zondag 10 mei 2015

Geiten

De inwoners van ons dorp leven nog het “plattelandsleven”! ( en dat in de bergen) groenten en fruit verbouwen ze nog merendeels zelf alsook het houden van kippen, kalkoenen, varkens en geiten voor het vlees en eieren . Dat betekent dat de vrouwen op het dorp naast hun huishoudelijke taken veel meer werken en zorgen dan de man des huizes die meestal een reguliere baan heeft en in de avond eten op tafel verwacht. Het lijkt nu wat ouderwets maar ik kan jullie verzekeren dat het juist de vrouwen zelf zijn die kiezen voor het thuiswerk. Ik heb hier nog nooit een vrouw zien stil zitten inclusief die van mij zelf: Onkruid wieden, brood bakken, beesten verzorgen, schoonmaken, metselen, vruchten plukken, geiten weiden, ga zo maar door. Jullie zullen begrijpen dat hun tuin, boomgaard en beesten heel belangrijk voor hen zijn!

Het was een heerlijke dag. Niet al te warm en het buitenleven was in volle gang. Ik zelf had wat werkzaamheden aan mijn decadente zwembad. Plots brak er wat tumult uit in ons kleine straatje stemmen riepen door elkaar en een groepje vrouwen en gepensioneerde mannen verschenen aan de rand van ons moestuin waar Ingrid onkruid aan het wieden was. De afstand tussen mij en het groepje was te groot om ze te verstaan (als ik ze al verstond al stonden ze naast me) ze spraken Ingrid toe en al gauw bleek wat het tumult had veroorzaakt ……er was een geitje zoek!

Een van de oude mannen had even de taak van één van zijn dochters overgenomen en was in alle vroegte de geiten aan het weiden geweest maar kwam terug met vier van de vijf! de dames waren niet geamuseerd en nu was het halve dorp op zoek naar het vermiste geitje. Om hier de omgeving uit te kammen kom je toch een aantal obstakels tegen zoals: Bossen, riviertjes, poeltjes, rotsen, bergen, ruines, schuurtjes, dus ga er maar aan staan! Niettemin er werd door één ieder gezocht, ook Ingrid liet zich verleiden om een zoekmomentje in te lassen in haar toch al zo drukke bestaan. Ik had zoiets van, een jong geitje die komt wel terug naar zijn moeder en mijn zwembad moet klaar voor de eerste gasten komen.

Ingrid kwam een paar uur later terug en meldde mij dat ze niets gevonden hadden tot nu toe. Na de lunch werd de zoektocht voortgezet uitgevoerd door de dorpsgenoten die nu moedergeit hadden ingezet als lokmiddel, het geblaat of gemekker van haar zou het geitje misschien doen wederkeren. Laat in de middag was er nog alsmaar geen resultaat en het wachten was op de mannen die spoedig van het werk zouden thuis komen. De mannen werden na thuiskomst ingezet en de zoektocht ging voort. Het geitje moest voor het donker terug gevonden worde, het eventuele gevaar dat loslopende honden of ander gedierte het geitje eerder zouden vinden is dan niet ondenkbaar.

Het was warempel een soort van druk in en rond ons dorp en ik werd er een beetje kriegel van temeer omdat ik me eigenlijk verplicht voelde om aan de zoektocht mee te doen. niet omdat ik daar te lui voor was maar ik had meer zo iets van dat beestje komt vanzelf wel thuis. De dwang om mee te zoeken werd alsmaar groter en ik zwichtte. Enkele mannen van de bosbouw waren te voet de omgeving van het dorp aan het doorzoeken. Ik had voor mezelf andere plannen ik stapte in mijn auto en reed vervolgens de bergen in boven ons dorp. Er was een groot gedeelte bos op de berg in de afgelopen maanden gekapt en dat zou mij een groot uitzicht verschaffen op de velden rond ons dorp. Ik stopte op de berg en begaf me naar de top. De berg die voorheen uit een bos met eucalyptusbomen bestond rook nog zeer sterk naar dampo en tandpasta omdat eucalyptusbladeren nu eenmaal zo ruiken. Ik bedacht me opeens dat de koalabeer het enige dier moest zijn wat niet uit zijn bek stinkt. Als een indiaan met een hand boven de ogen speurde ik het dal en de berg af,veel witte stenen en zelfs verwaaide plastic zakken zag ik voor het geitje aan.

Ik hield het voor gezien draaide een sjekkie en mezelf rechtsom en tot mijn stomme verbazing lag daar aan de rand van het nog bestaande bos het geitje rustig te slapen. Bij het benaderen schoot het beest wakker en ging een eindje verder weer liggen. Die was dus niet te pakken maar ik wist waar hij was en reed vervolgens terug naar het dorp om hulp te halen. Na enig zoeken omdat de eigenaren ook nog zochten kon ik hun de goede tijding brengen en met een zak geitenvoer in de vorm van korrels kon ik Jose en Fátima met hun geitje herenigen. Ze zouden wel naar huis lopen en Jose wees me er nog even op om een glas wijn te komen drinken bij hun thuis.

Ik wist niet wat ik overkwam alsof ik een verloren kind had thuisgebracht en met een glas wijn liep het niet af. De zoekploeg had zich daar al verschanst en dronk er lustig op los. Het nodige eten kwam op tafel en nog verschillende zware drankjes, het werd een kompleet feestje. Ze vonden het bijzonder wij berg en bosmensen hebben ons laten aftroeven door die buitenlander. Na de nodige wijntjes kon ik hun wel mijn geheim vertellen als speurneus “Je moet denken als een geit” was mijn stelling en daar waren ze het opvallend gelijk mee eens. Bij het naar huis gaan riep nog één van de geitenzoekers : “Als je vannacht nu een geit kidnapt hebben we morgen weer een feestje”

Daags daarna kwamen die lieve buren hun dank betuigen in de vorm van een pas geslacht kalkoen en dozen met eieren een gevoel van schaamte overviel mij, zij hadden de hele dag gezocht en ik was eigenlijk een sjekkie gaan roken op een berg.

Maar stiekem vond ik het ook wel Gei(tig)nig !!

Groet Ferrie