vrijdag 24 augustus 2012

Ze weten het !



Het leven in een Portugees dorp of eigenlijk het leven in een gehucht is voor mij een fantastische ervaring. Het is natuurlijk niet te
vergelijken met vroeger want we zijn hier ook op de hoogte van wat er in de rest van de wereld gebeurt. De jongeren facebooken en twitteren er op los en stap voor stap komt er een oudere bij, dat is een opmerkelijk fenomeen bij de opkomst van sociaalmedia, normaal vallen ouderen af.

Ondanks de taalbarrière begin ik de dorpelingen beter te leren kennen laten we zeggen dat ik al labels kan plakken; die familie is aardig, de ander lui, anderen werken hard weer anderen zijn zuipers, zeikers, klaplopers en geiten…hoeders (ze zijn niets anders dan dat we zelf zijn). Ik ken ze nu bijna allemaal. Nu komt er iets anders bij: ze gaan mij nu ook leren kennen. Ik heb het al eens op facebook als berichtje geplaatst dat het leven hier normaal goedkoper is dan in Nederland maar bv. aambeienzalf is hier een stuk duurder, je moet er voor naar de stad omdat als je het in de buurt zou kopen, het hele dorp naar je probleem gaat vragen. Zonder overdrijven weten ze wanneer je weg gaat, terug komt en vaak nog waar je geweest bent. Dit dorp is eigenlijk één gezin dat in aparte huizen woont, neem dat wonen in huizen niet letterlijk want ze leven meer buiten.


Sapateira is het dichtst bijzijnde dorp om onze
dagelijkse boodschappen te doen. Wat je ook in de
ochtend koopt het is meestal in de middag al bekend
in Sarnadas, zelfs als je een dorp verder gaat voor
je inkopen in Castanheira bv. ze weten het!

Het lenen van diverse producten van elkaar is hier ook nog de gewoonste zaak van de wereld. Je kan ook zomaar niet naar de winkel voor wat suiker want dat verkopen ze een dorp verder. Maar als je de ijdele moed hebt opgevat om wat te gaan lenen heb je de burgerplicht om te vertellen wat je er mee gaat doen.
In sommige gevallen is dat niet nodig zo kan het voorkomen dat als je een citroen gaat lenen, de buurvrouw in kwestie opmerkt dat ze dat ook zo lekker vind op forel…….who the fuck ?

Zo kennen ze mijn gasten, familie, vrienden enz. niet echt erg maar soms is het echt eng.
Dan te bedenken dat er mensen zijn die zich druk maken over een camera in een winkelstraat die hun privacy zou kunnen schenden.
Facebook bestond hier al voor er computers waren, met dit verschil dat je zelf niets moest posten. De positieve kant is natuurlijk de belangstelling voor je als persoon.
De mensen zijn ingegeven door hun nieuwsgierigheid zeer gastvrij.
Zelfs de gasten die hier tijdelijk in het dorp verblijven profiteren ervan ze worden uitgenodigd om hun wijn en eten te proeven en de dorpelingen vinden het prachtig om toeristen te ontmoeten. En als de eventuele gasten hun vakantie hier beëindigd hebben weten ze hier alles over hen.

Laat het u niet tegenhouden om hier uw vakantie door te brengen tegenwoordig zetten we meer op facebook dan wat ze ooit hier van u zullen horen. Heel de wereld kan zo familie worden.

Morgen ga ik weer naar de winkel en koop daar een pakje condooms ………XXL lekker phu.





Groet Ferrie