donderdag 12 november 2015

Nog éénmaal de Sint

Het was op een bijeenkomst met vrienden die me aanzette tot het nadenken over ons Sinterklaasfeest. Het betrof hier Engelsen, Amerikanen en Portugezen. Er werd gegeten en gedronken op een mooie novemberdag bij 25 graden toen mij plotseling werd gevraagd wat de commotie nu toch was op ons kinderfeest Sinterklaas. Men had er wel wat van gehoord maar geen idee wat er exact aan de hand was in ons landje. Het was aan mij om daar nu eens uitleg over te geven. Ik besefte plotseling hoe ingewikkeld het was om in een andere taal deze materie uit de doeken te doen.
Ik begon strijdvaardig; Sinterklaas is een bisschop geboren in Mira in het land Turkije maar moet zijn verhuisd naar Spanje want hij komt tegenwoordig uit Madrid. Hij reist naar Holland per stoomboot, dus het was geen moslim? werd er opgemerkt, ik begon in de gaten te krijgen dat dit geen makkelijke middag ging worden! Ik vervolgde mijn verhaal; de Sint was een beschermheilige voor de kinderen en derhalve de voedingsbodem voor een kinderfeest om hem te eren. Op zijn geboortedag worden de kinderen getrakteerd op cadeautjes uit naam van hem. Men vond het vreemd, een katholieke heilige in een merendeels protestants land en jullie Hollanders eren hem! Ik liet hen weten dat de zuidelijke provincies overwegend katholiek zijn maar dat het feest nu zo geëvalueerd is dat bijna iedereen het viert zoals bij jullie de kerstman een belangrijk figuur is. Vragen werden nu op mij afgevuurd alsof ik al de antwoorden had. Hoe zit het nu met de rel die is losgebroken over de zwarte helpers van de Sint?
Het is allemaal traditie, de Sint heeft zwarte helpers.
Staan ze symbool voor de slavernij? Ja ik vermoed van wel want in heel wat liedjes wordt verwezen naar een knecht! en knecht vind ik slaverig klinken! En nee het is onzin zoals door mensen beweert wordt dat het door de schoorsteen komt dan had de Sint toch na een werk-nacht wel kunnen vragen of ze hun smoel willen gaan wassen! Hoe meer ik moet uitleggen hoe moeilijker ik het vind. De beleving en inhoud van het Sintfeest veranderd per jaar stelde ik. Vroeger toen ik kind was stond de Sint garant voor een stukje bijsturing in de opvoeding “ Wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe!” dus als je stout was of dacht dat je het was geweest, kon je een pak slaag verwachten van die “ roetmop”. Ik weet dat mijn donkere medemens niet blij is als ik “roetmop” gebruik maar mijn angst van toen, legitimeert deze titel naar mijns inziens. Ook werd gedreigd met een vervoer in een jutezak naar Spanje, ver weg van je familie om nooit meer terug te komen.

Dat komt nu niet meer voor, de Sint en zwarte Piet zijn milder geworden omdat het niet meer in deze tijdgeest past. Dus de mensen die nog altijd voor tradities gaan moeten hier maar eens over nadenken! Wat ook vreemd is dat het vaak als een Nederlandse traditie wordt aangemerkt maar dat vroeger een groot gedeelte van de protestanten met name gereformeerde stromingen helemaal geen Sinterklaas vierden.
De issue in ons land is, moeten nu de pieten zwart blijven?  De donkere mensen (kinderen) zouden hier door in verlegenheid zijn gebracht omdat het beeld die de “ zwarte Piet” uitdraagt  een verwijzing naar de slavernij zou zijn. Of kunnen we nu naar de tijdsgeest een andere invulling geven aan de medewerkers van de Sint. En is de Sint zelf nog wel koosjer? gezien de perikelen binnen de katholieke kerk over het misbruik van kinderen door priesters en geestelijke (er zitten er nog al veel op zijn schoot). Vreemd het enige land waar het gevierd wordt is het onze en een gedeelte van België.  De traditie “ Sinterklaasfeest”  is aan het wankelen, buitenlandse invloeden worden groter, ook de kerstman komt nu tegenwoordig bij sommige kinderen langs.
Kinderen zijn nu ook veel mondiger dan vroeger en de leeftijd van het geloven in het feit dat de Sint hun cadeautjes brengt ligt veel lager dan vroeger. De ouders betalen het gelag en de Sint speelt er mooi weer mee. Dus boven de vier jaar kun je het wel vergeten met je feest. De kinderen nu weten heus wel dat een ticket van Madrid naar Eindhoven met Ryanair maar 30 euro kost en dus een bootreis van vele dagen overbodig is.

Misschien is het tijd om de hele traditie over boord te gooien. 

                               
Waarom zouden we de kinderen niet laten weten dat wij degene zijn die hun cadeautjes kopen. Waarom zou een traditie langer moeten bestaan dan wij leven ….we zijn er ook maar tijdelijk. Een heleboel beledigde groeperingen en discussies zullen er niet meer zijn of toe doen met mijn volgende oplossing:

We zouden in plaats van de Sint zijn verjaardag, zijn sterfdag kunnen herdenken (niet ondenkbaar gezien zijn zeer hoge leeftijd die hij claimt) en een geschikte datum afspreken ergens in de zomer of wanneer het beter uitkomt. Door het  Sint-herdenkingsfeest te vieren kunnen de kinderen en volwassenen toch hun cadeaus blijven ontvangen en geven, en de middenstand wordt bij deze niet gedupeerd, kortom economisch verantwoord. Het opdraven van verklede en geschminkte figuren is niet meer nodig en een eventueel monument of standbeeld staat er het hele jaar. Wij zullen in de toekomst worden benijdt omdat onze generatie de verjaardag nog heeft gevierd.


Ik zie wel wat voordelen maar zoals het altijd in Nederland gaat….                                                      Het zou zomaar een discussiepunt kunnen worden !


Groet Ferrie

zondag 10 mei 2015

Geiten

De inwoners van ons dorp leven nog het “plattelandsleven”! ( en dat in de bergen) groenten en fruit verbouwen ze nog merendeels zelf alsook het houden van kippen, kalkoenen, varkens en geiten voor het vlees en eieren . Dat betekent dat de vrouwen op het dorp naast hun huishoudelijke taken veel meer werken en zorgen dan de man des huizes die meestal een reguliere baan heeft en in de avond eten op tafel verwacht. Het lijkt nu wat ouderwets maar ik kan jullie verzekeren dat het juist de vrouwen zelf zijn die kiezen voor het thuiswerk. Ik heb hier nog nooit een vrouw zien stil zitten inclusief die van mij zelf: Onkruid wieden, brood bakken, beesten verzorgen, schoonmaken, metselen, vruchten plukken, geiten weiden, ga zo maar door. Jullie zullen begrijpen dat hun tuin, boomgaard en beesten heel belangrijk voor hen zijn!

Het was een heerlijke dag. Niet al te warm en het buitenleven was in volle gang. Ik zelf had wat werkzaamheden aan mijn decadente zwembad. Plots brak er wat tumult uit in ons kleine straatje stemmen riepen door elkaar en een groepje vrouwen en gepensioneerde mannen verschenen aan de rand van ons moestuin waar Ingrid onkruid aan het wieden was. De afstand tussen mij en het groepje was te groot om ze te verstaan (als ik ze al verstond al stonden ze naast me) ze spraken Ingrid toe en al gauw bleek wat het tumult had veroorzaakt ……er was een geitje zoek!

Een van de oude mannen had even de taak van één van zijn dochters overgenomen en was in alle vroegte de geiten aan het weiden geweest maar kwam terug met vier van de vijf! de dames waren niet geamuseerd en nu was het halve dorp op zoek naar het vermiste geitje. Om hier de omgeving uit te kammen kom je toch een aantal obstakels tegen zoals: Bossen, riviertjes, poeltjes, rotsen, bergen, ruines, schuurtjes, dus ga er maar aan staan! Niettemin er werd door één ieder gezocht, ook Ingrid liet zich verleiden om een zoekmomentje in te lassen in haar toch al zo drukke bestaan. Ik had zoiets van, een jong geitje die komt wel terug naar zijn moeder en mijn zwembad moet klaar voor de eerste gasten komen.

Ingrid kwam een paar uur later terug en meldde mij dat ze niets gevonden hadden tot nu toe. Na de lunch werd de zoektocht voortgezet uitgevoerd door de dorpsgenoten die nu moedergeit hadden ingezet als lokmiddel, het geblaat of gemekker van haar zou het geitje misschien doen wederkeren. Laat in de middag was er nog alsmaar geen resultaat en het wachten was op de mannen die spoedig van het werk zouden thuis komen. De mannen werden na thuiskomst ingezet en de zoektocht ging voort. Het geitje moest voor het donker terug gevonden worde, het eventuele gevaar dat loslopende honden of ander gedierte het geitje eerder zouden vinden is dan niet ondenkbaar.

Het was warempel een soort van druk in en rond ons dorp en ik werd er een beetje kriegel van temeer omdat ik me eigenlijk verplicht voelde om aan de zoektocht mee te doen. niet omdat ik daar te lui voor was maar ik had meer zo iets van dat beestje komt vanzelf wel thuis. De dwang om mee te zoeken werd alsmaar groter en ik zwichtte. Enkele mannen van de bosbouw waren te voet de omgeving van het dorp aan het doorzoeken. Ik had voor mezelf andere plannen ik stapte in mijn auto en reed vervolgens de bergen in boven ons dorp. Er was een groot gedeelte bos op de berg in de afgelopen maanden gekapt en dat zou mij een groot uitzicht verschaffen op de velden rond ons dorp. Ik stopte op de berg en begaf me naar de top. De berg die voorheen uit een bos met eucalyptusbomen bestond rook nog zeer sterk naar dampo en tandpasta omdat eucalyptusbladeren nu eenmaal zo ruiken. Ik bedacht me opeens dat de koalabeer het enige dier moest zijn wat niet uit zijn bek stinkt. Als een indiaan met een hand boven de ogen speurde ik het dal en de berg af,veel witte stenen en zelfs verwaaide plastic zakken zag ik voor het geitje aan.

Ik hield het voor gezien draaide een sjekkie en mezelf rechtsom en tot mijn stomme verbazing lag daar aan de rand van het nog bestaande bos het geitje rustig te slapen. Bij het benaderen schoot het beest wakker en ging een eindje verder weer liggen. Die was dus niet te pakken maar ik wist waar hij was en reed vervolgens terug naar het dorp om hulp te halen. Na enig zoeken omdat de eigenaren ook nog zochten kon ik hun de goede tijding brengen en met een zak geitenvoer in de vorm van korrels kon ik Jose en Fátima met hun geitje herenigen. Ze zouden wel naar huis lopen en Jose wees me er nog even op om een glas wijn te komen drinken bij hun thuis.

Ik wist niet wat ik overkwam alsof ik een verloren kind had thuisgebracht en met een glas wijn liep het niet af. De zoekploeg had zich daar al verschanst en dronk er lustig op los. Het nodige eten kwam op tafel en nog verschillende zware drankjes, het werd een kompleet feestje. Ze vonden het bijzonder wij berg en bosmensen hebben ons laten aftroeven door die buitenlander. Na de nodige wijntjes kon ik hun wel mijn geheim vertellen als speurneus “Je moet denken als een geit” was mijn stelling en daar waren ze het opvallend gelijk mee eens. Bij het naar huis gaan riep nog één van de geitenzoekers : “Als je vannacht nu een geit kidnapt hebben we morgen weer een feestje”

Daags daarna kwamen die lieve buren hun dank betuigen in de vorm van een pas geslacht kalkoen en dozen met eieren een gevoel van schaamte overviel mij, zij hadden de hele dag gezocht en ik was eigenlijk een sjekkie gaan roken op een berg.

Maar stiekem vond ik het ook wel Gei(tig)nig !!

Groet Ferrie




zaterdag 18 april 2015

Overgang


De hormonen -en gemoed verandering van de vrouw op latere leeftijd bedoel ik met bovenstaande titel. Moeten wij daar als man iets van vinden? Ik word er mee geconfronteerd en ga er wat van vinden!
Je hoort er wel eens over maar dat betreft je moeder of oma dus is het iets voor later. Later komt vanzelf en eerder dan je denkt. En nu is het voor mij later!
Het schijnt dat overgangsverschijnselen zich in degradaties voordoet, niet iedere vrouw heeft extreme klachten. Ik kan alleen beschrijven wat ik hoor en meemaak, mannen doe je voordeel met wat er nu gaat komen. Je bent er zomaar nog niet achter wanneer het zover is. Enkele tips of aanwijzingen: Het moment dat je partner (aangenomen dat het een vrouw betreft) zichzelf plotsklaps begint toe te wuiven met een folder van het kruitvat of Etos dan wijst dat op een hitte aanval, dat hoeft nog niets te betekenen, we hebben het allemaal wel eens warm. Als je dan zegt dat ze zich aanstelt omdat het niet warm is en je krijgt de wind van voren is het tijd om eens te fronsen. Wijs haar er dan eens op waarom ze zo naar je uitvalt, mocht het antwoord zijn dat ze de laatste tijd zo slecht slaapt behoef je niet meer te fronsen dan is het beter om begripvol te knikken en je conclusie te trekken… het is zover!


De overgang heeft  iets gemeen met de treinovergang, je moet soms wachten tot het rode licht gedoofd is.

Vrouwen in de overgang kan volgens deskundigen jaren duren soms meer dan een decennium.  Overgang is een onduidelijke beschrijving er zijn voor vrouwen meer overgangen :                             
1e  overgang van meisje naar vrouw 
2e  overgang van vrouw naar moeder       
3e overgang van vruchtbaar naar onvruchtbaar
Eventuele 4e overgang naar het hiernamaals, is een geloofskwestie en staat niet zo vast als de eerste drie.                                                                                                                            


Potdorie altijd die vrouwen krijgen het voor hun kiezen het begint al vanaf dat ze van meisje vrouw worden, menstruatie en de bijbehorende klachten kunnen tot de overgang duren. Het baren van kinderen, ook geen kleinigheid. 
Dat is iets wat wij (mannen) ons nooit kunnen voorstellen, het moment dat ik daar aan denk om zelf een kind te krijgen doet me al gruwen. Ja ik weet ook wel dat de vrouw niet langs haar plasbuis baart dat zou nog meer zeikers op de wereld brengen maar het kind gaat er toch vlak langs en niet zonder pijn. 

Het is jammer dat je als man eerst ouder moet worden om daar meer respect voor te hebben.
Misschien moeten we er iets mee doen, met het feit dat de overgang intreed. Een nationale herdenkingsdag er bestaan genoeg dagen in een jaar die ergens aan refereren of gevierd moeten worden zoals: Valentijn, Moederdag, Secretaressedag, Rokjesdag, etc. 


Ik stel voor om een nationale EE dag (einde eisprongdag) te introduceren, een soort herdenkingsdag ergens in het voorjaar onder het motto:  “Het kan zomaar je laatste eisprongdag zijn” dat zou een aardige erkenning kunnen zijn voor al die vrouwen die dit ondergaan.




Wij zelf (mannen) lijden er natuurlijk zelf het meest onder laat dat duidelijk zijn! En dan vergeet ik even licht wat je kan overkomen als je een lesbische relatie hebt “een dubbele overgang” dan zou je het “spoor” wel eens bijster kunnen raken. 
Stemmingswisselingen kunnen je verward doen raken. Je lief aankijken kan omslaan in een duivelse blik zonder dat je weet wat je hebt uitgevreten. 

Als je een auto wilt kopen stelt ze dat die oude nog niet kapot is en als die kapot gaat had je maar een nieuwe moeten kopen. Ze heeft meer aandacht nodig en attentie je dient haar af en toe te verrassen met een etentje of cadeautje. Het is niet aan te raden om het nu populaire boek vijftig tinten grijs voor haar te kopen en als je het toch doet is het beter om te benadrukken dat het om een fictie of geschiedenisboek gaat. Het is ook niet aangenaam om in je nachtrust gestoord te worden omdat vrouwlief theatraal wapperend vanwege een opvlieger het bed weer eens verlaat en later als een afgekoelde ijsberin weer in bed stapt.  
Bij de overgang is de behoefte aan knuffelen en aandacht groter dan de lust in seks, daar moeten we wat ontberen. En als die behoefte dan toch eens vervult moet worden door beiden is het ook niet altijd alles , door de hormoonverstoring is de natuurlijke smering bij de vrouw ook niet meer wat het was, het gevolg is dat je “grote” vriend die zijn viriliteit dus de stevigheid ook al wat heeft verloren vanwege zijn leeftijd het feestje maar eens wat vaker overslaat. Het is niet anders, het idee dat je door een rol (Bolletje)beschuit moet worstelen tijdens een vrijpartij ontneemt je wel enige lust. 
Ik kan jullie gerust stellen mannen het komt later allemaal goed!   

Vroeger toen was alles beter! Ik weet nu waar die kreet vandaan komt.



Ik hoop na deze overgangsperikelen dat jullie (vrouwen) nog heel veel onvruchtbare jaren tegemoet kunnen zien. 






Groet, Ferrie                                                                                                     



vrijdag 27 februari 2015

Hooligans

Eerste lezing

Een vriend had het plan opgevat om met zijn vrouw een weekje Rome te bezoeken en een vriend is een vriend die het dan leuk vind als je meegaat. In de eerste instantie heb ik niet veel behoefte meer om vakantie te vieren omdat ik zelf in een “vakantie paradijsje” woon. Maar een vriend is een vriend als die eens doet wat zijn vriend leuk vind. En in goed gezelschap is het overal gezellig en leuk. De keuze van Rome stond me ook wel aan omdat het één van de weinige Europese steden is waar ik nog niet geweest ben. Rome is na Lissabon en Porto aan te bevelen  (ja , hallo… business is business). Niettemin Rome is een prachtige historische stad met op iedere hoek een monument en een brok geschiedenis dat je soms denkt al word ik honderd dan heb ik het nog niet allemaal gezien.
De vakantieweek was perfect die wil ik even niet beschrijven maar…..het toeval wilde dat er een voetbalwedstrijd in Rome plaats vond tussen  A.s. Roma  en Feyenoord.

Een klein verslag van wat we aantroffen.

Op onze lijst van bezichtigingen stonden de zgn. Spaanse trappen met de Fontana della Barcaccia



(Fontein) tot stand gekomen in het jaar 1724-1725. We genoten van het monument en de toeristen die de monumentale trappen gebruikten om heerlijk te zonnen en zich te vergapen aan de prachtige fontein. 

De dag erop in de middag waren we een paar straten verder omdat vrouwen nu eenmaal willen winkelen en dan heeft u braaf mee te gaan. Tussendoor hebben we nog een lunch gebruikt waarbij een drankje niet mocht ontbreken, dat resulteerde weer in het feit dat wat je inneemt ook weer moet lossen. We kozen daar een McDonald voor uit omdat die lekker toegankelijk is. Wat we daar aantroffen was onbeschrijfelijk en u heeft de primeur omdat dit niet in de media is vermeld. Overal in de zaak was het een bende, resten hamburgers en frieten, ook die al reeds genuttigd waren kon je in iedere hoek terug vinden. Servetten, glazen, flessen, peuken, verpakkingsmateriaal  je moest er letterlijk overheen stappen. De toiletten  mochten die naam niet meer hebben, ondergekotst en gepist alsof er geen toiletten hadden gestaan. Je moest niet vragen wat er gebeurd was want overal waren Feyenoord stickers opgeplakt.
We vervolgden onze weg en het toeval wilde dat de weg naar ons hotel weer via de Spaanse trappen en die prachtige fontein voerde. Een ongelooflijke politiemacht troffen we daar aan die zojuist een beschonken groep hooligans hadden verdreven en opgepakt.
Ook hier was de ravage ongelooflijk. Spontaan begonnen we Engels te praten we schaamde ons kapot dat we Nederlanders waren. De fontein was onherkenbaar vol met lege flessen bier en resten vuurwerk het plein was omgetoverd tot een oorlogszone zonder enig respect voor de historische waarde waren ze hier te keer gegaan.


 We waren verbijsterd en ontdaan.  
 Allerlei straffen lieten we de revue passeren om alvast een voorproefje op genoegdoening te krijgen.


Tweede lezing

Onze jongens zijn er in Rome ingeluisd en onheus behandeld naar hun verstandelijk vermogen.  Nadat ze op de middag voor de wedstrijd wat zijn gaan eten en plassen bij de McDonald’s. Iedereen weet toch dat je van kleffe hamburgers moet kotsen, het heet toch niet voor niets fast food (fast in en out) en dan komt de ME je zomaar buiten gooien. 
Het is verschrikkelijk dat je door de politie wordt opgejaagd naar een plein midden in de stad Rome met een fontein waarin een gezonken schip ligt. Dat is voor een Rotterdamse Hooligan een nachtmerrie om te moeten aanschouwen ….een gezonken schip! In godsnaam als je uit de grootste havenstad van Europa komt! Ze moesten wel gaan drinken omdat te verwerken maar toen volgde de nieuwe frustratie. Het bier wat ze daar verkochten was potverdorie Heineken bier en waar komt dat vandaan denk je?
Juist ja uit 020 (Amsterdam) nota bene "of all places" en normaal zit er 30cl in een fles maar bij die Italianen 77 cl. Onze jongens zijn gewend om minstens 10 pilsjes te drinken, is het dan hun schuld als het misgaat. Die smerige Heineken opdrinken en die lege flessen in de fontein dumpen om zo het drijfvermogen van dat schip te proberen te herstellen. Het zag er ook uit als een oud schip uit de Romeinse tijd zonder kanonnen, nou onze jongens hadden genoeg vuurwerk mee om er een oorlogsschip van te maken.


Kijk waar gehakt wordt vallen spaanders, beginnen ze later te emmeren dat  de schade betaald moet worden. Er zijn zelfs politieke partijen die de schade willen vergoeden, dan zijn ze niet wijs die gasten. Het is algemeen bekend onder de Hooligans dat die Italianen die Spaanse trappen en fontein van een Franse ambassadeur gehad hebben. En dan gaan die Italianen er weer een slaatje uitslaan. Die troep is 240 jaar oud en daar zitten nu wat krassen op. 

Let op over 100 jaar wordt je door een gids verteld dat die krassen bij de slag om de "Heineken fontein" voorheen "Fontana della Barcaccia" zijn aangebracht om meer toeristen uit Nederland te trekken.

Kortom het was weer een storm in een glas water!                                                                       
Onze hooligans hebben weer meer bereikt dan welk toeristenbureau ooit.

Om wat meer inzicht te krijgen in mijn lezers, laat eens weten welke lezing u het meeste aanspreekt.


Groetjes Ferrie

woensdag 14 januari 2015

De frikandel speciaal.

Eten en drinken is tegenwoordig een hype, mensen die een facebook account hebben of televisie kijken zullen dat kunnen beamen. Al jaren zijn kookprogramma’s populair en dat zal de komende jaren niet veranderen. Of je nu kookt of een op-eter bent je word er door beïnvloed.      
Ik heb in de loop van de jaren dingen gegeten waarvan ik het bestaan toen het nog leefde of groeide niet eens kende.
Je mag het geloven of niet maar we hebben  hier met een groepje “vrienden”  een vegetarische avond in de week ingesteld . Ik respecteer en bewonder een ieder die vegetariër is en vooral de totaal vegetariër. De omschakeling om absoluut geen vlees of vleesproducten te gebruiken maakt mij onzeker en nerveus tijdens het klaarmaken van een vegetarische maaltijd. Het is wel voorgekomen dat een hele salade in de biobak is verdwenen omdat ik tijdens het bereiden in mijn vinger had gesneden                                    Mijn overtuiging is dat er minder vlees gegeten zal worden als iedereen die een dier eet het zelf zal moeten dood maken, al was het maar één keer. Eén van mijn beste vrienden stelt altijd dat het humaner is om een walvis dood te maken dan een handvol garnalen ……bij de garnalen heb je namelijk meer doden op je geweten!                                                                                                                     
Ik ben nog niet zover dat ik me totaal overgeef en uitsluitend vegetarisch ga eten. Je weet het maar nooit? als in de toekomst de wetenschap er opeens achter komt dat de plantenwereld erg lijdt onder het plukken of ontwortelen, heb ik dus een verkeerd besluit genomen.

Er is niet veel van Nederland wat ik hier in Portugal mis als het gaat om etenswaren. Portugal heeft  alles te bieden wat mijn buikje begeert. En toch…ik was vroeger geen echte snacketer in Nederland zo af en toe een frikandel of hamburger kon ik wel waarderen en ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die de “Mac” in hun buik en hart hebben gesloten. Het bizarre is dat ik sinds ik hier woon de frikandel het meeste mis en vooral de frikandel speciaal. Ze verkopen ze hier niet, wel in de Algarve daar worden ze speciaal voor de Nederlandse toeristen ingevoerd. Zo op de momenten dat ik mijn familie en vrienden in Nederland bezoek doe ik me regelmatig tegoed (of te slecht) aan de frikandel.  

Overigens een leuk “weetje” is dat de frikandel net zo oud is als ikzelf zijn geboorte jaar is 1954.           

Mijn laatste ervaring met het eten van de frikandellen zal ik niet licht vergeten. Onze vlucht terug naar Portugal na een bezoek aan familie in Nederland vond laat in de avond plaats. Het was de laatste kans om nog wat van mijn favoriete snack naar binnen te slaan, persoonlijk vind ik de “snackbar frikandel special” het meest smakelijk en had er nog tijd genoeg voor.  Na drie frikandellen vond ik dat ik er nog wel lustte,  ik zou ze tenslotte maanden niet meer eten en bestelde er nog twee. Voldaan kon ik mijn reis nu wel aan……


Na uren later mijn plaats ingenomen te hebben in het vliegtuig bekroop mij een onbestendig gevoel. Ik zat niet lekker en het leek of mijn buik zich vulde met gasdruk. De druk werd groter en groter en ik liet er heel voorzichtig wat ontsnappen. Een niet te missen lucht kwam voorbij, het was duidelijk dat mijn reisgenoot Ingrid niet genoot en me vroeg : Ben jij dat? “ Buikkramp” siste ik haar toe.  De druk bouwde zich weer snel op en het was alsof ik er voor gestraft moest worden, de stewardess had naast mijn stoel haar positie ingenomen om de veiligheidsvoorschriften kenbaar te maken. Ze liet met haar armen zwaaiend weten waar de nooduitgangen waren (niet onbelangrijk voor de medereizigers). Het moment dat ze liet zien hoe je een zwemvest op moest blazen verloor ik de controle en met een sissend geluid kwam de volgende wind eruit. Verongelijkt keek ik rond me met een gezicht van wie flikt er nu zoiets, de stewardess keek me vernietigend  aan en deed een paar stappen naar voren en mijn vermoeden en angst werd bevestigd “Ryan-air” had  “Ferrie’s-air” ontmoet.  De geur was buitenaards . Ingrid sommeerde mij met een gezicht vol afgrijzen om naar het toilet te gaan maar de angst om te gaan staan met de kans dat er een frikandrol speciaal in mijn broek zou belanden was te groot.
De vliegreis leek lang te duren iets wat me verbaasde want de piloot had de wind achter.
Uiteindelijk werd de landing ingezet en na tien minuten stond ik buiten op de trap van het vliegtuig en het was windstil in Lissabon……..voor even.
Ik denk dat deze jongen zich voortaan wel tweemaal bedenkt om meer dan een paar frikandellen te eten voor een vliegreis .

Mochten jullie er ooit nog eens eten bedenk dan dat ik ze voortaan “Ryandellen speciaal ” noem.



Groet Ferrie.