woensdag 31 oktober 2018

Dierenleed



Hoe vreemd kan het zijn! Ik woon in dit dorpje met negen andere Portugese gezinnen en allemaal heel vriendelijke en lieve mensen. Ze helpen en staan altijd voor iedereen klaar, één ding kan ik niet rijmen, hun omgang met dieren! Ik zal mijn schoonmoeder nog niet zo kunnen behandelen, honden aan de ketting, varkens die het daglicht nooit zien en katten die het zelf maar uit moeten zoeken. Het zal een plattelands-kwaal zijn maar voor ons noordelingen moeilijk te verteren. En dan te bedenken dat ik vorig jaar mijn 16 jaar oude Golden Retriever heb begraven die ik nog dagelijks mis gelijk een mens.
Het verbeterd iets de laatste jaren, er is zelfs een wet die zegt dat honden maar een bepaalde tijd aan de ketting mogen liggen en de voorbeeldfunctie die wij vervullen m.b.t. de omgang met dieren wordt schoorvoetend gekopieerd………

Op het dorp woont een aannemer met drie zonen die allen voor hem werken, bepaald een vetpot is het niet, de zonen zijn aardige jongens maar geen hoogvliegers. De meeste jongeren zijn allang uit ons dorp vertrokken om in de stad te studeren of meer te verdienen. De ‘simple minds’  om de jongens zo maar even te noemen zijn een stel apart. De oudste van de drie spreekt soms wel twee woorden achter elkaar wat dan neer komt op ‘ Bom dia ‘. De tweede is erg sterk en kan werken als een paard en is zo slim geweest om een baby te verwekken bij de vriendin van de jongste (nu ex vriendin). De jongste die zijn ex vriendin heeft overgedragen aan zijn oudere broer is na dit voorval deze zomer uit de         ‘kast‘ gekomen! Wat in het dorp resulteerde in diverse reacties  zoals ‘ik heb het altijd geweten!’ tot ‘ hoe kan dat nu opeens? hij is zo populair bij de vrouwen!’.........

De vader van de ‘simple minds’ heeft het een tijdje moeilijk gehad vanwege zijn ouderwetse opvatting dat homo ‘zijn’ een keus was. Ik moet zeggen dat hij het als een ‘vent’ draagt en nu zelfs wat meer begrip op kan brengen. Zijn grootste blijk van aanvaarding was, dat hij in het café aan één ieder liet weten dat de twijfel er insloop over de geaardheid van zijn jongste omdat hij altijd zo lang deed over schoenen kopen, maar nu mag hij ook die van zijn vader uitzoeken! Het aannemersbedrijf loopt niet storm maar papa ‘mind’ voorziet zijn jongens van hetgeen ze nodig hebben. Het zijn de wat kleinere klusjes die ze gevieren doen met elk hun eigen vaardigheden. Pa is voor het aannemen en de jongens doen het werk. De stille en tevens oudste werkt hecht samen met het sterke paard en de jongste lanterfant en lult de meeste tijd vol bij een klant. De betaling van het laatste klusje werd uitbetaald in de vorm van een moeder-geit en een pas geboren lam van vijf dagen oud……….

De geit en jong werden gedumpt in een schuurtje wat ingericht was als stal. De moeder-geit blaakte bepaald niet van gezondheid en ze sleepte het nageboorte nog achter haar aan. Het schuurtje ligt ver van hun huis maar dicht bij het onze, dus het gemekker van de geit was onze muziek voor de dag. Het jaar daarvoor hadden de ‘simple minds‘ er een varken ingehouden waar we pas achter kwamen toen hij getransformeerd was in gehakt en koteletten. Onze vraag was dan ook wat ze gingen aanvangen met de geiten en of ze ook voor de consumptie waren? Dat bleek zo te zijn, alleen moest het lam eerst opgroeien en had daarvoor zijn moeder nog nodig. De behandeling van deze micro veestapel was bedroevend. De dieren verbleven een hele dag in de stal wat voorzien is met een heel klein raampje met tralies………..

Het werd mijn vrouw Ingrid allemaal te veel en ze voorzag niet veel goeds ‘ Heb je gezien hoe moeder-geit eruit ziet?’ was haar bezorgdheid. Ik gaf haar te kennen dat ik niet veel kon zien in een donkere stal. ‘Laten ze een voorbeeld nemen aan Fatima’ zei Ingrid verwijtend. Fatima woont ook op ons dorp en zij verzorgt haar geiten alsof het haar kinderen zijn, ze worden tenminste elke dag geweid en scherp op hun gezondheid gelet. ‘Ja, Fatima haar geiten worden goed verzorgt’ merkte ik op ; ‘ En dat proef je! ’ voegde ik er aan toe. Ingrid vond mijn opmerking wat minder en opende de stal om de geiten van de ‘simple minds’ buiten te laten in de zon. Na een paar uur buiten te hebben gelucht  bracht ze de geiten weer naar binnen, en ze had zich voorgenomen om ze gewoon iedere dag buiten te laten. Ze zal morgen aan de ‘simple minds’ vragen of ze dat goed vonden………

Dat was voor moeder geit te laat want ze is die nacht overleden. Nu was het lam helemaal alleen, het enige voordeel was dat er nu meer naar omgekeken moest worden want het had zijn melk nog hard nodig. Het beestje weet precies wanneer je buiten komt en mekkert tot je haar buiten laat. Onze kippenren is vlak naast de stal gelegen en Ingrid laat nu in de ochtend de kippen en het lam buiten zodat het beestje niet zo alleen is en ze heeft het de Simple minds laten weten dat ze dat doet. Het lam dartelt dan ook feestelijk in onze tuinen, achterna gezeten door Scooby ons hondje die er nu een speelkameraadje bij heeft. De ‘simple mind’ moeder komt twee keer per dag de geit melk geven en voor de rest zien we haar niet, Zo nu en dan komt de jongste zoon ook langs, niet voor de geit! maar meer voor ons ‘open mind’ een begrip voor wat betreft anders geaarde…………

Ik heb natuurlijk geen idee hoelang deze situatie met het geitje gaat voortduren en in hoeverre Ingrid aan het beestje gaat wennen. Het ligt voor de hand dat het misschien wel erg moeilijk voor haar wordt om van het geitje afscheid te moeten gaan nemen als de ‘simple minds’ besluiten om een broodje shoarma of kebab op het avond menu te zetten. Ik zou kunnen voorstellen om het beestje tegen een geldbedrag over te nemen maar heb zo mijn bedenkingen. Stel je eens voor dat Papa ‘Mind’ een wat grotere klus krijgt aangeboden van Arabieren en hij laat zich weer in natura uitbetalen………..

Groet, Ferrie