voor ons…..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">We hebben
die tijd daar uitgezeten. Intussen bedacht ik me opeens, ik heb geen
pasfoto’s helemaal niet aan gedacht, ik
werd ongerust afijn zal wel zien hoe het afloopt. We werden door een bode
verwezen naar een bureau alwaar een dame de papierenzooi in ontvangst nam en ze
begon ijverig de zaak te verwerken, dat gaf hoop. Ingrid gaf antwoord op de
vragen ze kan al redelijk goed communiceren in het Portugees. Plots gaf de dame
aan dat ik naar een ander bureau moest waar iemand mijn pasfoto zal maken……
Pffff voor niets me druk gemaakt. De
pasfotoneemster liet me het resultaat van haar werk zien en vroeg of ik
tevreden was. Al had ze me blote kont gefotografeerd ik vond alles goed.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Uiteindelijk
kreeg ik een formulier wat dienst moest doen als voorlopig rijbewijs en het zal
twee maanden geldig zijn, mocht ik dan nog geen nieuw rijbewijs ontvangen
hebben moest ik het formulier komen laten verlengen!!…. wel, wel. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Na mijn
postbus bijna twee maanden elke dag te hebben geleegd behalve op zondag en
maandag was er nog steeds geen rijbewijs! Het voorlopig rijbewijs dreigde te
verlopen en ik zal me weer bij het IMTT moeten gaan vervoegen. Ik dacht nog,
eerst verloopt mijn rijbewijs en nu verloopt mijn voorlopig rijbewijs, zal ik
nu een voorlopig voorlopig-rijbewijs krijgen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Het
formulier zal het weekend verlopen en ik koos ervoor op donderdag te gaan want op
vrijdag is het overal drukker. Daar gingen we weer …richting Leiria 160 km op
en neer incalculerend dat het ons weer een dag gaat kosten. Deze keer hadden ik
wat meer geluk temeer omdat we niet om boodschappen konden, we waren namelijk bijna
gelijk aan de beurt. De juffrouw checkte de computer en gaf ons te kennen dat
het rijbewijs ergens onderweg was. We kregen een nummer op een formulier voor ons
plaatselijk postkantoor nog altijd 7 km van ons dorp en moesten daar maar eens
gaan vragen. Aangekomen bij het postkantoor moesten we toch wachten want het
was lunchtijd! Om halfdrie ging de deur open en Ingrid ging polshoogte nemen. Ze
kwam terug met een lach op haar gezicht, de postbeambte had haar verteld dat de
postbode uitgerekend vandaag onderweg
was om de gehoopte post af te geven en zo niet ….morgen terugkomen. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Terug in ons
dorpje keek ik vol spanning in de brievenbus……leeg Ik had niet anders verwacht! dan morgen maar
weer terug naar het Postkantoor. Een uur na thuiskomst stormt een autootje van
de post toeterend ons straatje in met grote haast, de postbode komt de auto
niet uit vandaar het toeteren . We moesten voor ontvangst tekenen en hij overhandigde
een DICHTE enveloppe “Alstublieft uw rijbewijs” riep hij triomfantelijk alsof
hij wist hoeveel moeite het ons gekost had….. waarschijnlijk was dat ook zo!! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Had ik maar
voor de (drukke) vrijdag gekozen dan had ik geen dag verloren en met een nieuw rijbewijs naar Leiria kunnen gaan……of ?
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Groet,
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">Rijvaardige Ferrie<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 107%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-52618890403701412962016-10-02T13:22:00.000+01:002016-10-02T13:22:34.919+01:00Reizen zit in je bloed (het onverwachte kun je verwachten)<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt;">Ik ben graag
op verschillende plekken maar het reizen op zich is niet mijn favoriete
bezigheid. Een autotrip vind ik heerlijk al de andere manieren van verplaatsen
is voor mij een crime. Ik ben mondig genoeg maar zodra ik zelf op reis ben, ben
ik een onzekere toerist. Het is daarom dat ik alles van tevoren laat regelen
door Ingrid en dan nog blijf ik onzeker. Hieronder een verslag van een reisje
Portugal-Nederland.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Het is niet
moeilijk volgens Ingrid “Ik breng je naar de trein en daarna stap je in het
vliegtuig en één van onze jongens komt je ophalen “ . Alles was geregeld
treinkaartje en vliegticket online besteld and go. Half twaalf vanaf Pombal treinstation (Portugal)
een anderhalf uur durende reis met de trein naar Lissabon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Oké ik werd
netjes afgezet op het station om 11.00 uur en mijn trein zou om 11.25
vertrekken. Een treinkaartje is gelijk een plaatsbewijs en het is voorzien van
alle informatie; de trein, de wagon, de plek, tijd, perron enz. Ik kies er
graag voor om overal op tijd te zijn (onzekerheid) om geen verrassing tegen te
komen.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 18.6667px;"><br /></span><span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxD6wme_OpHqK-zrgEM8bOpAHwimcOGgtVP8OeM347Q5h7a7Yd8W-nHWsDo2gDJJM-Yes_zCA-vTAgCCkAVqT9e_tMrlcpiCtJHnmjX3hZax8yLhOrBp7d9wKf0CPgruud3__sBCwlx3l7/s1600/onzeker.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxD6wme_OpHqK-zrgEM8bOpAHwimcOGgtVP8OeM347Q5h7a7Yd8W-nHWsDo2gDJJM-Yes_zCA-vTAgCCkAVqT9e_tMrlcpiCtJHnmjX3hZax8yLhOrBp7d9wKf0CPgruud3__sBCwlx3l7/s320/onzeker.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Met een uitgeprint treinkaartje in de hand en een koffertje ben ik in afwachting van.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Om 11.15u. dendert een trein het station binnen, is dat mijn trein? of …. nogmaals check
ik mijn print (en ik had hem al 10 keer bekeken) is dit nu een sneltrein? of een
boemel? Ik krijg het warmer dan het al is in Portugal …Ik doe het niet! dit is
niet mijn trein! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Ik stel mezelf gerust als hij weer vertrekt, stel dat het die trein wel was dan bel ik toch gewoon Ingrid. Na vijf minuten komt gelukkig de volgende en weer
check ik de print, yep dat is hem ik worstel me naar binnen in de eerste beste
wagon, ik zoek mijn wagon en plaats in de trein wel uit! Ik ben alvast binnen.
Natuurlijk, op mijn plek (die genummerd is) zit een oudere man die me laat
weten dat ik op zijn aangewezen plek kan gaan zitten, hij wilde graag aan het
raam zitten bij zijn vrouw, dat oude treinstel wist zeker niet hoe onzeker ik
was! Ik nam zijn plaats en wachtte af.. het was geen probleem voor de
conducteur die controleerde.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">De trein
vertrok en ik nestelde me in de comfortabele zetel, ziezo etappe één is in gang
gezet. Even nog kijken waar ik het vliegticket gelaten heb en wanneer de vlucht
ook alweer vertrekt: rond 15.30 mooi, tijd zat. Na tien minuten stopt de trein
en informatie via een luidspreker geeft aan dat er een klein probleempje op
het spoor zich voordoet, geschatte oponthoud tien minuten. Ja dag, dit is
Portugal dus zal het wel twintig minuten zijn dacht ik. En ik had gelijk het
duurde wat langer …niet goed voor mijn vertrouwen maar allee ik kon het af. De
trein vertrok en ik begon te rekenen hoe laat hij nu zou aankomen in Lissabon,
tegen half twee was mijn conclusie, kwartiertje naar het vliegveld niets aan de
hand dus. Ik merkte wel dat de trein niet zo snel meer ging als in het begin en
na tien minuten stopte hij weer. Ja kom op zeg nu werd ik een beetje nerveus en
ook geen informatie deze keer dus ik troostte me met de gedachte dat het niet
lang zou duren. Dat dacht je, toch weer een half uur en in dat half uur stierf ik
duizend doden. Ik maakte mezelf weer wijs dat er niets aan de hand was want als
ik het niet haal ga ik toch gewoon weer naar huis. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Eindelijk bereikten we
Lissabon een kwartier met de metro en het is gepiept. Wat metro! Ze kunnen me
wat ik pak wel een taxi! Ik gooide mijn koffertje in de taxi en liet de
chauffeur weten dat ik graag vervoerd wilde worden naar het vliegveld en wel…
terminal 2. De taxi was nog maar net vertrokken en we stonden al in een file,
de chauffeur haalde zijn schouders op en verontschuldigde zich : “ Ja het is
vanavond voetbal en iedereen wil graag op tijd thuis zijn” Ik dacht er even aan
om te gaan lopen toen de taxi voetstaps begon te rijden. Het bleken niet de vroege thuisgangers te zijn, maar
een verkeersongeluk dat voor de file zorgde.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Tegen half
drie bereikten we terminal 2, de chauffeur had niet terug van het hem
aangeboden geldbiljet en ik dacht stik maar en de groeten en liet hem na deze
riant betaalde rit gaan ……</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Ik moest eerst roken, had m`n shagje in de taxi al
gedraaid. Ik werd wat rustiger omdat ik vertrouwd was met deze terminal want ik
was er immers eerder geweest. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Bij binnenkomst sloeg de schrik om mijn hart,
gvd heel de boel was verbouwd en zeker niet meer vertrouwd. Ik volgde de
bordjes met mijn ticket in de hand tot het controle poortje waar een
allervriendelijk lief meisje de tickets scande. Het scannen is een fluitje van
een cent maar niet bij mij. De print was niet duidelijk genoeg en ik vervloekte
onze printer thuis en ook een beetje de printster (maar niet aan een ander
vertellen hoor), het meisje verwees me naar de balie van Ryanair misschien dat
ze daar wat voor me konden doen. Ik vervoegde me bij de incheckbalie waar natuurlijk
een rij van Lissabon tot Tokio stond in te checken en dat kon nooit mijn
vlucht zijn want daar waren die mensen flink te laat voor. Enig idee hoe lang
mensen er over doen om hun koffer in te checken? Ik verdomme wel! De zenuwen gierden door mijn keel, eindelijk na een paar
reizigers kwaad aangekeken te hebben kon ik het probleem voorleggen aan een
Ryanair-incheck-stewardess-meid waarvan ik verwachtte dat die heel moeilijk
ging doen. Niets was minder waar “Oh geen probleem hoor meneer ik print even
een vervangend ticket uit” en ze vervolgde met “maar u moet wel opschieten
hoor” Ja dat was geen nieuws voor mij!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Ik wist nu
vlot de weg naar het lieve scanstertje
en na een goed scan-moment sloot ik me aan in de rij reizigers bij de
beveiligingspoortjes. De tijd begon te dringen. Iemand voor mij in de rij
ontwaarde een verlaten reistas en de rapen waren gaar. De beveiliging werd
erbij geroepen en het onderzoek startte. Er werd geroepen in alle talen van wie
de tas eventueel zou kunnen zijn! We werden naar achter gedirigeerd, verdorie
ik wou alleen naar voren ik wilde door die poortjes. Net toen de spanning naar
het hoogtepunt ging stijgen meldde (ik blijf netjes) een vrouw zich, die de tas
claimde. De spanning vloeide weg en de tijd ook. Ik moest me haasten naar de
gate, </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihyphenhyphenHBEWlPa7aIVvsrlwY9rqwzhsWFRt7_Hop6_wY4FDkft9ZLYKtam0qh0csy2DOy3xsDdObHJWJwYOp2PHlpx4f6pQR7K7RRlDlDm-NK8djA2ZS4s69wfokQPq9b27Nzl2W_TU93CtTqu/s1600/ren.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihyphenhyphenHBEWlPa7aIVvsrlwY9rqwzhsWFRt7_Hop6_wY4FDkft9ZLYKtam0qh0csy2DOy3xsDdObHJWJwYOp2PHlpx4f6pQR7K7RRlDlDm-NK8djA2ZS4s69wfokQPq9b27Nzl2W_TU93CtTqu/s1600/ren.jpg" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">de hal was leeg en ik </span><span style="font-size: 14pt;">kreeg het weer warm een stewardess wenkte me om
haast te maken nou ik liep nou niet bepaald te slenteren, ze controleerde mijn ticket
en wees de uitgang naar het toestel. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">De hele Ryanair rij reizigers voor het
vliegtuig waren al aan het inschepen ……eindelijk ik had het dus gehaald! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">De rust
keerde pas weer in me terug toen ik mijn plaats in het vliegtuig innam. Euforie
nam de plaats in voor de angst…. het kon me allemaal niets meer schelen ik was
binnen, een stewardess kwam me zelfs een riante plaats aanbieden bij de nooduitgang
6 stoelen voor mezelf eindelijk iets positiefs. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">De Piloot stelde zich voor (of
je die gasten ooit nog moet aanspreken) en liet ons weten dat wegens een
luchtverkeersleidings-staking boven Frankrijk het vliegtuig één of misschien
wel twee uur later zou vertrekken…….. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Ach joh waarom
haasten?! Pffffff<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Volgende
keer ….. “ de terugreis ”<o:p></o:p></span></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-44008721674198101492015-11-12T15:01:00.000+00:002015-11-12T15:47:08.477+00:00Nog éénmaal de Sint<div class="MsoNormal">
Het was op een bijeenkomst met vrienden die me aanzette tot
het nadenken over ons Sinterklaasfeest. Het betrof hier Engelsen, Amerikanen en
Portugezen. Er werd gegeten en gedronken op een mooie novemberdag bij 25 graden
toen mij plotseling werd gevraagd wat de commotie nu toch was op ons
kinderfeest Sinterklaas. Men had er wel wat van gehoord maar geen idee wat er
exact aan de hand was in ons landje. Het was aan mij om daar nu eens uitleg
over te geven. Ik besefte plotseling hoe ingewikkeld het was om in een andere
taal deze materie uit de doeken te doen.</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ik begon strijdvaardig; Sinterklaas is een bisschop geboren
in Mira in het land Turkije maar moet zijn verhuisd naar Spanje want hij komt
tegenwoordig uit Madrid. Hij reist naar Holland per stoomboot, dus het was geen
moslim? werd er opgemerkt, ik begon in de gaten te krijgen dat dit geen
makkelijke middag ging worden! Ik vervolgde mijn verhaal; de Sint was een
beschermheilige voor de kinderen en derhalve de voedingsbodem voor een kinderfeest
om hem te eren. Op zijn geboortedag worden de kinderen getrakteerd op
cadeautjes uit naam van hem. Men vond het vreemd, een katholieke heilige in een
merendeels protestants land en jullie Hollanders eren hem! Ik liet hen weten
dat de zuidelijke provincies overwegend katholiek zijn maar dat het feest nu zo
geëvalueerd is dat bijna iedereen het viert zoals bij jullie de kerstman een
belangrijk figuur is. Vragen werden nu op mij afgevuurd alsof ik al de
antwoorden had. Hoe zit het nu met de rel die is losgebroken over de zwarte
helpers van de Sint?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Het is allemaal traditie, de Sint heeft zwarte helpers. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Staan ze symbool voor de slavernij? Ja ik vermoed van wel
want in heel wat liedjes wordt verwezen naar een knecht! en knecht vind ik
slaverig klinken! En nee het is onzin zoals door mensen beweert wordt dat het
door de schoorsteen komt dan had de Sint toch na een werk-nacht wel kunnen
vragen of ze hun smoel willen gaan wassen! Hoe meer ik moet uitleggen hoe
moeilijker ik het vind. De beleving en inhoud van het Sintfeest veranderd per jaar stelde ik. Vroeger toen ik kind was
stond de Sint garant voor een stukje bijsturing in de opvoeding “ Wie zoet is
krijgt lekkers wie stout is de roe!” dus als je stout was of dacht dat je het
was geweest, kon je een pak slaag verwachten van die “ roetmop”. Ik weet dat
mijn donkere medemens niet blij is als ik “roetmop” gebruik maar mijn angst van
toen, legitimeert deze titel naar mijns inziens. Ook werd gedreigd met een
vervoer in een jutezak naar Spanje, ver weg van je familie om nooit meer terug
te komen.<o:p></o:p></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinRgP78ZWHTIsp9uZDSkCSKWGqMaRDtFTNXA2WlKtnH63ezIZbfqJi8yncFgQalq_V47nRi5Rrzn8fTCkdeKhfzGKoALeryN5Hauc5caPjc9lSKKaEYfAQx3EBgK1VSukFQiuspBItRx7l/s1600/sint.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinRgP78ZWHTIsp9uZDSkCSKWGqMaRDtFTNXA2WlKtnH63ezIZbfqJi8yncFgQalq_V47nRi5Rrzn8fTCkdeKhfzGKoALeryN5Hauc5caPjc9lSKKaEYfAQx3EBgK1VSukFQiuspBItRx7l/s320/sint.gif" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter">
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0">
<v:f eqn="sum @0 1 0">
<v:f eqn="sum 0 0 @1">
<v:f eqn="prod @2 1 2">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @0 0 1">
<v:f eqn="prod @6 1 2">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth">
<v:f eqn="sum @8 21600 0">
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight">
<v:f eqn="sum @10 21600 0">
</v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas>
<v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f">
<o:lock aspectratio="t" v:ext="edit">
</o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape alt="http://gratis-sinterklaaskaarten.shytone.nl/kaarten/306-03.gif" id="Afbeelding_x0020_2" o:spid="_x0000_i1026" style="height: 162.75pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 247.5pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title="306-03" src="file:///C:\Users\FWESTP~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.gif">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Dat komt nu niet meer voor, de Sint en zwarte Piet zijn
milder geworden omdat het niet meer in deze tijdgeest past. Dus de mensen die
nog altijd voor tradities gaan moeten hier maar eens over nadenken! Wat ook vreemd
is dat het vaak als een Nederlandse traditie wordt aangemerkt maar dat vroeger
een groot gedeelte van de protestanten met name gereformeerde stromingen
helemaal geen Sinterklaas vierden. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
De issue in ons land is, moeten nu de pieten zwart blijven? De donkere mensen (kinderen) zouden hier door
in verlegenheid zijn gebracht omdat het beeld die de “ zwarte Piet” uitdraagt een verwijzing naar de slavernij zou zijn. Of
kunnen we nu naar de tijdsgeest een andere invulling geven aan de medewerkers
van de Sint. En is de Sint zelf nog wel koosjer? gezien de perikelen binnen de
katholieke kerk over het misbruik van kinderen door priesters en geestelijke
(er zitten er nog al veel op zijn schoot). Vreemd het enige land waar het gevierd
wordt is het onze en een gedeelte van België. De
traditie “ Sinterklaasfeest” is aan het
wankelen, buitenlandse invloeden worden groter, ook de kerstman komt nu
tegenwoordig bij sommige kinderen langs.</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="text-align: center;">Kinderen zijn nu ook </span><span style="text-align: center;">veel mondiger dan vroeger en de leeftijd van het geloven in het feit dat
de Sint hun cadeautjes brengt ligt veel lager dan vroeger. De ouders betalen
het gelag en de Sint speelt er mooi weer mee. Dus boven de vier jaar kun je het
wel vergeten met je feest. De kinderen nu weten heus wel dat een ticket van
Madrid naar Eindhoven met Ryanair maar 30 euro kost en dus een bootreis van
vele dagen overbodig is.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Misschien is het tijd om de hele traditie over boord te
gooien. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhttuYwoX3404UJhtgOpk2LFn1iAEohcG-MNFBqNNOJVFRv7cbh7jMSUzJiAwD0VWCA8OAg7piAmOI0MQMxePrwjmS3YZ_y5CZXzFiYMyoE9TA0ou9883i4jYdNR1NejJA5qYv5gay7WGDV/s1600/sint1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="259" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhttuYwoX3404UJhtgOpk2LFn1iAEohcG-MNFBqNNOJVFRv7cbh7jMSUzJiAwD0VWCA8OAg7piAmOI0MQMxePrwjmS3YZ_y5CZXzFiYMyoE9TA0ou9883i4jYdNR1NejJA5qYv5gay7WGDV/s320/sint1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Waarom zouden we de kinderen niet laten weten dat wij degene zijn die hun
cadeautjes kopen. Waarom zou een traditie langer moeten bestaan dan wij leven
….we zijn er ook maar tijdelijk. Een heleboel beledigde groeperingen en
discussies zullen er niet meer zijn of
toe doen met mijn volgende oplossing:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<v:shape alt="Sinterklaasfun: Het is weer vijf december" id="Afbeelding_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 235.5pt; mso-wrap-style: square; visibility: visible; width: 290.25pt;" type="#_x0000_t75">
<v:imagedata o:title=" Het is weer vijf december" src="file:///C:\Users\FWESTP~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image002.jpg">
</v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
We zouden in plaats van de Sint zijn verjaardag, zijn
sterfdag kunnen herdenken (niet ondenkbaar gezien zijn zeer hoge leeftijd die
hij claimt) en een geschikte datum afspreken ergens in de zomer of wanneer het
beter uitkomt. Door het Sint-herdenkingsfeest
te vieren kunnen de kinderen en volwassenen toch hun cadeaus blijven ontvangen
en geven, en de middenstand wordt bij deze niet gedupeerd, kortom economisch
verantwoord. Het opdraven van verklede en geschminkte figuren is niet meer
nodig en een eventueel monument of standbeeld staat er het hele jaar. Wij
zullen in de toekomst worden benijdt omdat onze generatie de verjaardag nog
heeft gevierd.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik zie wel wat voordelen maar zoals het altijd in Nederland
gaat…. <span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Het zou zomaar een discussiepunt kunnen worden !</span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">Groet Ferrie</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-3400125425149901322015-05-10T16:40:00.005+01:002015-05-10T16:44:45.553+01:00Geiten<div>
</div>
<div>
De inwoners van ons dorp leven nog het “plattelandsleven”! ( en dat in de bergen) groenten en fruit verbouwen ze nog merendeels zelf alsook het houden van kippen, kalkoenen, varkens en geiten voor het vlees en eieren . Dat betekent dat de vrouwen op het dorp naast hun huishoudelijke taken veel meer werken en zorgen dan de man des huizes die meestal een reguliere baan heeft en in de avond eten op tafel verwacht. Het lijkt nu wat ouderwets maar ik kan jullie verzekeren dat het juist de vrouwen zelf zijn die kiezen voor het thuiswerk. Ik heb hier nog nooit een vrouw zien stil zitten inclusief die van mij zelf: Onkruid wieden, brood bakken, beesten verzorgen, schoonmaken, metselen, vruchten plukken, geiten weiden, ga zo maar door. Jullie zullen begrijpen dat hun tuin, boomgaard en beesten heel belangrijk voor hen zijn!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgADzKIKEWgG64sd31VZXKKD7xT0_vLaec3dUDxs2Pv694io3teunViGQ-Qs9SEcdYB_qgszr0_LcRemcYKs2XFnu5UPSXI4pV0UWreWCu0jOG0xPhlHx5dBfDxTBnBsucHfqiC2PoRF_QG/s1600/06Gathering-the-goats.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgADzKIKEWgG64sd31VZXKKD7xT0_vLaec3dUDxs2Pv694io3teunViGQ-Qs9SEcdYB_qgszr0_LcRemcYKs2XFnu5UPSXI4pV0UWreWCu0jOG0xPhlHx5dBfDxTBnBsucHfqiC2PoRF_QG/s320/06Gathering-the-goats.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Het was een heerlijke dag. Niet al te warm en het buitenleven was in volle gang. Ik zelf had wat werkzaamheden aan mijn decadente zwembad. Plots brak er wat tumult uit in ons kleine straatje stemmen riepen door elkaar en een groepje vrouwen en gepensioneerde mannen verschenen aan de rand van ons moestuin waar Ingrid onkruid aan het wieden was. De afstand tussen mij en het groepje was te groot om ze te verstaan (als ik ze al verstond al stonden ze naast me) ze spraken Ingrid toe en al gauw bleek wat het tumult had veroorzaakt ……er was een geitje zoek!<br />
<br />
Een van de oude mannen had even de taak van één van zijn dochters overgenomen en was in alle vroegte de geiten aan het weiden geweest maar kwam terug met vier van de vijf! de dames waren niet geamuseerd en nu was het halve dorp op zoek naar het vermiste geitje. Om hier de omgeving uit te kammen kom je toch een aantal obstakels tegen zoals: Bossen, riviertjes, poeltjes, rotsen, bergen, ruines, schuurtjes, dus ga er maar aan staan! Niettemin er werd door één ieder gezocht, ook Ingrid liet zich verleiden om een zoekmomentje in te lassen in haar toch al zo drukke bestaan. Ik had zoiets van, een jong geitje die komt wel terug naar zijn moeder en mijn zwembad moet klaar voor de eerste gasten komen.<br />
<br />
Ingrid kwam een paar uur later terug en meldde mij dat ze niets gevonden hadden tot nu toe. Na de lunch werd de zoektocht voortgezet uitgevoerd door de dorpsgenoten die nu moedergeit hadden ingezet als lokmiddel, het geblaat of gemekker van haar zou het geitje misschien doen wederkeren. Laat in de middag was er nog alsmaar geen resultaat en het wachten was op de mannen die spoedig van het werk zouden thuis komen. De mannen werden na thuiskomst ingezet en de zoektocht ging voort. Het geitje moest voor het donker terug gevonden worde, het eventuele gevaar dat loslopende honden of ander gedierte het geitje eerder zouden vinden is dan niet ondenkbaar.<br />
<br />
Het was warempel een soort van druk in en rond ons dorp en ik werd er een beetje kriegel van temeer omdat ik me eigenlijk verplicht voelde om aan de zoektocht mee te doen. niet omdat ik daar te lui voor was maar ik had meer zo iets van dat beestje komt vanzelf wel thuis. De dwang om mee te zoeken werd alsmaar groter en ik zwichtte. Enkele mannen van de bosbouw waren te voet de omgeving van het dorp aan het doorzoeken. Ik had voor mezelf andere plannen ik stapte in mijn auto en reed vervolgens de bergen in boven ons dorp. Er was een groot gedeelte bos op de berg in de afgelopen maanden gekapt en dat zou mij een groot uitzicht verschaffen op de velden rond ons dorp. Ik stopte op de berg en begaf me naar de top. De berg die voorheen uit een bos met eucalyptusbomen bestond rook nog zeer sterk naar dampo en tandpasta omdat eucalyptusbladeren nu eenmaal zo ruiken. Ik bedacht me opeens dat de koalabeer het enige dier moest zijn wat niet uit zijn bek stinkt. Als een indiaan met een hand boven de ogen speurde ik het dal en de berg af,veel witte stenen en zelfs verwaaide plastic zakken zag ik voor het geitje aan.<br />
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl9HlYfXMdeB_tolOULi9c4-PPe7QUoADZqHZTbUrHP7vAVpKFUHvC8dIZFu6TotNWpU4GVwCg3Qfj4xEX56CSoO6FQyAZjCewgUo2AtQ3EDZTqPSNESU2aCZgBRty03e7gB07EUH7uG9I/s1600/goat-and-argan-tree.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl9HlYfXMdeB_tolOULi9c4-PPe7QUoADZqHZTbUrHP7vAVpKFUHvC8dIZFu6TotNWpU4GVwCg3Qfj4xEX56CSoO6FQyAZjCewgUo2AtQ3EDZTqPSNESU2aCZgBRty03e7gB07EUH7uG9I/s320/goat-and-argan-tree.jpg" width="240" /></a></div>
<div>
Ik hield het voor gezien draaide een sjekkie en mezelf rechtsom en tot mijn stomme verbazing lag daar aan de rand van het nog bestaande bos het geitje rustig te slapen. Bij het benaderen schoot het beest wakker en ging een eindje verder weer liggen. Die was dus niet te pakken maar ik wist waar hij was en reed vervolgens terug naar het dorp om hulp te halen. Na enig zoeken omdat de eigenaren ook nog zochten kon ik hun de goede tijding brengen en met een zak geitenvoer in de vorm van korrels kon ik Jose en Fátima met hun geitje herenigen. Ze zouden wel naar huis lopen en Jose wees me er nog even op om een glas wijn te komen drinken bij hun thuis.</div>
<div>
<br />
Ik wist niet wat ik overkwam alsof ik een verloren kind had thuisgebracht en met een glas wijn liep het niet af. De zoekploeg had zich daar al verschanst en dronk er lustig op los. Het nodige eten kwam op tafel en nog verschillende zware drankjes, het werd een kompleet feestje. Ze vonden het bijzonder wij berg en bosmensen hebben ons laten aftroeven door die buitenlander. Na de nodige wijntjes kon ik hun wel mijn geheim vertellen als speurneus “Je moet denken als een geit” was mijn stelling en daar waren ze het opvallend gelijk mee eens. Bij het naar huis gaan riep nog één van de geitenzoekers : “Als je vannacht nu een geit kidnapt hebben we morgen weer een feestje”<br />
<br />
Daags daarna kwamen die lieve buren hun dank betuigen in de vorm van een pas geslacht kalkoen en dozen met eieren een gevoel van schaamte overviel mij, zij hadden de hele dag gezocht en ik was eigenlijk een sjekkie gaan roken op een berg.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4T07kbtlzSUFBLs5_6_HbOCNPMFaUIzcEr4Bo28SQvXGHP2i_4M-_x9t2hHoTpI9HxNX8BjR3Nm7tpv2INte_n1-l0BMZg8e9LEz0wnmU1ITZxet2eePEzbI-9U5ndbKWie-vZvgM4csK/s1600/f22c9b7602f6f0ab36a57e78bfa268f7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4T07kbtlzSUFBLs5_6_HbOCNPMFaUIzcEr4Bo28SQvXGHP2i_4M-_x9t2hHoTpI9HxNX8BjR3Nm7tpv2INte_n1-l0BMZg8e9LEz0wnmU1ITZxet2eePEzbI-9U5ndbKWie-vZvgM4csK/s200/f22c9b7602f6f0ab36a57e78bfa268f7.jpg" width="132" /></a>Maar stiekem vond ik het ook wel Gei(tig)nig !!<br />
<br />
Groet Ferrie</div>
<div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-2711692835042667042015-04-18T11:24:00.001+01:002015-04-18T11:24:31.830+01:00Overgang<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">De hormonen -en
gemoed verandering van de vrouw op latere leeftijd bedoel ik met bovenstaande
titel. Moeten wij daar als man iets van vinden? Ik word er mee geconfronteerd
en ga er wat van vinden!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Je hoort er wel eens over maar dat betreft je moeder
of oma dus is het iets voor later. Later komt vanzelf en eerder dan je denkt.
En nu is het voor mij later!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Het schijnt dat overgangsverschijnselen zich in
degradaties voordoet, niet iedere vrouw heeft extreme klachten. Ik kan alleen
beschrijven wat ik hoor en meemaak, mannen doe je voordeel met wat er nu gaat
komen. Je bent er zomaar nog niet achter wanneer het zover is. Enkele tips of
aanwijzingen: Het moment dat je partner (aangenomen dat het een vrouw betreft)
zichzelf plotsklaps begint toe te wuiven met een folder van het kruitvat of Etos
dan wijst dat op een hitte aanval, dat hoeft nog niets te betekenen, we hebben
het allemaal wel eens warm. Als je dan zegt dat ze zich aanstelt omdat het niet
warm is en je krijgt de wind van voren is het tijd om eens te fronsen. Wijs
haar er dan eens op waarom ze zo naar je uitvalt, mocht het antwoord zijn dat
ze de laatste tijd zo slecht slaapt behoef je niet meer te fronsen dan is het
beter om begripvol te knikken en je conclusie te trekken… het is zover!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6NksmH_i63vL1HKtDRJMHbQsN8IGO1YtCUxvKZjWH9pEgarq95aECdunAfwZ36mZCmCVPlQJNy8fmKZeWi6uJkRLIg4keMoo0SfRs7wexiRR4jdb08MOnLdTflRopfL0rVwksiC3MFXBi/s1600/kruis.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6NksmH_i63vL1HKtDRJMHbQsN8IGO1YtCUxvKZjWH9pEgarq95aECdunAfwZ36mZCmCVPlQJNy8fmKZeWi6uJkRLIg4keMoo0SfRs7wexiRR4jdb08MOnLdTflRopfL0rVwksiC3MFXBi/s1600/kruis.jpg" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-size: 12pt;">De overgang heeft iets gemeen met de treinovergang, je moet soms wachten tot het rode licht gedoofd is.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;">Vrouwen
in de overgang kan volgens deskundigen jaren duren soms meer dan een decennium. Overgang is een onduidelijke beschrijving er
zijn voor vrouwen meer overgangen : </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;">1<sup>e</sup> overgang van meisje naar vrouw </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;">2<sup>e</sup> overgang van vrouw naar moeder </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;">3<sup>e</sup> overgang van vruchtbaar naar onvruchtbaar</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt;">Eventuele 4<sup>e</sup>
overgang naar het hiernamaals, is een geloofskwestie en staat niet zo vast als
de eerste drie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Potdorie
altijd die vrouwen krijgen het voor hun kiezen het begint al vanaf dat ze van
meisje vrouw worden, menstruatie en de bijbehorende klachten kunnen tot de
overgang duren. Het baren van kinderen, ook geen kleinigheid. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Dat is iets wat
wij (mannen) ons nooit kunnen voorstellen, het moment dat ik daar aan denk om
zelf een kind te krijgen doet me al gruwen. Ja ik weet ook wel dat de vrouw
niet langs haar plasbuis baart dat zou nog meer zeikers op de wereld brengen
maar het kind gaat er toch vlak langs en niet zonder pijn. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Het is jammer dat je
als man eerst ouder moet worden om daar meer respect voor te hebben. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Misschien
moeten we er iets mee doen, met het feit dat de overgang intreed. Een nationale
herdenkingsdag er bestaan genoeg dagen in een jaar die ergens aan refereren of
gevierd moeten worden zoals: Valentijn, Moederdag, </span><span style="line-height: 18.3999996185303px;">Secretaressedag</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, Rokjesdag, etc. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiObC82k1lSUUsVXURnaWoBYCiM353PUzAwuXuujFTny-xUPYdKh26fwXGExPuDuYQyHsqULx2cE1R913kvRBaAAMpkYV1U1OOJNXVmw9uIrusC1atF29KSVJ2O4Aup4zGcfkaB1LvQZRs9/s1600/20150415_113112.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiObC82k1lSUUsVXURnaWoBYCiM353PUzAwuXuujFTny-xUPYdKh26fwXGExPuDuYQyHsqULx2cE1R913kvRBaAAMpkYV1U1OOJNXVmw9uIrusC1atF29KSVJ2O4Aup4zGcfkaB1LvQZRs9/s1600/20150415_113112.jpg" height="168" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ik stel voor om een nationale EE dag (einde eisprongdag) te introduceren, een
soort herdenkingsdag ergens in het voorjaar onder het motto: “Het kan zomaar je laatste eisprongdag zijn”
dat zou een aardige erkenning kunnen zijn voor al die vrouwen die dit ondergaan.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: NL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><br /><!--[endif]--></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Wij zelf
(mannen) lijden er natuurlijk zelf het meest onder laat dat duidelijk zijn! En
dan vergeet ik even licht wat je kan overkomen als je een lesbische relatie
hebt “een dubbele overgang” dan zou je het “spoor” wel eens bijster kunnen
raken. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Stemmingswisselingen
kunnen je verward doen raken. Je lief aankijken kan omslaan in een duivelse blik
zonder dat je weet wat je hebt uitgevreten. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Als je een auto wilt kopen stelt ze
dat die oude nog niet kapot is en als die kapot gaat had je maar een nieuwe
moeten kopen. Ze heeft meer aandacht nodig en attentie je dient haar af en toe
te verrassen met een etentje of cadeautje. Het is niet aan te raden om het nu
populaire boek vijftig tinten grijs voor haar te kopen en als je het toch doet
is het beter om te benadrukken dat het om een fictie of geschiedenisboek gaat. Het
is ook niet aangenaam om in je nachtrust
gestoord te worden omdat vrouwlief theatraal wapperend vanwege een opvlieger
het bed weer eens verlaat en later als een afgekoelde ijsberin weer in bed
stapt. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Bij de overgang is de behoefte
aan knuffelen en aandacht groter dan de lust in seks, daar moeten we wat
ontberen. En als die behoefte dan toch eens vervult moet worden door beiden is
het ook niet altijd alles , door de hormoonverstoring is de natuurlijke smering
bij de vrouw ook niet meer wat het was, het gevolg is dat je “grote” vriend die
zijn viriliteit dus de stevigheid ook al wat heeft verloren vanwege zijn
leeftijd het feestje maar eens wat vaker overslaat. Het is niet anders, het
idee dat je door een rol (Bolletje)beschuit moet worstelen tijdens een vrijpartij
ontneemt je wel enige lust. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ik kan jullie gerust stellen mannen het komt later
allemaal goed! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Vroeger toen was alles beter!
Ik weet nu waar die kreet vandaan komt.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKzFQaFSf4UDl11ZYxPBXHMlEluNnetQoEe-6wKgnwr3r_7PbG2AbsQnZJ6choWHD4nM8NeFxqAxBH9blnu-SXARWlWn0AhZ6MSQS_at-iKUBCgnLDEHvEVNz0v2kJw9SgjPhwUxVx2x2/s1600/Overgang.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKzFQaFSf4UDl11ZYxPBXHMlEluNnetQoEe-6wKgnwr3r_7PbG2AbsQnZJ6choWHD4nM8NeFxqAxBH9blnu-SXARWlWn0AhZ6MSQS_at-iKUBCgnLDEHvEVNz0v2kJw9SgjPhwUxVx2x2/s1600/Overgang.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ik hoop na
deze overgangsperikelen dat jullie (vrouwen) nog heel veel onvruchtbare jaren tegemoet
kunnen zien. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Groet,
Ferrie </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-81345184520237580442015-02-27T11:55:00.000+00:002015-02-27T12:11:53.511+00:00Hooligans<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;">Eerste
lezing</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 16pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Een vriend had het plan opgevat om met zijn vrouw een weekje
Rome te bezoeken en een vriend is een vriend die het dan leuk vind als je
meegaat. In de eerste instantie heb ik niet veel behoefte meer om vakantie te
vieren omdat ik zelf in een “vakantie paradijsje” woon. Maar een vriend is een
vriend als die eens doet wat zijn vriend leuk vind. En in goed gezelschap is
het overal gezellig en leuk. De keuze van Rome stond me ook wel aan omdat het één
van de weinige Europese steden is waar ik nog niet geweest ben. Rome is na
Lissabon en Porto aan te bevelen (ja ,
hallo… business is business). Niettemin Rome is een prachtige historische stad
met op iedere hoek een monument en een brok geschiedenis dat je soms denkt al
word ik honderd dan heb ik het nog niet allemaal gezien. </div>
<div class="MsoNormal">
De vakantieweek was perfect die wil ik even niet beschrijven
maar…..het toeval wilde dat er een voetbalwedstrijd in Rome plaats vond tussen A.s. Roma en Feyenoord.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Een klein verslag van wat we aantroffen.</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Op onze lijst van bezichtigingen stonden de zgn. Spaanse trappen met de Fontana della
Barcaccia</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg37tjrOXblGM5kh-zaQbZycSsSqOh0QQCGaErUTAE8ZPkssrv-IEhUMLUmazRBVGYof2AxmUH2Y62xiYSGPRj7G5WQSBcvVFxHGYs1xj7du8SuGUSfvncf-zmyL3a0-Cos7PloaoQe_cC0/s1600/Spaanse+trappen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg37tjrOXblGM5kh-zaQbZycSsSqOh0QQCGaErUTAE8ZPkssrv-IEhUMLUmazRBVGYof2AxmUH2Y62xiYSGPRj7G5WQSBcvVFxHGYs1xj7du8SuGUSfvncf-zmyL3a0-Cos7PloaoQe_cC0/s1600/Spaanse+trappen.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
(Fontein) tot stand gekomen in het jaar 1724-1725. We genoten van het
monument en de toeristen die de monumentale trappen gebruikten om heerlijk te
zonnen en zich te vergapen aan de prachtige fontein. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De dag erop in de
middag waren we een paar straten verder omdat vrouwen nu eenmaal willen
winkelen en dan heeft u braaf mee te gaan. Tussendoor hebben we nog een lunch
gebruikt waarbij een drankje niet mocht ontbreken, dat resulteerde weer in het
feit dat wat je inneemt ook weer moet lossen. We kozen daar een McDonald voor
uit omdat die lekker toegankelijk is. Wat we daar aantroffen was
onbeschrijfelijk en u heeft de primeur omdat dit niet in de media is vermeld.
Overal in de zaak was het een bende, resten hamburgers en frieten, ook die al
reeds genuttigd waren kon je in iedere hoek terug vinden. Servetten, glazen, flessen,
peuken, verpakkingsmateriaal je moest er
letterlijk overheen stappen. De toiletten
mochten die naam niet meer hebben, ondergekotst en gepist alsof er geen
toiletten hadden gestaan. Je moest niet vragen wat er gebeurd was want overal waren Feyenoord stickers
opgeplakt.</div>
<div class="MsoNormal">
We vervolgden onze weg en het toeval wilde dat de weg naar
ons hotel weer via de Spaanse trappen en die prachtige fontein voerde. Een
ongelooflijke politiemacht troffen we daar aan die zojuist een beschonken groep
hooligans hadden verdreven en opgepakt.</div>
Ook hier was de ravage ongelooflijk.
Spontaan begonnen we Engels te praten we schaamde ons kapot dat we Nederlanders
waren. De fontein was onherkenbaar vol met lege flessen bier en resten vuurwerk
het plein was omgetoverd tot een oorlogszone zonder enig respect voor de historische
waarde waren ze hier te keer gegaan. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEEYHfM2aU1CAJkmHBZOgb4TNMlIkmT7hD_v5DadKc2RkRW8vEA33-23E2XtYPRbuh9F4qayETL5orNqOG403Jr6YxUUGgMzwYcKzBP7IRxmYgBfVvDePdHiS3bxXRTyXEGX2kvi1iJ_ru/s1600/ravage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEEYHfM2aU1CAJkmHBZOgb4TNMlIkmT7hD_v5DadKc2RkRW8vEA33-23E2XtYPRbuh9F4qayETL5orNqOG403Jr6YxUUGgMzwYcKzBP7IRxmYgBfVvDePdHiS3bxXRTyXEGX2kvi1iJ_ru/s1600/ravage.jpg" height="221" width="400" /></a></div>
<br />
We waren verbijsterd en ontdaan. <br />
Allerlei
straffen lieten we de revue passeren om alvast een voorproefje op genoegdoening te krijgen.<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 115%;">Tweede
lezing <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 16.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
Onze jongens zijn er in Rome ingeluisd en onheus behandeld naar
hun verstandelijk vermogen. Nadat ze op
de middag voor de wedstrijd wat zijn gaan eten en plassen bij de McDonald’s. Iedereen weet toch dat je van kleffe
hamburgers moet kotsen, het heet toch niet voor niets fast food (fast in en
out) en dan komt de ME je zomaar buiten gooien. </div>
<div class="MsoNormal">
Het is verschrikkelijk dat je
door de politie wordt opgejaagd naar een
plein midden in de stad Rome met een fontein waarin een gezonken schip ligt.
Dat is voor een Rotterdamse Hooligan een
nachtmerrie om te moeten aanschouwen ….een gezonken schip! In godsnaam als je
uit de grootste havenstad van Europa komt! Ze moesten wel gaan drinken omdat te
verwerken maar toen volgde de nieuwe frustratie. Het bier wat ze daar
verkochten was potverdorie Heineken bier en waar komt dat vandaan denk je?</div>
<div class="MsoNormal">
Juist ja uit 020 (Amsterdam) nota bene "of all places" en normaal zit er 30cl in
een fles maar bij die Italianen 77 cl. Onze jongens zijn gewend om minstens 10
pilsjes te drinken, is het dan hun schuld als het misgaat. Die smerige Heineken opdrinken en die lege
flessen in de fontein dumpen om zo het drijfvermogen van dat schip te proberen
te herstellen. Het zag er ook uit als een oud schip uit de Romeinse tijd zonder
kanonnen, nou onze jongens hadden genoeg vuurwerk mee om er een oorlogsschip
van te maken.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3LJDdXqahf0ngPIlSGMWXufvBdjnZ7s4htpHVFjLUgKAThF7a1mjO_W4Vp7Vy1fkHHI3B_P20iKD25oYq7e1xmz_GOUcE9KdwCy12BbCRPqZ34tMCaWGTx2crvP3xpjiCoEHSly4hesh5/s1600/fontein.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3LJDdXqahf0ngPIlSGMWXufvBdjnZ7s4htpHVFjLUgKAThF7a1mjO_W4Vp7Vy1fkHHI3B_P20iKD25oYq7e1xmz_GOUcE9KdwCy12BbCRPqZ34tMCaWGTx2crvP3xpjiCoEHSly4hesh5/s1600/fontein.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Kijk waar gehakt wordt vallen spaanders, beginnen ze later
te emmeren dat de schade betaald moet
worden. Er zijn zelfs politieke partijen die de schade willen vergoeden, dan zijn
ze niet wijs die gasten. Het is algemeen bekend onder de Hooligans dat die
Italianen die Spaanse trappen en fontein van een Franse ambassadeur gehad
hebben. En dan gaan die Italianen er weer een slaatje uitslaan. Die troep is
240 jaar oud en daar zitten nu wat krassen op. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Let op over 100 jaar wordt je
door een gids verteld dat die krassen bij de slag om de "Heineken fontein" voorheen "Fontana della Barcaccia" zijn aangebracht om meer toeristen uit Nederland te trekken. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Kortom het was weer een storm in een glas water! <br />
Onze
hooligans hebben weer meer bereikt dan welk toeristenbureau ooit.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p>Om wat meer inzicht te krijgen in mijn lezers, laat eens weten welke lezing u het meeste aanspreekt.</o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p><br /></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Groetjes Ferrie</div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1600686293337862475.post-27711709367170549212015-01-14T09:56:00.001+00:002015-01-14T09:56:25.527+00:00De frikandel speciaal.<div class="MsoNormal">
Eten en drinken is tegenwoordig een hype, mensen die een
facebook account hebben of televisie kijken zullen dat kunnen beamen. Al jaren
zijn kookprogramma’s populair en dat zal de komende jaren niet veranderen. Of
je nu kookt of een op-eter bent je word er door beïnvloed. </div>
<div class="MsoNormal">
Ik heb in de loop van
de jaren dingen gegeten waarvan ik het bestaan toen het nog leefde of groeide niet
eens kende. </div>
<div class="MsoNormal">
Je mag het geloven of niet maar we hebben hier met een groepje “vrienden” een vegetarische avond in de week ingesteld .
Ik respecteer en bewonder een ieder die vegetariër is en vooral de totaal
vegetariër. De omschakeling om absoluut geen vlees of vleesproducten te
gebruiken maakt mij onzeker en nerveus tijdens het klaarmaken van een
vegetarische maaltijd. Het is wel voorgekomen dat een hele salade in de biobak is
verdwenen omdat ik tijdens het bereiden in mijn vinger had gesneden Mijn overtuiging is dat er minder vlees
gegeten zal worden als iedereen die een dier eet het zelf zal moeten dood maken,
al was het maar één keer. Eén van mijn beste vrienden stelt altijd dat het
humaner is om een walvis dood te maken dan een handvol garnalen ……bij de
garnalen heb je namelijk meer doden op je geweten! </div>
<div class="MsoNormal">
Ik ben nog niet
zover dat ik me totaal overgeef en uitsluitend vegetarisch ga eten. Je weet het
maar nooit? als in de toekomst de wetenschap er opeens achter komt dat de plantenwereld erg lijdt onder het plukken of ontwortelen, heb ik dus een verkeerd besluit genomen.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br />
Er is niet
veel van Nederland wat ik hier in Portugal mis als het gaat om etenswaren. Portugal heeft alles te bieden wat mijn buikje begeert. En
toch…ik was vroeger geen echte snacketer in Nederland zo af en toe een frikandel
of hamburger kon ik wel waarderen en ik kan me goed voorstellen dat er mensen
zijn die de “Mac” in hun buik en hart hebben gesloten. Het bizarre is dat ik
sinds ik hier woon de frikandel het meeste mis en vooral de frikandel speciaal.
Ze verkopen ze hier niet, wel in de Algarve daar worden ze speciaal voor de Nederlandse
toeristen ingevoerd. Zo op de momenten dat ik mijn familie en vrienden in
Nederland bezoek doe ik me regelmatig tegoed (of te slecht) aan de frikandel. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Overigens een leuk “weetje” is dat de
frikandel net zo oud is als ikzelf zijn geboorte jaar is 1954. </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Mijn laatste ervaring met het eten van de
frikandellen zal ik niet licht vergeten. Onze vlucht terug naar Portugal na een
bezoek aan familie in Nederland vond laat in de avond plaats. Het was de
laatste kans om nog wat van mijn favoriete snack naar binnen te slaan, persoonlijk
vind ik de “snackbar frikandel special” het meest smakelijk en had er nog tijd
genoeg voor. Na drie frikandellen vond
ik dat ik er nog wel lustte, ik zou ze
tenslotte maanden niet meer eten en bestelde er nog twee. Voldaan kon ik mijn
reis nu wel aan……</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfvlNcF8dqxKdJES7tc8gPAgAogi_GXm3LGsyuVvDtdUyk8UX5KSCaxWcqS-TlVyvki_btYyz97KzHxp-Oxk788m1LYEwmAARcvbI3sXzenioyrj57WmNaXPGeW2319VR-lKT6aTrz5-AS/s1600/frikandel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfvlNcF8dqxKdJES7tc8gPAgAogi_GXm3LGsyuVvDtdUyk8UX5KSCaxWcqS-TlVyvki_btYyz97KzHxp-Oxk788m1LYEwmAARcvbI3sXzenioyrj57WmNaXPGeW2319VR-lKT6aTrz5-AS/s1600/frikandel.jpg" height="224" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
Na uren later mijn plaats ingenomen te hebben in het
vliegtuig bekroop mij een onbestendig gevoel. Ik zat niet lekker en het leek of
mijn buik zich vulde met gasdruk. De druk werd groter en groter en ik liet er
heel voorzichtig wat ontsnappen. Een niet te missen lucht kwam voorbij, het was
duidelijk dat mijn reisgenoot Ingrid niet genoot en me vroeg : Ben jij dat? “ Buikkramp”
siste ik haar toe. De druk bouwde zich
weer snel op en het was alsof ik er voor gestraft moest worden, de stewardess
had naast mijn stoel haar positie ingenomen om de veiligheidsvoorschriften
kenbaar te maken. Ze liet met haar armen zwaaiend weten waar de nooduitgangen
waren (niet onbelangrijk voor de medereizigers). Het moment dat ze liet zien
hoe je een zwemvest op moest blazen verloor ik de controle en met een sissend
geluid kwam de volgende wind eruit. Verongelijkt keek ik rond me met een
gezicht van wie flikt er nu zoiets, de stewardess keek me vernietigend aan en deed een paar stappen naar voren en
mijn vermoeden en angst werd bevestigd “Ryan-air” had “Ferrie’s-air” ontmoet. De geur was buitenaards . Ingrid sommeerde mij
met een gezicht vol afgrijzen om naar het toilet te gaan maar de angst om te
gaan staan met de kans dat er een frikandrol speciaal in mijn broek zou
belanden was te groot.<br />
De vliegreis leek
lang te duren iets wat me verbaasde want de piloot had de wind achter.</div>
<div class="MsoNormal">
Uiteindelijk werd de landing ingezet en na tien minuten
stond ik buiten op de trap van het vliegtuig en het was windstil in
Lissabon……..voor even.</div>
<div class="MsoNormal">
Ik
denk dat deze jongen zich voortaan wel tweemaal bedenkt om meer dan een paar
frikandellen te eten voor een vliegreis .</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Mochten jullie er ooit nog eens eten bedenk dan dat ik
ze voortaan “Ryandellen speciaal ” noem.<!--[endif]--></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizY1gdPAtp8nC52mQtdE3esmktrYHuQCJ3jyaU5J-V6yo0IVJeCRu18ef3EwKo_UCkGqW_ZPr1MLN9ot1gPDUejtjtWg_N0t8uJnAt4diKOV0OdY40qM0Ao2hIQ08q_SWri1LmlWav8_J3/s1600/img003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizY1gdPAtp8nC52mQtdE3esmktrYHuQCJ3jyaU5J-V6yo0IVJeCRu18ef3EwKo_UCkGqW_ZPr1MLN9ot1gPDUejtjtWg_N0t8uJnAt4diKOV0OdY40qM0Ao2hIQ08q_SWri1LmlWav8_J3/s1600/img003.jpg" height="225" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Groet Ferrie.</div>
Ferrie en Ingridhttp://www.blogger.com/profile/17423569206553584925noreply@blogger.com0